INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 6 lutego 2012 r. (data wpływu 23 lutego 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji zbycia składników majątkowych wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lutego 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji zbycia składników majątkowych wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka (dalej także nazywana Sprzedawcą) zamierza sprzedać (na podstawie umowy sprzedaży) nabywcy (spółka kapitałowa) składniki majątkowe, w tym nieruchomości, zapasy, surowce i opakowania, z wyłączeniem części wyrobów gotowych i towarów, a także przejąć niektóre prawa, szczegółowo opisane w dalszej części wniosku, związane z produkcją materiałów chemii budowlanej.

Nabyte składniki majątkowe nabywca zamierza wykorzystywać do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie produkcji i sprzedaży materiałów chemii budowlanej, a więc do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Nabywca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością prowadzącą działalność polegającą na produkcji i sprzedaży budowlanych materiałów izolacyjnych ze styropianu (płyt styropianowych) oraz sprzedaży systemów ociepleń budynków. Nabywca prowadzi działalność produkcyjną w czterech oddziałach zlokalizowanych w różnych miejscach w Polsce oraz posiada szeroką sieć dystrybucji opartą na powiązaniach handlowych z podmiotami trzecimi.

Głównym przedmiotem działalności Spółki była działalność w zakresie sprzedaży materiałów stosowanych w naprawach powypadkowych pojazdów (działalność główna). Posiadała m.in. rozwiniętą sieć punktów handlowych, kontakty handlowe i klientów, magazyny, transport i logistykę oraz systemy rozrachunkowo-księgowe. Zajmowała się także w niewielkim zakresie (w stosunku do działalności głównej) produkcją materiałów budowlanych (chemii budowlanej) pod własnymi markami oraz na zlecenie osób trzecich (działalność produkcyjna) oraz działalnością w innym różnorodnym zakresie, w tym handlem materiałami chemii budowlanej innej niż pochodząca z działalności produkcyjnej.

W roku 2011 z przedsiębiorstwa Sprzedawcy działalność główna została wydzielona i wniesiona do podmiotu trzeciego w formie aportu. W związku z wydzieleniem i przeniesieniem działalności głównej u Sprzedawcy pozostała działalność produkcyjna oraz pozostała działalność. Jednocześnie, nabywając udziały w podmiocie, do którego została wniesiona działalność główna, Sprzedawca rozpoczął działalność holdingową. W chwili obecnej Sprzedawca prowadzi działalność w zakresie:

• działalności holdingowej, polegającej na zarządzaniu posiadanym pakietem udziałów w innej spółce (udziały w spółkach zależnych są głównym składnikiem majątkowym przedsiębiorstwa Sprzedawcy);
• działalności produkcyjnej, polegającej na produkcji i sprzedaży chemii budowlanej (ten element działalności Sprzedawcy jest przedmiotem planowanej transakcji);
• zarządzaniu posiadanymi prawami ochronnymi na znaki towarowe;
• handlu hurtowego i detalicznego chemią budowlaną inną niż produkowana w ramach działalności produkcyjnej i nie powiązaną z istniejącą linią produkcyjną, prowadzoną poprzez sieć dystrybucji, na którą składa się kilka punktów handlowych oraz sieć agentów handlowych;
• wynajmu nieruchomości;
• wynajmu samochodów i urządzeń;
• sprzedaży środków trwałych;
• realizacji umów zawartych w drodze zamówień publicznych związanych ze sprzedażą materiałów stosowanych w naprawach powypadkowych pojazdów.

Działalność Sprzedawcy inna aniżeli działalność produkcyjna nazywana będzie dalej „pozostałą działalnością". Siedziba Sprzedawcy mieści się w mieście S. - w tym miejscu znajduje się też siedziba zarządu Sprzedawcy. Działalność operacyjna Sprzedawcy prowadzona jest natomiast w miejscowości P., („zakład"). Zakład położony jest na nieruchomościach gruntowych, których użytkownikiem wieczystym oraz właścicielem wzniesionych na gruncie budynków i budowli jest Sprzedawca. Działalność produkcyjna prowadzona jest jedynie na części nieruchomości; pozostałe nieruchomości i budynki wykorzystywane są dla celów pozostałej działalności, w tym są przedmiotem wynajmu na rzecz podmiotów trzecich.

Zakład nie jest wyodrębniony w strukturach Sprzedawcy pod względem formalnym, ani w drodze postanowień umowy spółki (statutu), ani w drodze uchwały, ani też w drodze zarządzenia któregokolwiek z organów Sprzedawcy i nie stanowi oddziału Sprzedawcy. Działalność zakładu obejmuje zarówno działalność produkcyjną, jak i pozostałą działalność. Podobnie sama działalność produkcyjna nie została formalnie wyodrębniona w strukturach Sprzedawcy pod względem formalnym, ani w drodze zapisów umowy spółki (statutu), ani w drodze jakiejkolwiek uchwały lub zarządzenia jakiegokolwiek organu Sprzedawcy. Cała działalność Sprzedawcy, a więc zarówno działalność produkcyjna, jak i pozostała działalność, podlega jednemu zarządowi, również kierujący bieżącą działalnością produkcyjną Dyrektor Zakładu Ch. podlega Zarządowi Sprzedawcy. Czynności zarządcze oraz działania mające zapewnić funkcjonowanie przedsiębiorstwa Sprzedawcy, jak obsługa logistyczna oraz obsługa finansowa (w tym księgowa), również w odniesieniu do działalności produkcyjnej, wykonywane są w całości w miejscu siedziby Sprzedawcy. Transport dla potrzeb działalności produkcyjnej zapewniają zewnętrzne firmy spedycyjne.

Księgowość Sprzedawcy prowadzona jest w jego siedzibie i obejmuje całość działalności. Wprawdzie dla celów zarządczych przyjęty plan kont księgowych umożliwia przypisanie poszczególnych pozycji kosztowych i przychodowych, a także zobowiązań oraz należności do działalności produkcyjnej, to jednak przyjęta ewidencja analityczna dla celów zarządczych nie uwzględnia wszystkich kosztów prowadzenia działalności, ani też wszystkich zobowiązań. Brak w niej kosztów usług niematerialnych, takich jak koszty administracyjne, koszty zarządu, koszty kadr i płac, kosztów obsługi IT, księgowości. Nie funkcjonuje też klucz, według którego możliwe byłoby precyzyjne rozdzielenie i przyporządkowanie kosztów ogólnych do poszczególnych rodzajów prowadzonej działalności, w tym działalności produkcyjnej. Nigdy też nie był sporządzany odrębny bilans lub rachunek zysków i strat dla działalności produkcyjnej. Nie została ponadto wyznaczona osoba wyłącznie odpowiedzialna za część rachunkowości Sprzedawcy prowadzonej w ramach działalności produkcyjnej. Odpowiedzialność ta spoczywa na osobie odpowiedzialnej za rachunkowość całego przedsiębiorstwa. Sprzedawca nie posiada odrębnego rachunku bankowego związanego z prowadzeniem działalności produkcyjnej. Wszelkie wpłaty związane z działalnością produkcyjną oraz wszelkie wypłaty związane z tą działalnością realizowane są przez zbiorczy rachunek bankowy, wspólny dla całej prowadzonej przez niego działalności. Finansowanie działalności odbywa się na zasadzie przemieszania środków finansowych - ze środków uzyskiwanych przez Sprzedawcę ze wszystkich rodzajów działalności finansowane są poszczególne jej rodzaje, bez przyporządkowania do określonych rodzajów tej działalności, źródła pochodzenia środków finansowych i źródła czynionych wydatków. Przychody uzyskiwane z działalności produkcyjnej nie są wydatkowane jedynie na działalność w tym zakresie, ale także na pokrycie kosztów pozostałej działalności oraz odwrotnie. Sprzedawca posiada swoją klientelę, sieć dostawców oraz znaki towarowe na swoje produkty. Pracownicy Sprzedawcy, zarówno wykonujący pracę w siedzibie, jak i w zakładzie, podlegają jednolitej regulacji. U Sprzedawcy nie stworzono odrębnych regulacji dla pracowników zakładu, podlegają oni temu samemu regulaminowi pracy oraz regulaminowi wynagradzania, co pozostali pracownicy Sprzedawcy. Istnieje natomiast faktyczna możliwość przyporządkowania poszczególnych pracowników do działalności produkcyjnej oraz do pozostałej działalności.

W ramach planowanej transakcji nabywca zamierza nabyć od Sprzedawcy niektóre składniki majątkowe związane z prowadzoną przez niego działalnością produkcyjną, a mianowicie:

• prawo użytkowania wieczystego dwóch z ośmiu działek gruntu, na których zlokalizowane są hale produkcyjne oraz magazynowe, w których prowadzona jest działalność produkcyjna oraz niektóre budowle, w tym: halę produkcji suchej, halę produkcji mokrej, garaże 3-boksowe, halę małą, halę średnią, dwie hale magazynowe, budynek socjalno-biurowy, portiernię, hydrofornię, sieć kanalizacyjną zewnętrzną, sieć ciepłowniczą, sieć wodociągową zewnętrzną, ogrodzenie, drogi i place;
• środki trwałe związane z działalnością produkcyjną, w tym linie technologiczne, na które składają się maszyny produkcyjne i ich zespoły stanowiące własność Sprzedawcy, mieszalniki farb, wyposażenie biur;
• prawa i obowiązki z umów leasingu maszyn i urządzeń wykorzystywanych w ramach działalności produkcyjnej - o ile finansujący wyrażą na to zgodę;
• znaczącą część zapasów magazynowych wyrobów gotowych;
• gotowe opakowania i etykiety;
• zgromadzone surowce do produkcji;
• receptury w zakresie produkcji wyrobów chemii budowlanej.

Wraz z nabyciem wskazanych wyżej składników majątkowych nabywca, na zasadzie art. 23¹Kodeksu pracy, przejmie pracowników zatrudnionych przy działalności produkcyjnej. Nabywca co do zasady nie przejmie jednak żadnych zobowiązań wobec przejętych pracowników, albowiem w przypadku wystąpienia przez tych pracowników z jakimikolwiek roszczeniami dotyczącymi okresu do dnia przejęcia pracowników przez nabywcę, umowa będzie przewidywała, że kwoty te zostaną zwrócone nabywcy przez Sprzedawcę.

Planowana transakcja nie będzie obejmowała pozostałych nieruchomości należących do Sprzedawcy, praw do znaków towarowych i licencji (nabywca uzyska jedynie czasowo prawo do posługiwania się znakiem towarowym należącym do Sprzedawcy - prawo to będzie polegać na prawie do sprzedaży wyrobów gotowych oznaczonych tym znakiem i do czasu wyprzedaży tych wyrobów). Transakcja nie będzie też obejmowała klienteli Sprzedawcy oraz sieci dystrybucyjnej, w tym zawartych umów z agentami Sprzedawcy. Jeżeli Sprzedawca zdecyduje się rozwiązać umowy z agentami, nie jest wykluczone, że nabywca zawrze nowe umowy z tymi spośród tych agentów, z którymi zechce współpracować i którzy wyrażą wolę takiej współpracy. Nabywca nie przejmie żadnych należności oraz zobowiązań związanych z działalnością Sprzedawcy, w tym również związanych z działalnością produkcyjną. Nie przejmie żadnych umów z odbiorcami (klientami), ani z dostawcami, w tym z dostawcami surowca. Jedynym wyjątkiem w tym zakresie będzie wstąpienie w miejsce Sprzedawcy do zawartych umów leasingu maszyn i urządzeń, o ile wyrażą na to zgodę podmioty finansujące. Umowy z dostawcami mediów do nieruchomości nabywanych przez nabywcę nie będą przedmiotem transakcji i zostaną rozwiązane przez Sprzedawcę. Nabywca planuje zawrzeć nowe umowy na dostawy mediów najprawdopodobniej z tymi samymi podmiotami, które są dostawcami w chwili obecnej, co jest podyktowane uwarunkowaniami rynkowymi oraz potrzebą utrzymania prawidłowego prowadzenia działalności w zakresie produkcji materiałów budowlanych na bazie nabytego majątku. Nabywca nie przejmie środków pieniężnych Sprzedawcy, w tym żadnych środków pieniężnych na rachunkach bankowych, czy w kasie, w tym również żadnych środków finansowych związanych z działalnością produkcyjną. Nie przejmie także żadnych systemów komputerowych służących rozliczeniu i prowadzeniu gospodarki magazynowej, ani ksiąg rachunkowych (handlowych) oraz jakichkolwiek innych ksiąg lub dokumentów związanych z przedsiębiorstwem Sprzedawcy. Nie przejmie żadnych składników majątkowych (w tym zapasów i wyposażenia) służących działalności handlowej Sprzedawcy w zakresie handlu hurtowego oraz detalicznego pozostałej działalności. Nabywca nie przejmie środków transportu (dwa samochody ciężarowe posiadane przez Sprzedawcę). Nabywca nie przejmie także w jakimkolwiek zakresie działalności holdingowej Sprzedawcy, ani żadnego majątku z tą działalnością związanego. Nie przejmie też tych pracowników Sprzedawcy, których zatrudnienie nie jest związane z działalnością produkcyjną.

Nabywca zamierza po nabyciu wskazanych powyżej składników majątkowych włączyć je do struktury prowadzonego przez siebie przedsiębiorstwa i po planowanym uzupełnieniu nabytego zespołu składników majątkowych o dodatkowe maszyny i urządzenia, w tym sprzęt laboratoryjny oraz pomiarowy, wiązkę odpowiednich praw i zobowiązań oraz składników organizacyjnych w postaci m.in. odpowiednich umów z dostawcami surowców, mediów, systemu finansowo-księgowego, w tym rozliczenia magazynowego i rejestru środków trwałych, własnego systemu dystrybucji oraz przy wykorzystaniu własnej klienteli uruchomić na bazie nabytego majątku działalność w zakresie produkcji chemii budowlanej.

Dopuszcza, że przed zawarciem umowy, na podstawie której nabędzie wskazane w niniejszym wniosku składniki majątkowe od Sprzedawcy, zostanie zawarta pomiędzy nim a Sprzedawcą umowa najmu (dzierżawy) wszystkich tych składników majątkowych, które mają być przedmiotem planowanej transakcji, wraz z przejęciem praw i obowiązków z umów leasingu. Taka umowa zostałaby zawarta na okres do dnia zawarcia planowanej umowy sprzedaży. Czynność ta umożliwić ma nabywcy szybszą integrację nabytych składników majątkowych z przedsiębiorstwem nabywcy.

Sprzedawca nie dokonuje czynności zwolnionych z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Wszystkie składniki majątkowe mające być przedmiotem planowanej transakcji były i są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Po stronie Sprzedawcy, do dnia złożenia niniejszego wniosku, nie powstał w żadnym zakresie obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego w oparciu o postanowienia art. 91 ust. 1-8 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano pytanie sprowadzające się do kwestii:

Czy w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego przedmiotem planowanej transakcji będą składniki majątkowe nie będące przedsiębiorstwem, ani zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, a w konsekwencji opisana w niniejszym wniosku transakcja będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, powołującego treść art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 7 ust. 1, art. 2 pkt 6 oraz art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a contrario, - transakcje, których nie można zidentyfikować jako sprzedaży przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, nie są objęte hipotezą przepisu art. 6 pkt 1 ustawy i tym samym nie ma podstaw do uznania, iż podlegają one wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Spółka wskazała, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia przedsiębiorstwa. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem sądów administracyjnych, w sytuacji, gdy dany termin nie został zdefiniowany w danym akcie prawnym, który się nim posługuje, w pierwszej kolejności należy się odwołać do znaczenia tego terminu powszechnie ustalonego w języku prawniczym. W języku tym przez pojęcie przedsiębiorstwa w znaczeniu przedmiotowym rozumie się przedsiębiorstwo zdefiniowane w art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Także z praktyki organów podatkowych wynika, że dla celów interpretacji przepisów podatkowych, w tym przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, przyjmuje się, że pojęcie „przedsiębiorstwo" należy rozumieć w sposób zdefiniowany w art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Definicja przedsiębiorstwa zawiera jedynie przykładowe wyliczenie elementów wchodzących w skład przedsiębiorstwa. Wskazanie w powołanym przepisie tych elementów świadczy jednakże o ich podstawowym znaczeniu dla rozumienia terminu „przedsiębiorstwo", z uwagi na które rozstrzygając o tym, czy dana transakcja stanowi zbycie całego przedsiębiorstwa, czy poszczególnych jego składników, należy brać pod uwagę wystąpienie w transakcji tych elementów. Tylko sprzedaż wszystkich istotnych składników przedsiębiorstwa będzie stanowić jego zbycie. Jeśli którykolwiek ze składników, któremu można przypisać podstawowy charakter nie będzie stanowił przedmiotu transakcji, nie dojdzie do zbycia przedsiębiorstwa. W takim bowiem przypadku transakcja będzie obejmować nie przedsiębiorstwo w ujęciu całościowym, lecz jedynie zespół składników majątkowych wchodzących w jego skład. Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 17 października 2000 r., sygn. akt I CKN 850/98, ocena, czy doszło do nabycia przedsiębiorstwa, jest możliwa tylko in concreto, a miarodajne jest ustalenie, czy nabyto minimum środków, bez których kontynuowanie przez nabywcę działalności gospodarczej realizowanej przed zbyciem nie jest możliwe. Strony umowy - jak wynika z art. 55¹ Kodeksu cywilnego - mają pozostawioną swobodę co do tego, jakie elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa objąć przedmiotem czynności prawnej, z tym, że swoboda w wyłączaniu poszczególnych składników nie może iść tak daleko, aby zakres wyłączeń przekreślił istotę przedsiębiorstwa. Dlatego też zbycie przedsiębiorstwa powinno obejmować co najmniej te składniki, które determinują funkcje spełniane przez przedsiębiorstwo.

Spółka stwierdziła, iż w takim kontekście należy wskazać, że opisana w niniejszym wniosku planowana transakcja nie obejmuje wszystkich elementów przedsiębiorstwa Sprzedawcy wskazanych w wyliczeniu zawartym w art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Planowana transakcja nie będzie obejmować takich elementów przedsiębiorstwa jak: udziały posiadane w spółkach zależnych (które stanowią główny składnik majątkowy przedsiębiorstwa Sprzedawcy), pozostałe nieruchomości należące do Sprzedawcy (poza nieruchomościami, na których usytuowane są budynki i budowle wykorzystywane do działalności produkcyjnej), prawa do znaków towarowych i licencji, klienteli oraz sieć dystrybucyjna, w tym prawa i obowiązki wynikające z umów z agentami, prawa i obowiązki z umów z odbiorcami (klientami) oraz z dostawcami, w tym z dostawcami surowców oraz mediów, składniki majątkowe (wraz z zapasami i wyposażeniem) służące działalności handlowej w zakresie handlu hurtowego oraz detalicznego, posiadane przez Sprzedawcę środki transportu, środki pieniężne na rachunkach bankowych i w kasie, systemy komputerowe, w tym służące prowadzeniu ksiąg rachunkowych, w szczególności rozliczeniu środków trwałych oraz rozliczeniu i prowadzeniu gospodarki magazynowej, nazwa przedsiębiorstwa, księgi rachunkowe (handlowe) oraz inne księgi i dokumenty związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, tajemnice przedsiębiorstwa (poza recepturami na produkcję materiałów chemii budowlanej).

Na nabywcę nie zostaną przeniesione żadne należności, ani żadne zobowiązania związane z funkcjonowaniem przedsiębiorstwa Sprzedawcy, w tym również żadne z należności i zobowiązań związanych z prowadzeniem działalności w zakresie produkcji materiałów budowlanych (poza prawami i obowiązkami wynikającymi z umów leasingu maszyn służących do produkcji materiałów chemii budowlanej). Opisane wyżej planowane przez nabywcę zawarcie nowych umów o dostawę mediów z tymi samymi podmiotami, które dostarczały media do nabywanych nieruchomości do momentu dokonania transakcji, jest podyktowane uwarunkowaniami rynkowymi oraz koniecznością utrzymania prawidłowego prowadzenia przez nabywcę działalności w zakresie produkcji materiałów budowlanych na bazie nabytego majątku. Dotychczasowe stosunki prawne istniejące między Sprzedawcą a dostawcami mediów zostaną rozwiązane. Nabywca będzie natomiast stroną nowych stosunków prawnych wynikających z nowo zawartych umów. Oznacza to, że nie nastąpi przeniesienie praw i obowiązków wynikających z powyższych umów na nabywcę. To samo dotyczy planowanego przez nabywcę zawarcia nowych umów z agentami prowadzącymi dotychczas działalność na rzecz Sprzedawcy, z którymi zechce współpracować i którzy wyrażą wolę takiej współpracy.

Pogląd, zgodnie z którym brak istotnych składników wchodzących w skład przedsiębiorstwa skutkuje uznaniem, że nie mamy do czynienia z przeniesieniem przedsiębiorstwa, jest powszechnie prezentowany przez organy podatkowe, np. w interpretacjach: Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 20 lutego 2006 r. nr 147/DC/436/3/06/BH, Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 lipca 2010 r. nr IPPP1/443-536/10-2/PR, z dnia 9 marca 2010 r., nr IPPP1 /443-37/10-2/AW, z dnia 29 września 2009 r., nr IPPP12/443-778/09-2/IK, z dnia 18 sierpnia 2011 r. nr IPPP3/443-743/11-3/JK, Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu nr ILPP1/443-1000/11-5/NS z dnia 20 października 2011 r. i z dnia 17 października 2011 r. nr ILPP2/443-1086/11-2/AD.

W związku z powyższym, z uwagi na to, że z planowanej transakcji wyłączone zostaną elementy przedsiębiorstwa Sprzedawcy, którym można przypisać istotne znaczenie, w ocenie Spółki przedmiotem planowanej transakcji nie będzie zbycie przedsiębiorstwa, ale zbycie wyłącznie określonych składników majątkowych.

Powyższe oznacza, że do nabycia przez nabywcę wskazanych w niniejszym wniosku składników majątkowych nie będą miały zastosowania postanowienia art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym planowana transakcja będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W odniesieniu do kwalifikacji planowanej transakcji jako transakcji zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, Spółka stoi na stanowisku, iż również z tego punktu widzenia planowana transakcja nie będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, gdyż składników majątku będących przedmiotem planowanej transakcji nie można również uznać za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Po powołaniu treści art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług Spółka wskazała, iż z przepisu tego wynika, że na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie wszystkie następujące przesłanki:

• istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
• zespół ten musi być organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
• wyodrębnione składniki przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
• zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Podstawowym wymogiem dla uznania części przedsiębiorstwa za zorganizowaną jego część jest to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań. Zobowiązania i należności stanowią immanentny element zorganizowanej części przedsiębiorstwa (por. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPB2/436-395/11-2/AF z dnia 10 listopada 2011 r.).

Wyłączenie należności i zobowiązań z masy majątkowej przedsiębiorstwa będącej przedmiotem sprzedaży powoduje pozbawienie wydzielonego kompleksu majątkowego cechy zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest możliwe tylko w przypadku, gdy na nabywcę zostaną przeniesione wszystkie należności i zobowiązania wcześniej jej przypisane (por. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach nr IBPP3/443-634/11/AB z dnia 1 września 2011 r.). Przesłanka ta wynika z definicji zawartej w art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, stąd jasne jest, że jeżeli zobowiązania nie wchodzą w skład zbywanego zbioru składników majątkowych, to nie można mówić o zbyciu zorganizowanej części przedsiębiorstwa (por. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPP3/443-743/11-3/JK z dnia 18 sierpnia 2011 r., nr IPPP1 -443-142/11-4/JL z dnia 20 kwietnia 2011 r., z dnia 12 listopada 2010 r. nr IPPB5/423-711 /10-2/MB, Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 12 października 2010 r. nr IBPP3/443-507/10/IK). Ponadto brak wyodrębnienia finansowego pod kątem zobowiązań Spółki stanowi również przeszkodę do uznania wskazanej transakcji za zorganizowaną część przedsiębiorstwa (por. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 17 lutego 2010 r. nr IBPBI/2/423-1401 /09/MO, Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 19 listopada 2010 r. nr ITPP1/443-839a/10/AT). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podmiotu jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym w doktrynie wskazuje się, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze (por. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi nr IPTPP3/443-115/11-4/KK z dnia 10 stycznia 2012 r., Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPB2/436-395/11-2/AF z dnia 10 listopada 2011 r., Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu nr ILPP1/443-1000/11-5/NS z dnia 20 października 2011 r., z dnia 17 października 2011 r. nr ILPP2/443-1086/11-2/AD). Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza wprawdzie samodzielności finansowej, ale dla uznania, że to wyodrębnienie istnieje, konieczne jest, aby poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe było przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Podkreślić jednak należy, że sam fakt istnienia osobnych kont księgowych nie świadczy o księgowym wyodrębnieniu zorganizowanej części przedsiębiorstwa, jeżeli stopień szczegółowości ewidencji księgowej nie pozwala na rzetelne zobrazowanie tej działalności, tak jakby była to działalność niezależna od całego przedsiębiorstwa (możliwość sporządzenia bilansu i rachunku wyników) (por. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPB2/436-395/11-2/AF z dnia 10 listopada 2011 r.). Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowić mogła potencjalne niezależne przedsiębiorstwo realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa (por. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 17 października 2011 r. nr ILPP2/443-1086/11-2/AD). Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, musi ona - obiektywnie oceniając - posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe: materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa (por. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu nr ILPP2/443-1986/11/-2/AD z dnia 17 października 2011 r. oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPP1/443-1057/11-4/IS z dnia 13 października 2011 r.).

Podobnie w wyroku z dnia 26 czerwca 1998 r., sygn. akt I SA/Gd 1097/96, Naczelny Sąd Administracyjny podkreślił, że „aby część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za zorganizowaną jego część, musi ona posiadać potencjalną zdolność do niezależnego działania gospodarczego, jako samodzielnego podmiotu gospodarczego".

Spółka powołała interpretacje: Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPP2/443-318/11-4/KG z dnia 10 czerwca 2011 r., nr IPPP1 -443-1307/10-2/EK z dnia 15 lutego 2011 r., Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi nr IPTPP3/443-115/11-4/KK z dnia 10 stycznia 2012 r., interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu nr ILPP1/443-1000/11-5/NS z dnia 20 października 2011 r. wskazując, iż przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową. Przy czym wskazane wyżej organizacyjne i finansowe wyodrębnienie musi istnieć już w ramach istniejącego przedsiębiorstwa, a nie dopiero kształtować się po „wyprowadzeniu" w jakikolwiek sposób zespołu składników materialnych i niematerialnych z tego przedsiębiorstwa (por. wyrok WSA w Opolu z dnia 7 grudnia 2009 r., sygn. akt I SA/Op 425/09). Zatem, aby w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi ona odznaczać się pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa, tj. na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość (por. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi nr IPTPP3/443-115/11-4/KK z dnia 10 stycznia 2012 r.). Dla uznania, że mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa konieczne jest takie zorganizowanie masy majątkowej, które oznacza pełną odrębność organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym (por. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPB2/436-395/11-2/AF z dnia 10 listopada 2011 r., Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach nr IBPP3/443-634/11/AB z dnia 1 września 2011 r.). Stanowisko takie potwierdza m.in. wyrok WSA w Kielcach z dnia 13 sierpnia 2009 r.( sygn. I SA/Ke 226/09). W oparciu o obowiązujące przepisy nie wystarczy, że ze względu na pewną samodzielność pod względem technicznym, czy nawet organizacyjnym, zespół składników majątkowych mógłby potencjalnie stanowić odrębne przedsiębiorstwo, bądź zorganizowaną część przedsiębiorstwa, ponieważ art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług wyłącza z opodatkowania zbycie wszystkich składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia pewnych składników majątkowych przedsiębiorstwa. Zbyciem, którego przedmiotem jest zorganizowana część przedsiębiorstwa, muszą być objęte bezwzględnie wszystkie elementy, które umożliwią kontynuowanie działalności gospodarczej w takim samym zakresie, w jakim część ta funkcjonowała dotychczas (por. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi nr IPTPP3/443-115/11-4/KK z dnia 10 stycznia 2012 r.). Nie można więc uznać, że nabywca nabędzie zorganizowaną część przedsiębiorstwa, skoro nie wszystkie składniki należące do zorganizowanej części przedsiębiorstwa będą stanowiły jej przedmiot. Brak zaistnienia którejkolwiek z powyższych przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług. Jak wyżej wskazano, dla uznania zespołu składników majątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa konieczne jest wykazanie spełnienia wszystkich przesłanek dotyczących wyodrębnienia tego zespołu w ramach istniejącego przedsiębiorstwa (wyodrębnienie organizacyjne, finansowe i funkcjonalne). Tymczasem prowadzona przez Sprzedawcę działalność w zakresie produkcji materiałów budowlanych wykazuje cechy wyodrębnienia, ale dotyczące tylko niektórych sfer funkcjonowania tej działalności. Brak jest wystarczających elementów wyodrębnienia tej działalności w kluczowych aspektach działalności każdego przedsiębiorstwa, jak chociażby organizacja, finanse oraz księgowość.

Przede wszystkim na podstawie planowanej transakcji nabywca nie nabędzie żadnych zobowiązań, ani należności Sprzedawcy, w tym również żadnych należności i zobowiązań związanych z działalnością produkcyjną.

Zespół składników majątkowych, jaki ma być przedmiotem planowanej transakcji, nie został wyodrębniony w strukturach Sprzedawcy pod względem formalnym, ani w drodze postanowień umowy spółki (statutu), ani w drodze uchwały, ani też w drodze zarządzenia któregokolwiek z organów Sprzedawcy i nie stanowi oddziału Sprzedawcy, co świadczyłoby o woli prowadzenia tej działalności jako całkowicie samodzielnej. W powyższym rozumieniu struktura organizacyjna Sprzedawcy jest jednolita dla całego jego przedsiębiorstwa, a różne działalności prowadzone w ramach tego przedsiębiorstwa (w tym działalność prowadzona przy użyciu składników majątkowych będących przedmiotem planowanej transakcji) przenikają się. Wszystkie działalności prowadzone przez sprzedawcę podlegają wspólnemu zarządzaniu na poziomie kierownictwa całego przedsiębiorstwa Sprzedawcy. Nie istnieje też dostateczne wyodrębnienie finansowe. Prowadzenie przez Sprzedawcę osobnych kont księgowych dla działalności produkcyjnej (polegającej na produkcji materiałów budowlanych) nie pozwala na sporządzenie dla tej działalności bilansu lub rachunku zysków i strat w rozumieniu ustawy o rachunkowości. W praktyce gospodarczej tworzenie osobnych kont księgowych dla poszczególnych linii biznesowych jest działaniem ze wszech miar racjonalnym i mającym na celu umożliwienie dokładniejszej orientacji w występujących w przedsiębiorstwie zdarzeniach gospodarczych. Sam fakt istnienia osobnych kont księgowych nie świadczy jednak o księgowym wyodrębnieniu zorganizowanej części przedsiębiorstwa, jeżeli stopień szczegółowości ewidencji księgowej nie pozwala na rzetelne zobrazowanie tej działalności, tak jakby była to działalność niezależna od całego przedsiębiorstwa (możliwość sporządzenia bilansu i rachunku wyników). U Sprzedawcy nie występuje jednoznaczna granica między finansami związanymi z poszczególnymi rodzajami prowadzonej przez niego działalności. Wszystkie rodzaje tej działalności są finansowane ze środków finansowych generowanych przez całe przedsiębiorstwo.

Przedstawiony w niniejszym wniosku zakres masy majątkowej, która ma być przedmiotem planowanej transakcji, nie wskazuje na umożliwienie nabywcy podjęcia działalności gospodarczej tylko w oparciu o te składniki. Opisany w niniejszym wniosku zespół składników majątkowych nie posiada zdolności funkcjonowania jako niezależne przedsiębiorstwo. Nie jest bowiem możliwe prowadzenie działalności w zakresie produkcji materiałów budowlanych bez klienteli oraz sieci dystrybucyjnej, bez umów z odbiorcami (klientami) oraz z dostawcami, w tym z dostawcami surowca i mediów, bez systemów komputerowych służących rozliczaniu i prowadzeniu gospodarki magazynowej, bez środków pieniężnych pozwalających na finansowanie tej działalności, bez logistyki i transportu, bez ksiąg rachunkowych (handlowych) oraz pozostałej dokumentacji związanej z funkcjonowaniem przedsiębiorstwa. We wszystkie te elementy nie objęte planowaną transakcją, a konieczne do prowadzenia w oparciu o nabyte składniki majątkowe działalności w zakresie produkcji materiałów budowlanych, nabywca będzie musiał wyposażyć nabyte składniki majątkowe we własnym zakresie i na własny koszt. Spółka podkreśliła, że powyższej oceny braku znamion przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa po stronie składników majątkowych nabywanych przez nabywcę od Sprzedawcy nie zmienia okoliczność, że skutkiem nabycia przez nabywcę tych składników majątkowych nastąpi przejście na niego zakładu pracy w rozumieniu art. 23¹ Kodeksu pracy. Przejście zakładu pracy pozostaje bardzo często bez związku z przejściem przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Przykładowo, zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą Sądu Najwyższego, przejście zakładu pracy w rozumieniu art. 23¹ Kodeksu pracy może nastąpić również w przypadku przejścia wyłącznie realizowanych zadań. Takie stanowisko zajął Sąd Najwyższy m.in. w wyrokach z dnia 1 lipca 1999 r., sygn. I PKN 133/99, z dnia 9 grudnia 2004 r., sygn. I PK 103/04 oraz z dnia 7 lutego 2007 r., sygn. I PK 212/06. Zgodnie z tezą tego ostatniego orzeczenia, „części zakładu pracy w rozumieniu art. 23¹ Kodeksu pracy nie można utożsamiać wyłącznie ze składnikami majątkowymi, ponieważ mogą ją także stanowić zadania pracodawcy". Jasnym jest natomiast, że przeniesienie określonych zadań (bez składników majątkowych) nie będzie skutkowało przejściem przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa (por. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu nr ILPP1/443-809/11-4/MK z dnia 7 września 2011 r.). W związku z powyższym w stanie faktycznym opisanym w niniejszym wniosku nie będziemy mieć również do czynienia ze sprzedażą zorganizowanej części przedsiębiorstwa tym samym do nabycia przez nabywcę wskazanych w niniejszym wniosku składników majątkowych nie będą miały zastosowania postanowienia art. 6 pkt 1 ustawy o podatku o podatku od towarów i usługa tym samym planowana transakcja będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 cytowanej ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii – art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Na mocy art. 6 cyt. ustawy, z zakresu opodatkowania wyłączono pewne określone czynności. Do czynności tych – z uwagi na treść pkt 1 powołanego przepisu - należą transakcje zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów”, w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aportu).

Stosownie do art. 2 pkt 27e ustawy, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem dla uznania części przedsiębiorstwa za zorganizowaną jego część jest to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązania). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością, niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli łącznie spełnione są następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania,
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy zbywany zespół składników majątkowych nie będzie wyodrębniony w prowadzonym przedsiębiorstwie – jak wynika z treści wniosku – w sposób organizacyjny, finansowy i funkcjonalny, stanowiąc zespół składników przeznaczony do realizacji ściśle określonych zadań gospodarczych, to nie będzie stanowić zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W konsekwencji art. 6 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług nie będzie miał zastosowania a planowana transakcja podlegała będzie opodatkowaniu tym podatkiem.

Końcowo wskazać należy, iż definitywnej oceny przedmiotu czynności prawnej dokonuje sam podatnik, który jest w pełni zorientowany, czy przekazywane w ramach tej czynności składniki majątkowe wypełniają definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Podkreślić jednocześnie należy, iż niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, co oznacza, iż w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Informuje się, iż w kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego przez nabywcę zbywanych przez Spółkę składników majątkowych wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej, wydano postanowienie nr ITPP2/443-230b/12/AK.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.