POSTANOWIENIE

Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku, działając na podstawie art. 14a § 1 § 4 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. 2005 nr 8, poz. 60), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 31 stycznia 2005 r. I. Sp. z o.o. z/s w Gdańsku (data wpływu do tut. Urzędu 07 lutego 2005 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 2000 nr 14 poz. 176 z późn. zm.) w sprawie opodatkowanie diet za czas zagranicznej podróży służbowej.

s t w i e r d z a, iż

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Sp. z o.o. od dnia 01.01.2005 r. wprowadziła następujący system rozliczania diet za czas zagranicznych podróży służbowych pracowników:

• od godziny przekroczenia granicy do godziny 24.00 w zależności od ilości godzin:

1/3 diety do 8 godzin
1/2 diety ponad 8 do 12 godzin
1 pełna dieta ponad 12 godzin

• pełne diety liczone są od 24.00 do 24.00 następnego dnia
• ostatni dzień pobytu za granicą – od godziny 24.00 do godziny przekroczenia granicy w zależności od ilości godzin:

1/3 diety do 8 godzin
1/2 diety ponad 8 do 12 godzin
1 pełna dieta ponad 12 godzin;

Spółka posiada wiedzę co do tego, iż powyżej przedstawiony sposób ustalania należności z tytułu diet za czas zagranicznych podróży służbowych jest niezgodny z przepisami rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. nr 236, poz. 1991, z późn. zm.).

Ponadto Spółka zauważa, iż wartość świadczenia wyliczona zgodnie z przyjętym systemem rozliczania diet jest wyższa od kwoty odliczonej zgodnie z przepisami ww. rozporządzenia.

Zdaniem Podatnika ww. nadwyżka stanowi pracownika przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w momencie wypłaty lub postawienia do dyspozycji tego świadczenia.

Na tle zaprezentowanego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku stwierdza, co następuje:

Przepis art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r., nr 14, poz. 176 z późn. zm.) określa źródła przychodu, w tym w pkt 1 wymienia m.in. przychody ze stosunku pracy.

Z kolei art. 12 ust. 1 tej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty w treści tego przepisu zwrot „w szczególności” oznacza, iż wymienione kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika przysporzeniem majątkowym, a mające swoje źródło w łączącym podatnika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

W myśl art. 11 ust. 1 wymienionej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art.77<5> § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.

Na mocy art. 77 § 3 Kodeksu pracy pracodawca uprawniony jest do określenie innych, korzystniejszych warunków wypłacania należności z tytułu podróży służbowej pracownikowi zatrudnionemu u innego pracodawcy niż państwowa lub samorządowa jednostka sfery budżetowej.

Wypłacone diety oraz zwrot wydatków poniesionych w trakcie podróży służbowej stanowią dla pracownika - w myśl przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych -przychód ze stosunku pracy.

Stosownie do treści art. 9 ust. 1 powołanej ustawy z dnia 26 lipca 1991r. opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52a oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 21 ust. l pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika -do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej pracownika na obszarze kraju oraz poza granicami kraju z zastrzeżeniem ust.l3.

Sposób rozliczana należności z tytułu zagranicznej podróży służbowej reguluje rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 z późn. zm.). Zgodnie z § 4 ust. 4 wymienionego rozporządzeniem dietę oblicza się w następujący sposób:

1. za każdą dobę podróży przysługuje dieta w pełnej wysokości;
2. za niepełną dobę podróży:

a) do 8 godzin - przysługuje 1/3 diety,
b) ponad 8 do 12 godzin - przysługuje 1/2 diety,
c) ponad 12 godzin - przysługuje dieta w pełnej wysokości.

Przy czym czas pobytu pracownika poza granicami kraju przy podróży odbywanej środkami komunikacji lądowej - w myśl § 3 ust. pkt 1) wymienionego rozporządzenia - liczy się od chwili przekroczenia granicy polskiej w drodze za granicę do chwili przekroczenia granicy polskiej w drodze powrotnej do kraju.

Zatem czas zagranicznej podróży służbowej odbywanej środkami komunikacji lądowej liczy się w sposób ciągły, a dobę stanowi czas każdych 24 godzin niezależnie od godziny, w której ten okres czasu się zaczyna. Wysokość diety za dobę podróży w poszczególnych państwach -w myśl § 4 ust. 2 wymienionego rozporządzenia - jest określona w załączniku do rozporządzenia.

Jeżeli wartość świadczenia wyliczona zgodnie z przyjętym przez Spółkę systemem rozliczania diet będzie wyższa od kwoty diety obliczonej zgodnie z przepisami ww. rozporządzenia wypłacana nadwyżka stanowi przychód pracownika podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Stąd pracodawca, jako płatnik, obowiązany jest pobrać od tej nadwyżki zaliczkę na podatek, stosownie do art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przyjęta wykładnia art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych znajduje swoje potwierdzenie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 marca 2000 r. (I SA/Lu 1747/98 LEX nr 46950).

Wobec powyższego stanowisko zaprezentowane we wniosku Spółki należy uznać za prawidłowe.