Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź–Górna, działając na podstawieprzepisów art.14a §1 i §2, art.14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60), w związku z wnioskiem z dnia 21 kwietnia 2005r. (data wpływu do tutejszego Urzędu 22 kwietnia 2005r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 kwietnia 2005r., w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), w przedmiocie opodatkowania podatkiem VAT usług organizowania zielonych szkół, kolonii i zimowisk dla dzieci – uznaje za n i e p r a w i d ł o w e stanowisko przedstawione w złożonym wniosku.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Biuro organizuje zielone szkoły, kolonie i zimowiska dla dzieci. W ramach świadczonych usług Biuro okresowo wynajmuje transport i noclegi, zapewnia wyżywienie, organizuje zajęcia sportowe, rekreacyjne lub edukacyjne, zatrudnia personel pedagogiczny. Biuro jest odpowiedzialne za sprawy bytowe i wychowawcze dzieci.Ponadto w większości przypadków Biuro zgłasza imprezy w kuratorium oświaty.W opinii Biura do świadczonych przez siebie usług powinno zastosować stawkę VAT w wysokości 7%, zamiast 22% od marży.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 oraz art. 8 ust. 3 ustawy o VAT – towary jak i usługi identyfikowane są na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

Do celów podatku od towarów i usług stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług określoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. Nr 42, poz. 264 ze zm.) oraz § 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 6 kwietnia 2004r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. Nr 89, poz. 844 ze zm.).

Z opinii Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi – nadesłanej wraz z wnioskiem - wynika, że usługi polegające na organizowaniu kolonii, zimowisk, zielonych szkół dla dzieci i młodzieży, obejmujące transport, zakwaterowanie we własnym lub dzierżawionym, okresowo i czasowo wynajmowanym obiekcie wypoczynkowym, wyżywienie, część rekreacyjną, sportową lub edukacyjną, przy czym organizator odpowiedzialny jest za sprawy bytowe i wychowawcze dzieci, zatrudnienie odpowiedniego personelu, zgłoszenie w kuratorium oświaty – mieszczą się w grupowaniu: PKWiU 55.23.11-00.00 „Usługi świadczone przez obozowiska dla dzieci.”

Stosownie do regulacji art. 41 ust. 2 wyżej cytowanej ustawy o VAT – dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy stawka podatku wynosi 7%. W pozycji 140 tego załącznika wymienione są usługi świadczone przez obiekty noclegowe turystyki oraz inne miejsca krótkotrwałego zakwaterowania, z wyłączeniem usług zakwaterowania w bursach, internatach i domach studenckich (PKWiU ex 55.23.15), tj. PKWiU ex 55.2.

Jednocześnie tutejszy Organ zauważa, że należy rozróżnić usługi obozowisk dla dzieci od usług noclegowych turystyki.

Kolonie jako usługi świadczone przez turystyczne obiekty noclegowe oraz inne miejsca krótkotrwałego zakwaterowania, w tym własne hotele i ośrodki wczasowo-kolonijne podlegają opodatkowaniu 7%-ową stawką VAT, co wynika z poz.140 załącznika nr 3 ustawy o VAT.

Zgodnie z art.119 ust.1-3 ustawy o podatku od towarów i usług – podstawą opodatkowania przy świadczeniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku. Przez marżę rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, natomiast przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie.

Należy jednocześnie podkreślić, że wyżej wymienione przepisy stosuje się bez względu na to kto nabywa usługę turystyki, w przypadku gdy podatnik:

1. ma siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju;

2. działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek;

3.przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty;

4. prowadzi ewidencję, z której wynikają kwoty wydatkowane na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz posiada dokumenty, z których wynikają te kwoty.

W przypadku gdy przy świadczeniu usługi turystyki podatnik oprócz usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty część świadczeń w ramach tej usługi wykonuje we własnym zakresie, tzw. „usługi własne”, w odniesieniu do nich podatnik jest zobligowany – zgodnie z art.119 ust.5 ustawy o VAT - odrębnie ustalić podstawę opodatkowania dla usług własnychi odrębnie w odniesieniu do usług nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty.

W celu określenia podstawy opodatkowania dla „usług własnych” stosuje się odpowiednio przepisy art.29, natomiast dla „usług cudzych” ma zastosowanie marża wynikająca z przepisów art.119 ustawy o VAT.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie przesądza jakie usługi należy zakwalifikować do grupy „usług turystyki”. W opinii tutejszego Organu do „usług turystyki” należy zaliczyć tego rodzaju świadczenia, które w potocznym rozumieniu tego słowa są usługami turystyki, choć nie są zaliczone, w klasyfikacjach statystycznych, do grupowania PKWiU 63.30.11, jako usługi organizowania wycieczek z kompleksowym programem imprez. Do zaliczenia danych usług do usług turystyki istotny jest przede wszystkim charakter wykonywanych czynności, nie zaś rodzaj działalności prowadzonej przez podatnika.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że towary i usługi dla bezpośredniej korzyści klientów Strona nabywa od podmiotów trzecich. W związku z tym – w opinii tutejszego Organu – spełnia przesłanki określone w art. 119 ustawy o VAT, dotyczące szczególnej procedury opodatkowania usług turystyki.

Zdaniem tutejszego Organu – o zakwalifikowaniu wyżej wymienionych czynności do grupy usług turystyki podlegających szczególnej procedurze opodatkowania nie przesądza wyłącznie klasyfikacja statystyczna, lecz źródło ich pozyskania. Podatnik dokonuje zakupu usług od podmiotów trzecich, które następnie sprzedaje nabywcy usługi – nie dokonuje sprzedaży wyłącznie usług „własnych”, które uprawniałyby do zastosowania ogólnej zasady ustalania podstawy opodatkowania usług, określonej w art.29 ustawy o VAT.

Podstawową przesłanką zaliczającą świadczone usługi do grupy czynności opodatkowanych na podstawie art. 119 ustawy jest fakt, iż nie są to usługi własne, lecz zakupione a następnie sprzedane i w tym przypadku stosuje się podstawę opodatkowania w postaci marży, czyli różnicy pomiędzy kwotą należności uiszczonej przez nabywcę usługi a ceną nabycia towarów lub usług od innych podatników, pomniejszoną o kwotę należnego podatku przy sprzedaży usług.

Ponieważ marża na usługi turystyki nie jest wymieniona w przepisach regulujących podatek od towarów i usług jako uprawniona do zastosowania stawki obniżonej, zatem zastosowanie ma podstawowa stawka podatku od towarów i usług.

Powyższe stanowisko znajduje również zastosowanie do świadczonych przez biura turystyczne usług polegających na organizowaniu wypoczynku dla dzieci i młodzieży. Na podstawie art. 41 ust. 2 wyżej wymienionej ustawy dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1, zaś w poz. 140 wymienione zostały usługi zgrupowane pod symbolem PKWiU ex 55.2, tym niemniej jednak załącznik ogranicza grupę podatników uprawnionych do tej stawki pod względem podmiotowym. Należy bowiem zwrócić uwagę, iż stawka 7% znajduje zastosowanie do usług świadczonych przez obiekty noclegowe turystyki oraz inne miejsca krótkotrwałego zakwaterowania, z wyłączeniem usług zakwaterowania w bursach, internatach i domach studenckich (PKWiU ex 55.23.15). Oznacza to, że nie wszystkie usługi danego rodzaju są opodatkowane stawką 7%, lecz jedynie te świadczone przez wyżej wymienione podmioty.

Powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Stronę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Interpretacja - zgodnie z art. 14b § 1 - nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast – zgodnie z art. 14b § 2 – organy podatkowe i organy kontroli skarbowej właściwe dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji w trybie określonym w § 5.