POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Piszu uznaje stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 01.03.2005 r. w sprawie interpretacji przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych
za nieprawidłowe

UZASADNIENIE

Podatnik jako osoba bezrobotna na podstawie umowy nr 23/2004 z dnia 15.12.2004 r. otrzymał z Funduszu Pracy kwotę 11.000 zł na rozpoczęcie działalności gospodarczej. Wypłata pieniędzy nastąpiła w dniu 16.12.2004 r. Podatnik kwotę te przeznaczył na zakup środka trwałego, wozu asenizacyjnego. Podatnik działalność gospodarcza rozpoczął w 2005 r. Pierwszy przychód z tego tytułu uzyskał w styczniu 2005 r. Wpis do ewidencji działalności gospodarczej otrzymał 09.12.2004 r. (z datą rozpoczęcia działalności od 03.01.2005 r.).

W związku z powyższym kwestią do rozstrzygnięcia jest czy otrzymana przez podatnika kwota 11 .000 zł jest dochodem podlegającym opodatkowaniu, który winien być wykazany w zeznaniu rocznym za 2004 r. i czy odpisy amortyzacyjne od części wartości początkowej zakupionego środka trwałego sfinansowanej z tych środków stanowią koszty uzyskania przychodów.

Zdaniem pytającego
środki przyznane bezrobotnemu z Funduszu Pracy na podjecie działalności gospodarczej należy uznać za świadczenie o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym otrzymana przez podatnika kwota 11.000 zł jest wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych i nie podlega wykazaniu w zeznaniu podatkowym za 2004 r. Natomiast odpisy amortyzacyjne od części wartości początkowej zakupionego środka trwałego sfinansowanej ze środków przyznanych na podjęcie działalności gospodarczej z Funduszu Pracy stanowią koszty uzyskania przychodu z działalności gospodarczej.

Zdaniem pełnomocnika podatnika Fundusz Pracy zgodnie z art. 103 ust. 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. Nr 99, poz. 1001 z późn. zm.) jest funduszem celowym. Fundusze celowe stosownie do brzmienia art. 5 pkt 3 ustawy o finansach publicznych należą do sektora finansów publicznych. Z kolei z art. 106 ust. 1 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy przychodami Funduszu Pracy są: obowiązkowe składki na Fundusz Pracy, środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej na współfinansowanie projektów finansowanych z Funduszu Pracy, odsetki od środków Funduszu Pracy pozostających na rachunkach bankowych dysponenta Funduszu Pracy oraz samorządów województw, powiatów, Ochotniczych Hufców Pracy i wojewodów, spłaty rat i odsetek od pożyczek udzielonych z Funduszu Pracy, środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej przeznaczone na współfinansowanie działań z zakresu udziału publicznych służb zatrudnienia w EURES, środki ze sprzedaży akcji i udziałów, o których mowa w art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji oraz zwrot środków z Banku Gospodarstwa Krajowego, pochodzących z wypłaty pożyczek dla osób fizycznych podejmujących działalność gospodarczą, inne wpływy. Dalej pełnomocnik wywodzi, iż stosownie do brzmienia art. 46 ust. 1 pkt 2 cytowanej ustawy starosta ze środków Funduszu Pracy może przyznać bezrobotnemu jednorazowo środki na podjęcie działalności gospodarczej. Podkreśla, iż przywołana ustawa określa zadania państwa w zakresie promocji zatrudnienia, łagodzenia skutków bezrobocia, aktywizacji zawodowej oraz zadania państwa w zakresie promocji zatrudnienia, łagodzenia skutków bezrobocia, oraz aktywizacji zawodowej realizowane przez instytucje rynku pracy działające w celu: pełnego i produktywnego zatrudnienia, rozwoju zasobów ludzkich, osiągnięcia wysokiej jakości pracy, wzmacniania integracji oraz solidarności społecznej. W związku z powyższym zdaniem pełnomocnika środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności gospodarczej należy uznać za świadczenie o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 114 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pełnomocnik podatnika wskazuje, iż zgodnie z art. 22 ust. 1 i 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Między innymi kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane według zasad określonych w art 22a-22o z uwzględnieniem art. 23. Stosowanie do art. 23 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Zdaniem pełnomocnika przepis ten jednak w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania. Nie miało bowiem miejsca odliczenie kwoty otrzymanej z Funduszu Pracy od podstawy opodatkowania, nie można też uznać, aby kwota ta jako stanowiąca część wydatków poniesionych na nabycie środka trwałego była wydatkiem "zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie". Ustawodawca w przywołanym przepisie użył przymiotnika "zwrócony" pochodzącego od czasownika "zwrócić". "Zwrócić" zaś wywodzi dalej pełnomocnik oznacza zgodnie ze słownikiem PWN "oddać czyjąś własność, także przekazać sumę należną komuś za coś, zapłacić za coś, zwrócić dług, pożyczkę; zwrócić koszty podróży; zwrócić książkę do biblioteki; pieniądze zwrócone przez dłużnika". Termin "zwrot" oznacza oddanie czegoś, zwrócenie czegoś, spłatę. Zatem najpierw musi być poniesiony wydatek, dopiero potem następuje zwrot, w przedmiotowej sprawie zdaniem pełnomocnika kolejność była odwrotna. Dlatego uważa, iż odpisy amortyzacyjne od części wartości początkowej zakupionego środka trwałego sfinansowanego ze środków z Funduszu Pracy na rozpoczęcie działalności gospodarczej stanowią koszty uzyskania przychodu.

Ustosunkowując się do powyższego organ podatkowy zważył co następuje.
Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 114 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.) wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych oraz wartość świadczeń rzeczowych (w naturze) finansowanych lub współfinansowanych ze środków budżetu państwa, jednostek samorządu terytorialnego, ze środków agencji rządowych lub ze środków pochodzących od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych, w ramach rządowych programów. Nie można się zgodzić z powyższym wywodem, gdyż ustawodawca chcąc zwolnić dany przychód od podatku określa wprost czego dane zwolnienie dotyczy. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera przepisy normujące zwolnienia przedmiotowe odnoszące się do świadczeń otrzymywanych przez osoby bezrobotne. Na podstawie przepisów zawartych w art. 21 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są:

• zwrot kosztów przejazdu bezrobotnego do miejsca pracy lub miejsca odbywania stażu, szkolenia, zajęć z zakresu poradnictwa zawodowego lub przygotowania zawodowego w miejscu pracy oraz kosztów zakwaterowania bezrobotnego w miejscu pracy, odbywania stażu, szkolenia lub przygotowania zawodowego w miejscu pracy, otrzymane na podstawie ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (art. 21 ust. 1 pkt 102),
• wartość nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych oraz wartość świadczeń rzeczowych z tytułu szkoleń badań lekarskich oraz ubezpieczenia od nieszczęśliwych wypadków otrzymanych na podstawie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (art. 21 ust. 1 pkt 118).
  
  

Z postanowień art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, co wskazał pełnomocnik, starosta ze środków Funduszu Pracy może przyznać bezrobotnemu jednorazowo środki na podjęcie działalności gospodarczej. Warunki, jakie należy spełnić, aby otrzymać określoną powyżej pomoc finansową reguluje rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 31 sierpnia 2004 r. w sprawie warunków i trybu refundacji ze środków Funduszu Pracy kosztów przyznawania bezrobotnemu środków na podjęcie działalności gospodarczej i refundowania kosztów pomocy prawnej i doradztwa oraz wymiaru dopuszczalnej pomocy (Dz. U. Nr 196, poz. 2018). Omawiane świadczenie stanowi dla podatnika przychód z tzw. innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega opodatkowaniu gdyż nie mieści się w dyspozycji powołanych przepisów normujących zwolnienia przedmiotowe.

Dnia 25 kwietnia 2005 r. Minister Finansów wydał rozporządzenie w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od niektórych dochodów (przychodów) (Dz. U. Nr 70, poz. 630). Na jego podstawie zaniechano poboru podatku dochodowego od osób fizycznych, od przyznanych bezrobotnemu środków z Funduszu Pracy, o których mowa w § 1 pkt 1 lit. b) i c) rozporządzenia Ministra Gospodarki Pracy z dnia 31 sierpnia 2004 r. w sprawie warunków i trybu refundacji ze środków Funduszu Pracy kosztów przyznawania bezrobotnemu środków na podjęcie działalności gospodarczej i refundowania kosztów pomocy prawnej i doradztwa oraz wymiaru dopuszczalnej pomocy (Dz. U. Nr 196, poz. 2018), stanowiących pomoc de minimis w rozumieniu art. 2 rozporządzenia Komisji (WE) nr 69/2001 z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy w ramach de minimis (Dz. Urz. WE L 10 z 13.01.2001) i udzielonych zgodnie z przepisami tego rozporządzenia. Zaniechanie ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2004 r. do dnia 31 grudnia 2005 r. Reasumując, kwota 11.000 zł otrzymana przez podatnika na rozpoczęcie działalności gospodarczej jest wolna od podatku na mocy ww. rozporządzenia, a nie art. 21 ust. 1 pkt 114 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Organ podatkowy nie podziela także zaprezentowanego stanowiska odnośnie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od zakupionego środka trwałego sfinansowanego ze środków z Funduszu Pracy. Jeżeli ustawodawca chciałby spowodować taką interpretację nie formułowałby zwrotu "zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie". Określenie w "jakiejkolwiek formie" ma tutaj decydujące znaczenie. Dlatego pomoc pieniężna, za którą zostaje nabyty środek trwały, należy potraktować jako zwróconą. Dokonując wykładni analizowanego przepisu należy zwrócić uwagę na charakter odpisów amortyzacyjnych. Podatnik może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość nabytych środków trwałych wyłącznie poprzez dokonywanie odpisów amortyzacyjnych w sposób przewidziany przez przepisy ustawy. W sytuacji gdy podatnik uzyska zwrot wartości nabytych środków trwałych dokonywanie odpisów z tytułu zużycia tych środków trwałych powodowałoby uzyskanie dodatkowych korzyści przez podatnika. Dlatego hipoteza art. 23 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy dotyczy również przedmiotowej sprawy, mimo iż najpierw nastąpiło uzyskanie pieniędzy, a później zakup środka trwałego. Ustawodawca w tym przepisie określił, że skoro podatnik na skutek zwrotu wartości poniesionych wydatków na nabycie środka trwałego nie poniósł w ogóle lub w pewnym zakresie wydatku, to nie ma prawa wliczać do kosztów uzyskania przychodów zwrotu nieponiesionego wydatku w drodze odpisów amortyzacyjnych. Interpretując zatem ten przepis w całości należy przyjąć, że ustawodawca poprzez to unormowanie prawne zamierza uniknąć sytuacji, w której podatnik osiągnąłby podwójne korzyści z tytułu nabycia środka trwałego. Uwzględniając treść tego przepisu, podatnik nie może niejako po raz drugi uwzględniać w kosztach uzyskania przychodów wartości nabycia środka trwałego poprzez odpisy amortyzacyjne w sytuacji, gdy wydatek ten został odliczony od podstawy opodatkowania bądź też wydatek został podatnikowi zwrócony.

Biorąc powyższe pod uwagę,

środki przyznane podatnikowi z Funduszu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej w kwocie 11 .000 zł są wolne od podatku dochodowego na podstawie ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 kwietnia 2005 r. o zaniechaniu poboru podatku i nie podlegają wykazaniu w zeznaniu podatkowym za 2004 r. Natomiast odpisy amortyzacyjne od części wartości początkowej zakupionego środka trwałego sfinansowanej ze środków przyznanych na podjęcie działalności gospodarczej z Funduszu Pracy nie stanowią kosztu uzyskania przychodu zdziałalności gospodarczej w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W tym stanie sprawy postanowiono jak w sentencji.

Powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.
Interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Interpretacja traci moc w momencie zmiany stanu prawnego.
Na niniejsze postanowienie przysługuje stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Piszu w terminie siedmiu dni od dniadoręczenia niniejszego postanowienia.

Zażalenie winno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia, oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.

Od wniesionego od postanowienia zażalenia należna jest opłata skarbowa w wysokości 5,00 zł oraz po 0,50 zł od każdego załącznika.