Opierając się na przedstawionym opisie stanu faktycznego w sprawie, organ podatkowy odpowiadając stwierdza, iż ustawodawca w ramach art. 119 ustawy o VAT określił zasady szczególnej procedury przy świadczeniu usług turystycznych. Istotą tej szczególnej procedury jest przyjęcie, iż podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystycznych jest zgodnie z art. 119 ust. 1 cytowanej wyżej ustawy kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku. Przez marżę rozumie się zgodnie z art. 119 ust. 2 wskazanej wyżej ustawy różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. Przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie. Podstawę opodatkowania stanowi więc jedynie marża uzyskana przez agenta turystycznego, a nie cała wartość wykonanej przez niego usługi turystycznej. Przy stosowaniu tej formy opodatkowania agentowi turystycznemu nie służy jednak prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług nabytych dla bezpośredniej korzyści turysty - o czym stanowi art. 119 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Natomiast zgodnie z art. 119 ust. 3 wskazanej wyżej ustawy opodatkowanie marży przy usługach turystycznych, bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki, może stosować jedynie agent turystyczny, który:
- ma siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju, czyli w Polsce,
- działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek,
- przy świadczeniu usług nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty,
- prowadzi ewidencję, z której wynikają kwoty wydatkowane na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz posiada dokumenty, z których wynikają te kwoty.
W przypadku natomiast, gdy przy świadczeniu usług turystyki podatnik oprócz usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty część świadczeń w ramach tej usługi wykonuje we własnym zakresie, wykorzystując swój własny majątek, wówczas musi odrębnie ustalać podstawę opodatkowania dla "usług własnych" - na zasadach ogólnych zgodnie z art. 29 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz odrębnie w odniesieniu do usług nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, na zasadach określonych w art. 119 cytowanej ustawy - o czym stanowi art. 119 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Naczelnik Urzędu Skarbowego Wrocław Stare Miasto informuje zatem, że stosowanie zasad specjalnych przewidzianych w art. 119 jest obligatoryjne dla wszystkich podatników mających status agentów turystycznych. Specjalne zasady opodatkowania agentów turystycznych zostały wprowadzone na podstawie art. 26 VI Dyrektywy z dnia 17 maja 1977 r. w celu harmonizacji i uproszczenia zasad opodatkowania działalności związanej ze świadczeniem usług turystycznych we wszystkich państwach członkowskich. W szczególności przesłankami ich wprowadzenia było zagwarantowanie neutralności podatku VAT oraz uniknięcie wielokrotnego opodatkowania tej samej usługi. Prowadzenie działalności bowiem przez agentów turystycznych wymaga stałego nabywania przez nich licznych świadczeń, niezbędnych do wykonania usługi turystycznej, zarówno w kraju prowadzenia działalności jak i za granicą.
Podsumowując powyższe, agent turystyczny, który przy świadczeniu usług turystycznych nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty oraz działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek nie ma wyboru i musi rozliczać się marżą, a w pozostałych przypadkach na zasadach ogólnych.