Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, że pracownik przebywał na zwolnieniu lekarskim od 29 września 2004r. do 28 marca 2005r. Płatnik dokonał wypłaty świadczenia za czas choroby pracownika, za pierwsze 33 dni nieobecności.

Płatnik zwraca się z zapytaniem, czy dokonując wypłaty świadczenia, powinien zastosować koszty uzyskania przychodu za m-c październik 2004r.

Płatnik nie zastosował kosztów uzyskania przychodu za m-c październik 2004r. i uważa, że postąpił właściwie gdyż pracownik nie wykonywał pracy i nie ponosił żadnych związanych z tym faktem kosztów.

Dokonując oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego tutejszy organ podatkowy stwierdza co następuje:

Przedstawione przez Podatnika stanowisko w przedmiotowej kwestii należy uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), za przychody ze (...) stosunku pracy (...) uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Warunkiem zastosowania przez płatnika przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych kosztów uzyskania przychodów o których mowa w art. 22 ust. 2 wyżej powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest osiągnięcie przez pracownika przychodu ze stosunku pracy.

Natomiast świadczenie pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane w razie choroby (zasiłek chorobowy) stanowi w świetle art. 20 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychód z innych źródeł. Należy jednak zauważyć, iż w myśl art. 92 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. - Kodeks pracy (tekst jednolity Dz.U. z 1998 Nr 21, poz. 94 ze zm.) przez pierwsze 33 dni choroby w ciągu roku kalendarzowego pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy. Świadczenie to stanowi przychód ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 wyżej powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dlatego też płatnik, wypłacając wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy, powinien zastosować w oparciu o art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodu, bez znaczenia pozostaje fakt, że pracownik nie świadczył pracy w danym miesiącu. Jednakże w przedmiotowej sytuacji sporządzając informację o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy za 2004r (PIT-11/8B) płatnik wykazuje tylko i wyłącznie koszty uzyskania przychodu w wysokości faktycznie zastosowanej, natomiast pracownik składając zeznanie o wysokości dochodu osiągniętego w roku podatkowym 2004 ma prawo zastosować koszty uzyskania przychodu od wypłaconego wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy.

Tym samym należy stwierdzić, że stanowisko płatnika przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe.

Informuje się, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.