POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § l i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r - Ordynacja podatkowa ( Dz.U. Z 2005r Nr 8 póz 60 ) po rozpatrzeniu wniosku Sp. z o.o z miesiąca marca .2005 żądającego udzielenia pisemnej interpretacji w zakresie uznania za koszty uzyskania przychodów podatku VAT zawartego w zbywanej wierzytelności

Naczelnik Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy podane we wniosku jest nieprawidłowe

UZASADNIENIE

Spółka przedstawiła we wniosku następujący stan faktyczny:

Spółka dokonuje odpłatnego zbywania wierzytelności na rzecz nabywców zgodnie z zawieranymi umowami przelewu lub cesji wierzytelności.

Zbywane wierzytelności obejmują wartość faktur wystawionych wskazanym odbiorcom za wykonane usługi ( kwota netto plus należny podatek VAT ).

Nabywca za przelane wierzytelności otrzymuje prowizję powiększoną o 22% podatku VAT na podstawie wystawionej dla Spółki faktury VAT.

Zgodnie z umową, nabywca przekazuje na konto Spółki kwotę stanowiącą różnicę pomiędzy wartością zbywanej wierzytelności, a wartością faktury za prowizję ( usługę ).Ustalając wynik podatkowy na dokonanych operacjach przelewu wierzytelności Spółka postępuje w następujący sposób: -przychód ze zbywanej wierzytelności stanowi jej kwota brutto; - -koszty operacji sprzedaży wierzytelności stanowią: a) wartość netto wierzytelności ( bez zawartego w niej podatku VAT b) kwota netto prowizji ( usługi) według faktury otrzymanej od nabywcy wierzytelności

W efekcie na operacji sprzedaży wierzytelności powstaje dodatni wynik do opodatkowaniaw wysokości podatku VAT zawartego w sprzedanych wierzytelnościach zmniejszonyo kwotę netto prowizji.

Zapytanie Spółki brzmi, czy zaprezentowany powyżej sposób postępowania jest właściwy w świetle art 16 ust l pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, czy podatek VAT zawarty w przychodzie ze zbywanej wierzytelności można potraktować jako koszt uzyskania przychodu .

Biorąc powyższy stan faktyczny pod uwagę informuję, że w przedmiotowej sprawie mają zastosowanie n/w przepisy Ustawy z dnia 15 lutego 1992r o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U Nr 54 póz 654 z 2000r):

art 12 ust 3 ustawy za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (....).

Nadmienia się, że kwestię przychodów z odpłatnego zbycia praw majątkowych (jakim jest m.in. wierzytelność ) reguluje również przepis art 14 ust l ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, że przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust 4 i 5 jest ich wartość wyrażonaw cenie określonej w umowie.

art 15 ust l w/w ustawy, który stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art 16 ust l w/w ustawy -wydatki poniesione na nabycie wierzytelności stanowią koszt uzyskania przychodów, w momencie otrzymania przychodu, ponieważ wówczas pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskanym przychodem.

- art. 16 ust l pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, według którego, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności, chyba że wierzytelność ta uprzednio, na podstawie art. 12 ust 3 została zarachowana jako przychód należny.

Biorąc powyższe przepisy pod uwagę, zaprezentowany przez Spółkę sposób postępowania przy ustalaniu przychodów i kosztów uzyskania przychodów związanych z dokonanymi operacjami przelewu wierzytelności jest niewłaściwy.

Spółka nadmieniła we wniosku, iż zbywane wierzytelności obejmują wartość faktur wystawionych uprzednio wskazanym odbiorcom. W związku z tym, jeżeli:

-przychód wynikający z w/w faktur zarachowany był uprzednio jako przychód należny stosownie do art 12 ust 3 ustawy, to w momencie zawieranych umów przelewu lub cesji wierzytelności przychód nie wystąpi, a koszt uzyskania przychodu stanowić będzie w momencie otrzymania kwoty uzyskanej ze sprzedaży wierzytelności jedynie kwota netto prowizji. Reasumując, odpłatność za zbytą wierzytelność nie zwiększa przychodów podatkowych, gdyż wystąpiła w tym przypadku jedynie spłata należności, zaliczonych już wcześniej przez Spółkę do przychodów podatkowych;

-przychód wynikający z w/w faktur nie był zarachowany uprzednio jako przychód należny stosownie do art 12 ust 3 ustawy, Spółka nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów strat ze zbycia wierzytelności.

Oceniając, czy VAT należny wpływa w jakikolwiek sposób na transakcję sprzedaży własnej wierzytelności, którą uprzednio zaliczono do przychodów należnych należy zwrócić uwagę, że co do zasady:

-VAT należny nie stanowi przychodu dla celów podatkowych

-VAT należny nie stanowi kosztów uzyskania przychodów.

Zasady te wynikają odpowiednio:

- z art 12 ust 4 pkt 9 ustawy, w świetle którego, do przychodów nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług. Tym samym podatnicy mogą powiększać koszty uzyskania przychodów o wskazane straty wyłącznie w wartości wyrażonej w kwocie netto

- z art 16 ust l pkt 46 ustawy z dnia 15 lutego 1992r w świetle którego, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług (z wyjątkiem podatku należnego w przypadku importu usług, jeśli nie stanowi on podatku naliczonego w rozumieniu odrębnych przepisów oraz w przypadku przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczonego zgodnie z odrębnymi przepisami).

W związku z powyższym, podatek od towarów i usług zawarty w przychodzie ze zbywanej wierzytelności nie może stanowić kosztów uzyskania przychodów w świetle w/w ustawy.

Istotą uregulowań przedstawionych powyżej jest zneutralizowanie różnicy pomiędzy przychodem należnym, a faktycznie uzyskanym.

Straty z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności co do zasady nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Niemniej jednak podatnik ma prawo zaliczyć do kosztów straty z tego tytułu, o ile uprzednio zarachuje zbywane wierzytelności do podlegających opodatkowaniu przychodów należnych.

Zatem dla celów podatkowych wielkość straty będzie stanowić ujemna różnica między wartością netto wierzytelności, a kwotą uzyskaną z jej sprzedaży, wyrażona w wartościach nie obejmujących podatku od towarów i usług, czyli w kwotach netto.

W świetle powyższych przepisów stwierdza się, że stanowisko zaproponowane przez Spółkę jest nieprawidłowe.