Pismem z dnia 20 kwietnia 2005 r. Pełnomocnik Spółki złożył wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka w 1997 r. zakupiła część majątku od Spółki Skarbu Państwa - "L.". Druga część została zakupiona przez Spółkę F., która jest obecnie sąsiadem Spółki. W momencie podziału majątku i jego sprzedaży nie uregulowano we właściwy sposób kwestii urządzeń zasilających obydwa podmioty w energię elektryczną oraz urządzeń kanalizacyjnych. W wyniku tego stacja transformatorowa wraz z kablem średniego napięcia zasilające Spółkę F. znalazły się na terenie należącym do Spółki. Kabel przebiegał tuż przy ścianie budynku, co uniemożliwiało rozbudowę zakładu Spółki i tym samym zwiększenie jej mocy produkcyjnej.

W celu rozbudowy zakładu, Spółka zawarła ze Spółką F. porozumienie, na mocy którego strony zobowiązały się do wspólnego sfinansowania przełożenia przedmiotowego kabla (de facto położenia nowego kabla), tak, aby możliwa była dalsza rozbudowa zakładu Spółki. Wspólny koszt inwestycji wyniósł 75 431,94 zł netto i Spółka zobowiązana była do zapłaty połowy tej kwoty, czyli 37 715,97 zł netto.

W porozumieniu strony zgodnie przyznały, iż przedmiotowy kabel jest urządzeniem, o którym mowa w art. 49 Kodeksu cywilnego, w związku z czym stanowi własność Spółki F.

Z wyjaśnień Pełnomocnika Spółki, zawartych w piśmie z dnia 8 czerwca 2005r. wynika, iż przedmiotowy kabel średniego napięcia stanowi własność Spółki F. i znajduje się w ewidencji środków trwałych tej Spółki. Natomiast stacja transformatorowa w 1998r. została przekazana przez Spółkę Zakładowi Energetycznemu w O., w związku z czym nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych żadnego z tych podmiotów.

Zdaniem Pełnomocnika Spółki wydatek poniesiony w związku z przełożeniem kabla średniego napięcia, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, powinien stanowić dla niej koszt uzyskania przychodów. Pełnomocnik Spółki powyższe stanowisko uzasadnia tym, że koszt przełożenia w/w kabla został niewątpliwie poniesiony w celu uzyskania przychodów i jest bezpośrednio związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, ponieważ gdyby nie zmieniono lokalizacji kabla nie byłaby możliwa rozbudowa zakładu, a tym samym zwiększenie przychodów. Pełnomocnik podkreślił również fakt, iż wydatek ten nie znajduje się w katalogu kosztów, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodu (art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodwym od osób prawnych).

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, należy zauważyć, iż zgodnie z art. 16a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 z poźn. zm.) amortyzacji podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty
   
   

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Budynek, którego rozbudowę uniemożliwiał biegnący przy jego ścianie kabel wysokiego napięcia, stanowi składnik majątku Spółki, podlegający amortyzacji. Wydatki związane ze zmianą położenia kabla średniego napięcia zasilającego Spółkę F. poniesione zostały przez Spółkę w celu rozbudowy zakładu. Wydatki poniesione na rozbudowę zakładu podatnika niewątpliwie spowodują wzrost jego wartości użytkowej, zwiększą zdolność wytwórczą podatnika oraz wpłyną na poprawę jakości produktów Spółki.

W związku z tym należy przyjąć, iż wydatki poniesione w związku z przełożeniem w/w kabla będą wydatkami, o których mowa w art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przepis ten stanowi, że jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3 - 11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie cześci składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3 500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3 500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia śrdków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Natomiast stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. c ustawy o podatku dochodowym od osob prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Wobec powyższego tutejszy organ podatkowy stwierdza, że wydatki poniesione przez Spółkę na przełożenie kabla średniego napięcia zasilającego wyłącznie Spółkę F. nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Wydatki te, jako związane z rozbudową zakładu, powodującą m. in. poprawę zdolności wytwórczej zakładu i przekraczające kwotę 3 500 zł powinny zostać, jako nakłady na ulepszenie danego środka trwałego zaliczone do sumy wydatków zwiększających jego wartość w stosunku do wartości z dnia przyjęcia go do używania.