Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), Naczelnik Urzędu Skarbowego Łódź- Widzew uznaje za prawidłowe.

Pani stanowisko przedstawione w złożonym wniosku z dn. 02.06.2005r. (uzupełnionym 01.07.2005r.).

We wniosku złożonym w dniu 02.06.05 (uzupełnionym 01.07.2005r.) wystąpiła Pani o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego. Z przedstawionego przez Panią stanu faktycznego wynika, że posiada Pani orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności. W związku z Pani dolegliwościami narządu ruchu zalecane jest przez lekarzy zakup sprzętu rehabilitacyjnego, tj. obuwie zdrowotne, przedmioty pomocnicze łagodzące dolegliwości kończyn.

Na tle takich okoliczności podatnik uważa, iż przysługuje mu prawo do odliczeń w rocznym zeznaniu podatkowym z tytułu poniesionych wydatków dot. zakupu sprzętu rehabilitacyjnego.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art 28-30 oraz art 30a-30c, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 5c, 6, 8, ust. 10-12 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną, lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne. Przysługujące do odliczenia od dochodu przed opodatkowaniem wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 6 ww ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostały ściśle określone w ust. 7a tego samego artykułu.

Wśród nich w ww. ustępie wymienia się między innymi:

• w pkt 3, zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Wydatki te podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Wysokość w/w wydatków ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, a warunkiem odliczenia wydatków na cele rehabilitacyjne jest posiadanie przez osobę której dotyczy wydatek:

• orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub

• decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniowa albo rentę socjalna, albo

• orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów

W przepisach cytowanej wyżej ustawy brak jest definicji określeń „zabieg rehabilitacyjny”. Wg definicji Słownika Języka Polskiego (wydanie PWN z 2003r) „rehabilitacja” to przywrócenie choremu aktywności na skutek wyleczenia lub przez fizyczne i psychiczne przystosowanie go do zmienionych warunków życia. Natomiast „zabieg” to czynność lub zespół czynności zapobiegających skutkom choroby (np. masaże, naświetlenia itp.).

Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych „rehabilitacja osób niepełnosprawnych” oznacza zespół działań, w szczególności organizacyjnych, leczniczych, psychologicznych, technicznych, szkoleniowych, edukacyjnych i społecznych zmierzających do osiągnięcia, przy aktywnym uczestnictwie tych osób, możliwie najwyższego poziomu ich funkcjonowania, jakości życia i integracji społecznej.

Prawo do odliczenia od dochodu poniesionych wydatków z tytułu wydatków rehabilitacyjnych uzależnione jest od stanu faktycznego w jakim znalazła się osoba niepełnosprawna. Istotne jest, aby rodzaj wydatków związanych z daną osobą odpowiadał rodzajowi lub przyczynie niepełnosprawności. Ponadto zakupiony sprzęt i urządzenia techniczne muszą się cechować niezbędnością w rehabilitacji.

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Panią stan faktyczny należy stwierdzić, że zakup obuwia zdrowotnego oraz przedmioty pomocnicze łagodzące dolegliwości kończyn uprawniają do odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

W świetle powyższego, stanowisko wnioskodawcy w przedmiocie żądanej interpretacji przepisów podatkowych zawarte we wniosku jak wyżej, jest prawidłowe, a w związku z czym należało postanowić jak w sentencji.