Stan faktyczny:

Podatnik prowadzi działalność gospodarczą i dokonuje sprzedaży zwolnionej od podatku od towarów i usług oraz opodatkowanej. W związku z powyższym przy obliczaniu kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu przyjął proporcję, o której mowa w art.90 w zw. z art.163 ust.1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ), wyliczoną na podstawie obrotów osiągniętych w roku poprzednim. Proporcję ustalono w wysokości: 70% kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu, 30 % kwoty podatku naliczonego nie podlegającej odliczeniu. We wrześniu 2004r. w wyniku kolizji drogowej został uszkodzony samochód zaliczony przez podatnika do środków trwałych i firma ubezpieczeniowa wypłaciła odszkodowanie w wysokości kosztów netto. Jednocześnie podatnik zwrócił się do ww. podmiotu o dopłatę z tytułu braku możliwości odliczenia podatku VAT w określonej proporcji. W odpowiedzi firma ubezpieczeniowa wezwała go do dostarczenia potwierdzonej kopii protokołu uzgodnionego z naczelnikiem urzędu skarbowego dotyczącego wyliczonej proporcji.

Ocenia prawna stanu faktycznego:

W myśl art. 90 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) – zwanej dalej ustawą VAT - w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Przepis art. 90 ust 2 cyt. ustawy stanowi, iż jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Z przywołanych wyżej przepisów wynika, iż podatnicy, którzy dokonują zakupów związanych zarówno z czynnościami dającymi prawo do odliczenia podatku naliczonego jak i nie dającymi tego prawa, mogą obniżyć podatek należny wyłącznie o kwotę podatku naliczonego, związaną z czynnościami dającymi prawo do odliczenia podatku naliczonego. Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie kwot podatku naliczonego, związanego z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, podatnik może zmniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo obniżenia kwoty podatku należnego.

W myśl art.90 ust.3 ustawy o VAT proporcję, o której mowa w ust.2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Proporcję, o której mowa w ust.3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej (art.90 ust.4 ustawy o VAT).

Zgodnie z ust. 8 cytowanego przepisu, podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30.000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu.

Dotyczy to podatników, którzy w poprzednim roku nie dokonywali czynności objętych zakresem ustawy o podatku od towarów i usług lub czynności te wykonywali, a kwota osiągniętego przez nich obrotu nie przekroczyła 30.000 zł. W celu obliczenia kwoty podatku naliczonego, który ma stanowić podstawę do pomniejszenia podatku należnego, podatnicy ci przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy ustalonej z naczelnikiem urzędu skarbowego.

W myśl art.90 ust.9 ustawy o VAT przepis ust.8 stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do niego kwota obrotu, o której mowa w tym przepisie, byłaby niereprezentatywna.

Wskazać przy tym należy, iż zgodnie z art.163 ust.1 ww. ustawy jeżeli w 2003r. podatnik osiągnął obrót przekraczający kwotę 30.000 zł z tytułu wykonywania czynności, które zgodnie z przepisami ustawy podlegałyby opodatkowaniu lub nie podlegałyby opodatkowaniu, przy obliczaniu kwoty podatku naliczonego podlegającego odliczeniu zgodnie z art.90 w okresach rozliczeniowych od maja do grudnia 2004r. przyjmuje się proporcję, o której mowa w art.90 ust.3-8, wyliczoną na podstawie obrotów osiągniętych w 2003r. z wykonywania tych czynności, uwzględniając zakres prawa do obniżenia kwoty podatku należnego, jaki wynika z ustawy. W przypadku gdy podatnik uzna jednak, że w odniesieniu do niego kwota osiągniętego w 2003r. obrotu byłaby niereprezentatywna, stosuje się art.90 ust.9.

W przedstawionym stanie faktycznym podatnik wskazał, że do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjął proporcję, o której mowa w art.90 w zw. z art.163 ust.1 ustawy o VAT, wyliczoną na podstawie obrotów osiągniętych w roku poprzednim. W 2004r. wartość sprzedaży osiągnięta przez podatnika przekroczyła kwotę 30.000 zł. W związku z powyższym art.90 ust.8 i 9 cyt. ustawy nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie. Zatem podatnik nie jest zobowiązany do sporządzenia protokołu dotyczącego szacunkowego wyliczenia proporcji, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, celem obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu.