Stan faktyczny :

Podatnik podatku od towarów i usług – spółka z o. o. zawarła z firmą z Norwegii kontrakt na dostawę towarów do Wielkiej Brytanii. Faktura wystawiana jest na firmę norweską. Podatnik podkreśla, iż norweski kontrahent jest zarejestrowany dla celów podatku od wartości dodanej na terytorium Szwecji i posiada nr NIP.

Ocena prawna stanu faktycznego

W świetle art. 5 ust.1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie z art. 7 ust 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z przepisami ustawy podstawowa stawka podatku od towarów i usług dla dostaw towarów i świadczenia usług, zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%.

Jednakże ustawodawca przewidział zastosowanie preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 0% m.in. dla:

1. eksportu towarów,
2. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,

w przypadku spełnienia przez podatnika warunków w nich wymienionych.

Ze stanu faktycznego przedstawionego przez Podatnika wynika, iż dokonuje on dostawy towarów na rzecz kontrahenta z Norwegii zarejestrowanego dla celów podatku od wartości dodanej na terytorium Szwecji, i posiadającego nr NIP. Podatnik za wyprodukowane towary wystawia fakturę dla nabywcy z Norwegii. Wyprodukowane towary są dostarczane do Wielkiej Brytanii.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0% (z zastrzeżeniem art. 41 ust 5-9).

W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 8 ustawy przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny wyjścia wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1 pkt 1-4, jeżeli wywóz dokonywany jest przez:

1. dostawcę lub w jego imieniu, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub w jego imieniu.

W świetle wyżej przytoczonych przepisów przedmiotowa transakcja dokonana przez podatnika (dostawa towarów) na rzecz kontrahenta z Norwegii, zarejestrowanego dla celów podatku od wartości dodanej w Szwecji, w sytuacji gdy towar transportowany jest do Wielkiej Brytanii, tj. kraju członkowskiego Unii Europejskiej – nie stanowi eksportu towarów w rozumieniu art. 2 pkt. 8 lit. a) ustawy. Nie został bowiem spełniony podstawowy warunek dla uznania dostawy towarów za eksport towarów, tj. nie nastąpił wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy. Brak jest potwierdzenia przez urząd celny wyjścia wywozu towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty.

Zgodnie z art. 41 ust 3 ustawy w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

W myśl definicji zawartej w art. 13. ust. 1 ustawy przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Aby transakcję uznać za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, ustawodawca określił warunki, jakie muszą zostać spełnione. I tak, zgodnie z art. 13 ust. 2 pkt 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów ma miejsce pod warunkiem, iż nabywca towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

W świetle w/w przepisów jednym z warunków wymienionych w art. 13 ust 2 ustawy dla uznania dostawy towarów za dostawę wewnątrzwspólnotową jest aby nabywcą towarów był podatnik podatku od wartości dodanej zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Zatem uznanie dostawy towarów za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uzależnione jest m. in. od statusu nabywcy towarów.

W świetle wyżej przytoczonych przepisów przedmiotowa transakcja dokonana przez podatnika – dostawa towarów na rzecz kontrahenta z Norwegii, zarejestrowanego dla celów podatku od wartości dodanej w Szwecji, w sytuacji gdy towar transportowany jest do Wielkiej Brytanii – stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy.

Należy w tym miejscu wskazać, iż podatnik dokonujący wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ma prawo zastosować zerową stawkę podatku VAT, jeżeli zostały spełnione warunki określone w art. 13 ust. 2, 6 ustawy odnoszące się do statusu dostawcy i nabywcy oraz jeżeli przed złożeniem deklaracji za dany okres rozliczeniowy (miesiąc, kwartał) będzie posiadał dowody, o których mowa w art. 42 ust. 3, 4, 11 ustawy, świadczące o tym, iż towary, będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium Polski i zostały dostarczone do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego.

Kwestie prowadzenia dokumentacji, w tym wystawiania faktur przez podatników oraz prowadzenia ewidencji, zostały uregulowane w dziale XI ustawy. I tak, zgodnie z art. 106 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Szczegółowe zasady m. in. wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób ich przechowywania określa § 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie maja zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 971).