Ze stanu faktycznego przedstawionego w zapytaniu wynika, że Spółka zatrudniła pracowników na okres od 01.04.2005 r. do 31.03.2006 r. dla których miejscem pracy jest terytorium Niemiec. Spółka otrzymała również dla każdego pracownika z ZUS poświadczenie na formularzu E-101 oraz z NFZ na formularzu E-111 na okres zatrudnienia zawarty w umowie o pracę. Spółka nie posiada w Niemczech zakładu, ani stałej placówki, a pracowników oddelegowano na okres 365 dni kalendarzowych rozkładających się na dwa lata tj. :– w roku 2005 wynosi ono 275 dni– w roku 2006 wynosi 90 dni. Spółka dokonuje wypłat pracownikom należnego wynagrodzenia za pracę w dewizach (EURO) na rachunek bankowy każdego z nich.W związku z powyższym płatnik stoi na stanowisku, że jeżeli pracownik jest oddelegowany do pracy w Niemczech na okres dłuższy niż 183 dni, wówczas w oparciu o art. 15 ust. 1 i 2 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania na spółce nie będzie ciążył obowiązek poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W przedstawionym stanie faktycznym tut. organ podatkowy stwierdza, że w polskim prawie podatkowym obowiązek podatkowy osoby fizycznej uzależniony jest od miejsca jej zamieszkania. Zgodnie bowiem z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), osoby fizyczne jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).Przepis ten, zgodnie z art. 4a ww. ustawy, stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczypospolita Polska. W opisanej sytuacji będą miały zastosowanie przepisy art. 15 ust. 1 i 2 umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90), zgodnie z którym z zastrzeżeniem postanowień artykułów 16, 17, 18 i 19 uposażenia, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca najemna wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie. Bez względu na postanowienia ust. 1 niniejszego artykułu wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z pracy najemnej, wykonywanej w drugim Umawiający się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym Państwie, jeżeli:a) odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni podczas dwunastomiesięcznego okresu, rozpoczynającego się lub kończącego w danym roku podatkowym, i b) wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, ic) wynagrodzenie jest ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.Jeżeli nie są spełnione łącznie powyższe warunki – to wynagrodzenie osoby fizycznej mającej miejsce zamieszkania w Polsce za pracę wykonywaną na terytorium Niemiec – podlega opodatkowaniu na terytorium Niemiec.Płatnik (pracodawca) ustalając podstawę opodatkowania powinien pomniejszyć dochód osiągnięty przez pracownika za granicą o kwoty objęte zwolnieniem przedmiotowym od podatku dochodowego od osób fizycznych przewidzianym w art. 21 ust. 1 pkt 20 zgodnie, z którym wolna od podatku dochodowego jest część dochodów osób, o których mowa w art. 3 ust.1, przebywających czasowo za granicą i uzyskujących dochody ze stosunku pracy, z wyjątkiem wynagrodzenia uzyskiwanego przez członka służby zagranicznej, w wysokości stanowiącej równowartość diety z tytułu podróży służbowych poza granicami kraju, określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, za każdy dzień, w którym była wykonywana praca; zwolnienie dotyczy dochodów nieprzekraczających rocznie równowartości trzydziestu diet,(...).Zatem mając na uwadze treść powyższych przepisów na Spółce jako płatniku ciąży obowiązek, w myśl art. 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, naliczania, pobrania i odprowadzenia na rachunek właściwego organu podatkowego zaliczek na podatek dochodowy, w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, od pracowników wykonujących pracę na terytorium Niemiec, a mających miejsce zamieszkania w Polsce do czasu gdy pobyt pracownika nie przekroczy 183 dni podczas dwunastomiesięcznego okresu, rozpoczynającego się lub kończącego w danym roku podatkowym.Natomiast w przypadku, gdy pobyt pracownika mającego miejsce zamieszkania w Polsce przekroczy na terenie Niemiec łącznie 183 dni podczas dwunastomiesięcznego okresu, rozpoczynającego się lub kończącego w danym roku podatkowym, na Spółce jako płatniku nie będzie ciążył obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od wypłaconych przez zakład pracy wynagrodzeń za pracę wykonywaną w Niemczech.