Zdaniem wnoszącego zapytanie zaciągnięcie kredytu i jego spłatę traktuje się na gruncie przepisów prawa podatkowego jako zdarzenie neutralne, nie powodujące powstania kosztów uzyskania przychodu, ani przychodu podatkowego po stronie podatnika. Skutki podatkowe wywołuje natomiast spłata odsetek od zaciągniętego kredytu. W przypadku kredytu zaciągniętego w walucie obcej skutki podatkowe wywołują także powstałe różnice kursowe od spłaconych rat kredytu (art.22 ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U.z 2000r. Nr14 poz.176 z późn.zm.) .

Zdaniem podatnika w przypadku przewalutowania kredytu bankowego zaciągniętego przez podatników w EURO na walutę polską i powstania w wyniku tego przewalutowania różnic kursowych, ze względu na to, że spłata kredytu nastąpi w walucie polskiej powstałe wskutek przewalutowania ujemne różnice kursowe nie będą stanowić kosztu podatkowego podatnika ,a dodatnie nie będą stanowić przychodu podatkowego podatnika.

Stanowisko podatnika należy uznać za nieprawidłowe, ponieważ w opisanej sytuacji nie występują różnice kursowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 1 oraz 23 ust 1 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991r.o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. z 2000 r. Dz. U. Nr 14 poz. 926 ze zm. ) zarówno otrzymanie kredytu, jak i jego spłata nie stanowi odpowiednio przychodu oraz kosztu uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 w/w ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art.23 Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów.

Natomiast koszty z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych ustala się jako różnicę między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu sprzedaży walut z dnia faktycznej zapłaty oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał podatnik. Oznacza to, że w przypadku wydatków (kosztów) powstających w związku z korzystaniem z kredytów dewizowych, różnice kursowe w rozumieniu podatkowym powstają, jeżeli występują różne kursy walut między dniem zaciągnięcia kredytu, dniem jego faktycznej spłaty.

Z powyższych przepisów wynika, iż różnice kursowe mogą wystąpić wyłącznie w przypadku, gdy przychody i koszty wyrażone są w walutach obcych . Sama operacja przewalutowania nie wywiera skutków podatkowych ,gdyż sprowadza się jedynie do przeliczenia kwoty kredytu zaciągniętego w dewizach na złote. Jeżeli nawet przewalutowanie spowoduje zwiększenie lub zmniejszenie zarachowanej kwoty, to powstałe różnice wiążą się z wyceną kredytu i jako nie zrealizowane nie mogą wywierać skutków podatkowych. Przewalutowanie kredytu dewizowego na kredyt złotówkowy skutkuje tym, że od tego momentu podatnik spłaca kredyt w złotych ,czyli nie dochodzi do realizacji różnic z tytułu różnych kursów walut na dzień zaciągnięcia i spłaty kredytu .

Reasumując-operacja przewalutowania nie rodzi skutków podatkowych z tytułu różnic kursowych.

Biorąc pod uwagę w/w przepisy stwierdza się, że powyższe różnice nie są przychodem podatnika, ani też kosztem uzyskania przychodu.

Interpretacja jest aktualna według stanu prawnego na dzień jej dokonywania i do czasu zmiany stanu prawnego lub stanu faktycznego przedstawionego przez pytającego.