POSTANOWIENIE

Na podstawie art.216, art.14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz. 926 z późn.zm.) po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie odliczenia od dochodu 2004r. wydatków na cele rehabilitacyjne poniesionych na zakup leków oraz łóżka rehabilitacyjnego z niezbędnym oprzyrządowaniem

stwierdzam, że:

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Pan (...) jest osobą niepełnosprawną, który od dnia 17.12.2004r. został zaliczony do pierwszej grupy inwalidzkiej. Do dnia zaliczenia przez w/w organ do pierwszej grupy inwalidów podatnik posiadał orzeczenie o zaliczeniu do trzeciej grupy inwalidów w związku ze służbą wojskową i z ogólnego stanu zdrowia – uznano, że inwalidztwo jest trwałe. Podatnik cierpi na chorobę cukrzycową II kategorii i zespołem innych powikłań związanych z tą chorobą. Z uwagi na przebyty udar mózgu w 2003r. i 2004r. i przebyte zabiegi operacyjne podatnik w 2004r. poniósł wydatki związane z zakupem leków oraz sprzętu rehabilitacyjnego (łóżko rehabilitacyjne z niezbędnym oprzyrządowaniem) umożliwiającego codzienną egzystencję podatnika.

Zdaniem podatnika wydatki poniesione na zakup leków i sprzętu rehabilitacyjnego przed dniem 17.12.2004r. tj. zaliczeniem do pierwszej grupy inwalidów – podlegają odliczeniu od dochodu 2004r. w ramach ulgi na cele rehabilitacyjne.

Zgodnie z treścią art.26 ust.1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (jednolity tekst Dz.U. z 2000r. Nr 14, poz.176 z późn.zm.) w brzmieniu obowiązującym w 2004r., podstawę obliczenia podatku, z pewnymi zastrzeżeniami, stanowi dochód po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art.26 ust.7a w/w ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust.7b-7g tego artykułu.

Przepis art.26 ust.7a pkt 3 i pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust.1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na:

• zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego,
• leki - w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo).

Wydatki, o których mowa w ust.7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art.26 ust.7b w/wym. ustawy).

Wysokość wydatków na cele określone w ust.7a ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust.7a pkt 7, 8 i 14 (art.26 ust.7c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie do treści art.26 ust.7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust.7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach,
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Na podstawie art.26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym ilekroć w przepisach ust.7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albob) znaczny stopień niepełnosprawności,

II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

1. całkowitą niezdolność do pracy albo
2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Odliczenie wydatków na cele rehabilitacyjne może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do 31 sierpnia 1997r. (art.26 ust.7g w/w ustawy).

W stosunku do żołnierzy, starających się o uzyskanie uprawnień osoby niepełnosprawnej, w dacie.12.2004wydania orzeczenia Nr 4233/2/90 o zaliczeniu podatnika do trzeciej grupy inwalidów miał zastosowanie art.17 ust.1 ustawy z dnia 16 grudnia 1972r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i ich rodzin (Dz.U. z 1983r. Nr 29, poz.139 z późn.zm.).

Zgodnie z wyżej powołanym przepisem ustala się trzy grupy inwalidów:

I grupa – obejmująca żołnierzy, którzy wskutek naruszenia sprawności organizmu są niezdolni do zawodowej służby wojskowej i do wykonywania jakiegokolwiek zatrudnienia oraz wymagają opieki innej osoby,

II grupa – obejmująca żołnierzy, którzy wskutek naruszenia sprawności organizmu są niezdolni do zawodowej służby wojskowej i do wykonywania jakiegokolwiek zatrudnienia, lecz nie wymagają opieki innej osoby,

III grupa – obejmująca żołnierzy, którzy wskutek naruszenia sprawności organizmu zostali uznani za niezdolnych do zawodowej służby wojskowej, ale są zdolni do wykonywania zatrudnienia przy wykorzystaniu częściowej zdolności do pracy oraz posiadanych kwalifikacji ogólnych i przygotowania zawodowego.

Ponadto w myśl art.19 ust.1 ustawy z dnia 16 grudnia 1972r. o inwalidztwie żołnierzy i związku inwalidztwa ze służbą wojskową orzekają wojskowe komisje lekarskie.

Zatem żołnierzom, którym na podstawie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i ich rodzin, ustalono jedną z trzech grup inwalidzkich przysługuje prawo odliczenia od dochodu wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne, określonych w art.26 ust.7a pkt 3 i pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedłożonych dokumentów oraz złożonych wyjaśnień przez pełnomocnika podatnika wynika, że do dnia 17.12.2004r. tj. uzyskania orzeczenia o zaliczeniu podatnika do pierwszej grupy inwalidów podatnik posiadał orzeczenie o zaliczeniu do trzeciej grupy inwalidów.

Posiadanie orzeczenia o zaliczeniu do pierwszej grupy inwalidów, zgodnie z art.26 ust.7a i 7d ustawy o podatku dochodowym - nie stanowi warunku dokonania odliczeń od dochodu wydatków poniesionych przez osobę niepełnosprawną z tytułu zakupu sprzętu, urządzeń niezbędnych w rehabilitacji czy zakupu leków.

Zatem wydatki na cele rehabilitacyjne, o których mowa w art.26 ust.7a pkt 3 i pkt 12 ustawy o podatku dochodowym (zakup łóżka rehabilitacyjnego z niezbędnym oprzyrządowaniem, zakup leków) poniesione przez podatnika w 2004r. - podlegają odliczeniu od dochodu bez względu na fakt, że orzeczenie o zaliczeniu do pierwszej grupy inwalidów wydano w dniu 17.12.2004r.