INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko z dnia 9 lutego 2012 r. (data wpływu 10 lutego 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 14 lutego 2012 r. (data wpływu 15 lutego 2012 r.) oraz pismem z dnia 19 kwietnia 2012 r. (data wpływu 20 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabycia pojazdu specjalnie przygotowanego do przewozu gotówki oraz paliwa do jego napędu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabycia pojazdu specjalnie przygotowanego do przewozu gotówki oraz paliwa do jego napędu. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 14 lutego 2012 r. o dodatkowe opłaty oraz pismem z dnia 19 kwietnia 2012 r. o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: Spółka) jest agencją reklamową i jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Spółka tworzy reklamy oraz zajmuje się organizacją kompleksowych kampanii reklamowych dla m.in. banków, przedsiębiorstw z branży spożywczej, budowlanej i kosmetycznej.

W ramach realizacji kampanii reklamowej Spółka przedstawia reklamodawcy pomysł dotarcia produktu do klientów oraz zajmuje się stworzeniem samej reklamy, tj. np. plakatu, tekstu czy filmu reklamowego.

W celu realizacji kampanii reklamowych, w tym w celu nagrania filmów reklamowych, pracownicy i udziałowcy Spółki odbywają liczne podróże służbowe. Filmy nagrywane są w Polsce i za granicą. W czasie podróży pracownicy i udziałowcy Spółki często przebywają w małych miejscowościach i wioskach, w których nie ma możliwości zapłaty za towary i usługi za pomocą kart płatniczych czy kredytowych, gdyż małe podmioty na ogół nie posiadają terminali płatniczych. Z kolei, zapłata przelewem bankowym jest na ogół możliwa jedynie w przypadku dłuższej współpracy ze sprzedawcą, a nie jest akceptowana przy zakupach jednorazowych.

Z powyższych względów przed wyjazdem w podróż pracownicy i udziałowcy pobierają z kasy Spółki gotówkę w celu pokrywania kosztów podróży oraz w celu realizacji zakupów w imieniu Spółki. Gotówka jest wypłacana z kasy Spółki w złotych polskich oraz w walucie zagranicznej.

Kasa znajduje się w siedzibie Spółki, a Spółka systematycznie zasila kasę przywożąc gotówkę z oddziału banku. W związku z tym, że realizacja jednej kompleksowej kampanii reklamowej dla dużego zleceniodawcy może trwać nawet kilka miesięcy, związane z nią podróże służbowe pracowników i udziałowców oraz wypłaty gotówki z kasy Spółki są częste. W 2011 roku przewieziono łącznie 580.000 zł oraz 28.809 euro. Spółka dysponuje dokumentami, które potwierdzają kwoty gotówki podjęte w banku oraz w kasie Spółki.

W celu minimalizacji ryzyka poniesienia strat w wyniku kradzieży gotówki Spółka zamierza kupić pojazd przystosowany do przewozu środków pieniężnych. W dowodzie rejestracyjnym pojazdu w rubryce „RODZAJ POJAZDU” znajdzie się wpis: „samochód specjalny”, a w rubryce „PRZEZNACZENIE” znajdzie się wpis: „bankowóz”.

Zakupiony pojazd będzie wykorzystywany również do przewozu i przechowywania innych wartościowych dla Spółki przedmiotów, tj. np. dysków twardych oraz innych nośników danych z zapisem wykonanej pracy, np. filmów reklamowych.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, iż Spółka jest podatnikiem VAT i nie wykonuje czynności zwolnionych z VAT. Zatem samochód, który Spółka zamierza nabyć, będzie jej służył wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych.

Celem nabycia samochodu specjalnie przygotowanego do przewozu gotówki jest transport pieniędzy i przedmiotów wartościowych należących do Spółki. Gotówka będzie przewożona z oddziału banku do kasy Spółki. Gotówka może być przewożona również w przypadku pobrania przez pracownika zaliczki na zakup rekwizytów do sesji zdjęciowych, czy zaliczki na poczet kaucji za wynajem urządzeń do takich sesji. Przewożonymi przedmiotami wartościowymi będą np. dyski twarde oraz inne nośniki danych z zapisem wykonanej pracy, np. z nagraniami filmów reklamowych.

Spółka przewiduje, że w sytuacjach, w których jej potrzeby w zakresie przewozu gotówki i przedmiotów wartościowych będą zaspokojone, samochód będzie wykorzystywany do realizacji innych celów związanych z działalnością Spółki, tj. np. do przewozu pracowników w celu załatwiania spraw Spółki w urzędach i instytucjach, czy do wyjazdów pracowników na spotkania z kontrahentami. Nie byłoby bowiem racjonalne, gdyby w czasie gdy nie będzie potrzeby przewozu gotówki, a pojawi się konieczność wyjazdów pracowników w celach służbowych poza siedzibę Spółki, Spółka ponosiła koszty przewozu pracowników taksówkami lub innymi formami transportu (np. komunikacją publiczną), a zakupiony przez Spółkę samochód stał bezczynnie. Nie zmienia to faktu, że celem nabycia samochodu jest przewóz gotówki i przedmiotów wartościowych. Spółka w ogóle nie rozważałaby nabycia samochodu specjalnie przystosowanego do przewozu gotówki, gdyby nie miała potrzeby częstego przewożenia środków pieniężnych i przedmiotów wartościowych będących jej własnością.

Spółka nie jest w stanie dokładnie przewidzieć, jak często samochód będzie wykorzystywany do przewozu gotówki i przedmiotów wartościowych, a jak często do realizacji innych celów związanych z jej działalnością. Przyczyną planowanego nabycia samochodu są jednak potrzeby przewozu gotówki i przedmiotów wartościowych. Dla przykładu, w lutym 2012 r. gotówkę z banku do kasy Spółki przewożono 3 razy, a niektóre z pobranych przez pracowników zaliczek wynosiły 10 i 30 tys. zł. Z kolei, w związku z realizacją nagrań filmów reklamowych samochód może być wykorzystywany do przewozu i przechowywania gotówki i przedmiotów wartościowych permanentnie przez kilka lub kilkanaście dni z rzędu.

Samochód będzie spełniał definicję bankowozu zgodnie z par. 1 pkt 15 Rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 września 2010 r. w sprawie wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne (Dz. U. 2010 Nr 166, poz. 1128; dalej: Rozporządzenie).

Samochód będzie spełniał wymagania techniczne dotyczące bankowozów, w myśl par. 10 ust. 1 Rozporządzenia, określone w załączniku nr 5 do Rozporządzenia, tj. będzie wyposażony w m.in. modułowy samochodowy system alarmowy spełniający wymogi dyrektyw UE, immobiliser, monitorowany z zewnątrz system lokalizacji satelitarnej i system sygnalizacji napadu, system transmisji alarmu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka będzie miała prawo do odliczenia całości podatku od towarów i usług naliczonego przy nabyciu pojazdu specjalnie przystosowanego do przewozu gotówki oraz czy będzie miała prawo do odliczania podatku od towarów i usług naliczonego przy nabyciu paliwa do napędu tego pojazdu...

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze specyfikę jej działalności i konieczność częstego przewożenia znacznych kwot gotówki z banku do kasy Spółki, Spółka będzie miała prawo do odliczenia całości podatku od towarów i usług naliczonego przy nabyciu pojazdu przystosowanego do przewozu gotówki oraz będzie miała prawo do odliczania podatku od towarów i usług naliczonego przy nabyciu paliwa do napędu tego pojazdu.

Uzasadnienie

1. Związek z działalnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług
   
   

Zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Spółka zamierza nabyć bankowóz, który będzie wykorzystywany w prowadzonej przez nią działalności gospodarczej. W szczególności, bankowóz będzie służył do przewozu gotówki w złotych polskich i w walucie zagranicznej z oddziału banku do kasy Spółki.

Gotówka jest przez Spółkę systematycznie wypłacana pracownikom i udziałowcom w celu pokrywania wydatków związanych z podróżami służbowymi i dokonywania zapłaty za nabywane w imieniu Spółki towary i usługi w związku z realizacją kampanii reklamowych w miejscowościach, w których sprzedawcy nie posiadają terminali płatniczych do obsługi transakcji kartami płatniczymi i kredytowymi, a zapłata przelewem bankowym nie jest praktykowana. W związku z wydatkami ponoszonymi na realizację kampanii reklamowych nie jest na ogół możliwa zapłata w formie bezgotówkowej, więc konieczne jest zasilanie w gotówkę kasy Spółki, by wypłacać ją pracownikom i udziałowcom.

W związku z tym, że Spółka przewozi w tych celach znaczne kwoty gotówki, w celu minimalizacji ryzyka poniesienia strat w wyniku kradzieży uzasadnione jest nabycie pojazdu wyposażonego w zabezpieczenia, o których mowa w Rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 września 2010 r. w sprawie wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne (Dz. U. 2010 Nr 166 poz. 1128), tj. m.in. modułowy samochodowy system alarmowy spełniający wymogi dyrektyw UE, immobiliser, monitorowany z zewnątrz system lokalizacji satelitarnej i system sygnalizacji napadu, system transmisji alarmu.

Z uwagi na charakter działalności Spółki i specyfikę realizowanych przez nią kampanii reklamowych, zdaniem Spółki uzasadnione jest zatem stwierdzenie, że nabycie przez nią pojazdu specjalnie przystosowanego do przewozu gotówki i paliwa do jego napędu będzie związane wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi VAT.

2. Brak ograniczeń w odliczaniu podatku naliczonego przy nabyciu bankowozu i paliwa do jego napędu.
   
   

Zdaniem Spółki, w związku z nabyciem pojazdu do przewozu gotówki i nabyciem paliwa do jego napędu, w stosunku do Spółki nie znajdą zastosowania ograniczenia w odliczaniu naliczonego podatku od towarów i usług, które przewidują przepisy o VAT.

Na podstawie art. 86 ust. 2 Ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi m.in. suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Jednakże na mocy Ustawy nowelizującej z dniem 1 stycznia 2011 r. do Ustawy o VAT dodano m.in. art. 86a ust. 1-10, w którym określono ograniczenia odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, ale zgodnie z art. 9 pkt 2 Ustawy nowelizującej dodane przepisy art. 86a ust. 1-10 wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2013 r.

Natomiast w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów, regulują przepisy art. 3 Ustawy nowelizującej. Zgodnie z ustępem 1 tego artykułu w okresie od dnia wejścia w życie tej ustawy (tj. od dnia 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 Ustawy o VAT, stanowi 60% kwoty podatku określonej m.in. w fakturze – nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Z kolei art. 3 ust. 2 pkt 5 Ustawy nowelizującej stanowi, iż ograniczenie zawarte w ustępie 1 nie dotyczy m.in. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do Ustawy nowelizującej. W załączniku tym znajduje się wykaz przeznaczeń pojazdów specjalnych, w którym wymieniono:

1. Agregat elektryczny/spawalniczy
2. Bankowóz
3. Do prac wiertniczych
4. Koparka, koparkospycharka
5. Ładowarka
6. Do oczyszczania dróg
7. Podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych
8. Pomoc drogowa
9. Do zimowego utrzymania dróg
10. Żuraw samochodowy
11. Pogrzebowy.
    
    

W objaśnieniach do załącznika wskazano, że wykaz dotyczy pojazdów specjalnych, które spełniają warunki i wymagania techniczne określone dla przeznaczeń tych pojazdów, zawartych w odrębnych przepisach.

Na podstawie art. 2 pkt 36 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm.) przez pojazd specjalny należy rozumieć pojazd samochodowy lub przyczepę przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji.

Z zestawienia powyższych przepisów wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości jest możliwe, jeśli pojazd jest pojazdem specjalnym w rozumieniu przepisów Prawa o ruchu drogowym, ale tylko w przypadku, gdy jego przeznaczenie jest wymienione w załączniku do Ustawy nowelizującej.

Zgodnie z § 7 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 27 września 2003 r. w sprawie szczegółowych czynności organów w sprawach związanych z dopuszczeniem pojazdu do ruchu oraz wzorów dokumentów w tych sprawach (Dz. U. z 2007 r. Nr 137, poz. 968; dalej: „Rozporządzenie”), ustalono klasyfikację pojazdów, zawierającą określenia rodzajów, podrodzajów i przeznaczeń pojazdów, zwaną dalej „klasyfikacją”, stanowiącą załącznik nr 4 do Rozporządzenia. W tabeli nr 1 tego załącznika (Rodzaje i podrodzaje pojazdów) pod pozycją nr 31, kod 07 wymieniono „samochód specjalny”, a w tabeli nr 3 tego załącznika pod pozycją nr 20, kod 520 (Przeznaczenia pojazdów specjalnych), umieszczono „bankowóz”.

W § 11 ust. 1 (pkt 23 i 24) załącznika nr 1 („Instrukcja w sprawie rejestracji pojazdów”) do Rozporządzenia wskazano, że dowód rejestracyjny, pozwolenie czasowe, w tym pozwolenie czasowe do wielokrotnego stosowania, wystawia się następująco:

23) w rubryce „RODZAJ POJAZDU” - wpisuje się rodzaj pojazdu zgodnie z klasyfikacją;

24) w rubryce „PRZEZNACZENIE” - wpisuje się przeznaczenie pojazdu zgodnie z klasyfikacją; przeznaczenie pojazdu wpisuje się w przypadku, gdy przewiduje to klasyfikacja (zatem w przypadku, gdy istnieje klasyfikacja dla danego samochodu, w dowodzie rejestracyjnym powinien znaleźć się wpis potwierdzający przeznaczenie pojazdu).

Skoro w dowodzie rejestracyjnym pojazdu, który Spółka zamierza nabyć, w rubryce „RODZAJ POJAZDU znajdzie się wpis: „samochód specjalny”, a w rubryce „PRZEZNACZENIE” znajdzie się wpis: „bankowóz”, nabywany pojazd spełni warunki określone w art. 3 ust. 2 pkt 5 Ustawy nowelizującej uprawniające do pełnego odliczenia podatku naliczonego w związku z jego nabyciem.

Z kolei zgodnie z art. 4 Ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie tej ustawy (tj. od dnia 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2012 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1 tej ustawy.

Jednakże w związku z tym, że art. 86a ust. 1 Ustawy o VAT oraz art. 3 ust. 1 Ustawy nowelizującej nie dotyczą samochodów specjalnych, w tym pojazdów specjalnych o przeznaczeniu „bankowóz”, ograniczenia wynikające z art. 4 Ustawy nowelizującej nie będą miały zastosowania w stosunku do pojazdu, który nabędzie Spółka. Z zestawienia powyższych przepisów wynika, że począwszy od nabycia pojazdu do dnia 31 grudnia 2012 r., Spółka będzie miała prawo do odliczenia całości podatku naliczonego przy nabyciu paliw do napędu pojazdu.

Z kolei zgodnie z art. 88a Ustawy o VAT, który wejdzie w życie 1 stycznia 2013 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, z tym że na podstawie art. 86a ust. 2 pkt 5 Ustawy o VAT ograniczenie to nie dotyczy m.in. pojazdów specjalnych, jeżeli z wyciągu ze świadectwa homologacji lub z odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym, wynika, że jest to pojazd specjalny.

W konsekwencji, jeśli z wyciągu świadectwa homologacji lub z odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wynika lub będzie wynikać, że pojazd, który Spółka zamierza nabyć, jest pojazdem specjalnym, Spółka będzie miała prawo do odliczenia całości podatku naliczonego przy nabyciu paliw do jego napędu również począwszy od 1 stycznia 2013 r.

Reasumując, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym Spółka będzie mogła odliczyć całą kwotę podatku od towarów i usług naliczonego przy nabyciu pojazdu przystosowanego do przewozu gotówki oraz będzie mogła odliczać podatek od towarów i usług naliczony przy nabyciu paliwa do jego napędu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, nie mając bezwarunkowego charakteru, przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług, występującemu w takim charakterze, przy czym podatek naliczony winien dotyczyć zakupów towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który związany jest z transakcjami opodatkowanymi, realizowanymi przez podatnika.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

– z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Stosownie do art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem określonych kategorii samochodów, regulują przepisy art. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.) – zwanej dalej ustawą nowelizującą.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei ust. 2 tegoż artykułu stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
   1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
   2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
      
      

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w art. 3 ust. 2 pkt 1-4 ustawy nowelizującej, stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań (art. 3 ust. 3 ustawy nowelizującej).

W świetle powyżej cytowanych przepisów wskazać należy iż obowiązujące od dnia 1 stycznia 2011 r. ograniczenia wynikające z art. 3 ustawy nowelizującej nie mają zastosowanie m.in. do pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do tej ustawy.

W załączniku tym zostały wymienione następujące przeznaczenia pojazdów specjalnych, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 5:

1. Agregat elektryczny/spawalniczy
2. Bankowóz
3. Do prac wiertniczych
4. Koparka, koparkospycharka
5. Ładowarka
6. Do oczyszczania dróg
7. Podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych
8. Pomoc drogowa
9. Do zimowego utrzymania dróg
10. Żuraw samochodowy
11. Pogrzebowy.
    
    

W objaśnieniu do ww. załącznika wskazano, że wykaz ten dotyczy pojazdów specjalnych, które spełniają warunki i wymagania techniczne określone dla przeznaczeń tych pojazdów, zawartych w odrębnych przepisach.

W art. 4 ustawy nowelizującej wskazano, iż w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest agencją reklamową i jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Spółka tworzy reklamy oraz zajmuje się organizacją kompleksowych kampanii reklamowych dla m.in. banków, przedsiębiorstw z branży spożywczej, budowlanej i kosmetycznej. W ramach realizacji kampanii reklamowej Spółka przedstawia reklamodawcy pomysł dotarcia produktu do klientów oraz zajmuje się stworzeniem samej reklamy, tj. np. plakatu, tekstu czy filmu reklamowego. W celu realizacji kampanii reklamowych, w tym w celu nagrania filmów reklamowych, pracownicy i udziałowcy Spółki odbywają liczne podróże służbowe. Filmy nagrywane są w Polsce i za granicą. W czasie podróży pracownicy i udziałowcy Spółki często przebywają w małych miejscowościach i wioskach, w których nie ma możliwości zapłaty za towary i usługi za pomocą kart płatniczych czy kredytowych, gdyż małe podmioty na ogół nie posiadają terminali płatniczych. Z kolei, zapłata przelewem bankowym jest na ogół możliwa jedynie w przypadku dłuższej współpracy ze sprzedawcą, a nie jest akceptowana przy zakupach jednorazowych. Z powyższych względów przed wyjazdem w podróż pracownicy i udziałowcy pobierają z kasy Spółki gotówkę w celu pokrywania kosztów podróży oraz w celu realizacji zakupów w imieniu Spółki. Gotówka jest wypłacana z kasy Spółki w złotych polskich oraz w walucie zagranicznej. Kasa znajduje się w siedzibie Spółki, a Spółka systematycznie zasila kasę przywożąc gotówkę z oddziału banku. W związku z tym, że realizacja jednej kompleksowej kampanii reklamowej dla dużego zleceniodawcy może trwać nawet kilka miesięcy, związane z nią podróże służbowe pracowników i udziałowców oraz wypłaty gotówki z kasy Spółki są częste. W 2011 roku przewieziono łącznie 580.000 zł oraz 28.809 euro. Spółka dysponuje dokumentami, które potwierdzają kwoty gotówki podjęte w banku oraz w kasie Spółki. W celu minimalizacji ryzyka poniesienia strat w wyniku kradzieży gotówki Spółka zamierza kupić pojazd przystosowany do przewozu środków pieniężnych. W dowodzie rejestracyjnym pojazdu w rubryce „RODZAJ POJAZDU” znajdzie się wpis: „samochód specjalny”, a w rubryce „PRZEZNACZENIE” znajdzie się wpis: „bankowóz”. Zakupiony pojazd będzie wykorzystywany również do przewozu i przechowywania innych wartościowych dla Spółki przedmiotów, tj. np. dysków twardych oraz innych nośników danych z zapisem wykonanej pracy, np. filmów reklamowych.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, iż Spółka jest podatnikiem VAT i nie wykonuje czynności zwolnionych z VAT. Zatem samochód, który Spółka zamierza nabyć, będzie jej służył wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych.

Spółka przewiduje, że w sytuacjach, w których jej potrzeby w zakresie przewozu gotówki i przedmiotów wartościowych będą zaspokojone, samochód będzie wykorzystywany do realizacji innych celów związanych z działalnością Spółki, tj. np. do przewozu pracowników w celu załatwiania spraw Spółki w urzędach i instytucjach czy do wyjazdów pracowników na spotkania z kontrahentami. Nie byłoby bowiem racjonalne, gdyby w czasie gdy nie będzie potrzeby przewozu gotówki, a pojawi się konieczność wyjazdów pracowników w celach służbowych poza siedzibę Spółki, Spółka ponosiła koszty przewozu pracowników taksówkami lub innymi formami transportu (np. komunikacją publiczną), a zakupiony przez Spółkę samochód stał bezczynnie. Nie zmienia to faktu, że celem nabycia samochodu jest przewóz gotówki i przedmiotów wartościowych. Spółka w ogóle nie rozważałaby nabycia samochodu specjalnie przystosowanego do przewozu gotówki, gdyby nie miała potrzeby częstego przewożenia środków pieniężnych i przedmiotów wartościowych będących jej własnością.

Spółka nie jest w stanie dokładnie przewidzieć, jak często samochód będzie wykorzystywany do przewozu gotówki i przedmiotów wartościowych, a jak często do realizacji innych celów związanych z jej działalnością. Samochód będzie spełniał definicję bankowozu zgodnie z par. 1 pkt 15 Rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 września 2010 r. w sprawie wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne (Dz. U. 2010 Nr 166 poz. 1128). Samochód będzie spełniał wymagania techniczne dotyczące bankowozów, w myśl par. 10 ust. 1 Rozporządzenia, określone w załączniku nr 5 do Rozporządzenia, tj. będzie wyposażony w m.in. modułowy samochodowy system alarmowy spełniający wymogi dyrektyw UE, immobiliser, monitorowany z zewnątrz system lokalizacji satelitarnej i system sygnalizacji napadu, system transmisji alarmu.

Na podstawie art. 2 pkt 36 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. prawo o ruchu drogowym (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm.), przez „pojazd specjalny” należy rozumieć pojazd samochodowy lub przyczepę przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji.

W świetle § 1 pkt 15 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 września 2010 r. w sprawie wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne (Dz. U. Nr 166, poz. 1128) – dalej rozporządzenie – bankowozy to pojazdy samochodowe przeznaczone do transportu wartości pieniężnych, oznaczone w zależności od konstrukcji i zabezpieczenia technicznego jako typy: A, B i C.

Jak wynika z § 10 ust.1 rozporządzenia, wymagania techniczne bankowozów określają załączniki do rozporządzenia:

1. załącznik nr 3 – wymagania techniczne dla bankowozu typu A;
2. załącznik nr 4 – wymagania techniczne dla bankowozu typu B;
3. załącznik nr 5 – wymagania techniczne dla bankowozu typu C.
   
   

Według załącznika nr 5 do rozporządzenia („Ogólne wymagania techniczne dla bankowozu typu C”):

1. Bankowóz typu C powinien być wyposażony w:
   1. pojemniki specjalistyczne co najmniej klasy „D” w stojakach umożliwiających mocowanie i wyjmowanie pojemników przez osoby uprawnione albo urządzenia do przechowywania wartości pieniężnych klasy co najmniej 1;
   2. immobiliser spełniający wymagania dyrektywy Rady nr 74/61/EWG z dnia 17 grudnia 1973 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich w zakresie urządzeń zabezpieczających pojazdy silnikowe przed bezprawnym użyciem (Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 2, str. 49), zwanej dalej „dyrektywą 74/61/EWG”, lub Regulaminu nr 116 Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych - Jednolite wymagania techniczne dotyczące ochrony pojazdów silnikowych przed bezprawnym użyciem, zwanego dalej „regulaminem nr 116 EKG ONZ”;
   3. modułowy samochodowy system alarmowy spełniający wymagania dyrektywy 74/61/EWG lub regulaminu nr 116 EKG ONZ, posiadający co najmniej następujące właściwości:
      1. funkcję „panika” włączaną i wyłączaną jednym przyciskiem pilota radiowego i dodatkowym wyłącznikiem wewnątrz przedziału osobowego,
      2. rezerwowe zasilanie,
      3. dodatkową syrenę alarmową,
      4. czujniki ochrony wnętrza,
      5. blokadę pracy silnika,
      6. tryb serwisowy,
      7. sygnalizację alarmową wszystkimi światłami kierunkowskazów;
   4. monitorowany z zewnątrz system lokalizacji satelitarnej i system sygnalizacji napadu;
   5. system transmisji alarmu przekazujący co najmniej informacje o:
      1. położeniu i prędkości pojazdu,
      2. otwarciu i zamknięciu drzwi przedziału ładunkowego i osobowego,
      3. stanie alarmowania samochodowego systemu alarmowego,
      4. włączeniu i wyłączeniu silnika pojazdu;
   6. oświetlenie przedziału z pojemnikami.
2. Urządzenia elektroniczne i elektryczne zamontowane w pojeździe powinny spełniać, w zakresie kompatybilności elektromagnetycznej, wymagania dyrektywy Rady nr 72/245/EWG z dnia 20 czerwca 1972 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do tłumienia zakłóceń radioelektrycznych wywoływanych przez silniki z zapłonem iskrowym stosowane w pojazdach silnikowych (Dz.Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 1, str. 226) lub regulaminu nr 10 Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych - Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów w zakresie kompatybilności elektromagnetycznej.
3. Dodatkowa instalacja elektryczna pojazdu (po zabudowie) powinna spełniać wymagania normy PN-S 76021 (rodzaje i zakres badań według punktu 4.1.b tablica 2 kolumna 4 tej normy).
4. W bankowozie typu C nie dopuszcza się stosowania instalacji gazowej.
   
   

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości jest możliwe, o ile pojazd jest pojazdem specjalnym w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym, ale tylko w przypadku, gdy jego przeznaczenie jest wymienione w załączniku do ustawy nowelizującej.

Wskazać należy, iż samochód specjalny – bankowóz, w związku z załącznikiem do ustawy nowelizującej jest uznawany za pojazd specjalny, o którym mowa w art. 3 ust. 2 pkt 5 ustawy nowelizującej. Jak wyjaśnił Wnioskodawca, samochód będący przedmiotem wniosku będzie pojazdem specjalnym w rozumieniu przepisów ustawy Prawo o ruchu drogowym, o przeznaczeniu wymienionym w poz. 2 załącznika do ustawy nowelizującej, spełniającymi kryteria określone odpowiednimi przepisami. Ponadto ww. samochód specjalny będzie wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Zauważyć należy, że skoro prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje w związku z nabyciem pojazdu o specjalnym przeznaczeniu i nabyciem paliwa do jego napędu, to wykorzystywanie bankowozu do celów innych niż jego przeznaczenie, wyklucza możliwość skorzystania z tego prawa. Oznacza to, że aby móc odliczyć w pełnej wysokości podatek naliczony związany z nabyciem samochodu o specjalnym przeznaczeniu (np. bankowozu) i podatek naliczony przy zakupie paliwa służącego do jego napędu, pojazd ten winien służyć działalności opodatkowanej podatnika i to takiej, w której jego wykorzystanie jest konieczne. Tytułem przykładu można wskazać wykorzystanie bankowozu do usługowego świadczenia usług konwojowania wartości pieniężnych, przewozu broni, przewozu ważnych dokumentów, materiałów niebezpiecznych, itp. Nie jest natomiast – w ocenie tut. Organu – taką działalnością prowadzenie przez Spółkę agencji reklamowej, z którą wiąże się przewożenie m.in. gotówki w celu pokrywania kosztów podróży oraz w celu realizacji zakupów w imieniu Spółki, przewozu i przechowywania innych wartościowych dla Spółki przedmiotów, tj. np. dysków twardych oraz innych nośników danych z zapisem wykonanej pracy, np. filmów reklamowych, jak również do przewozu pracowników w celu załatwiania spraw Spółki w urzędach i instytucjach, czy do wyjazdów pracowników na spotkania z kontrahentami.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż Wnioskodawcy będzie przysługiwało w okresie do dnia 31 grudnia 2012 r. prawo do odliczania podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu w wysokości 60%, nie więcej niż 6.000 zł łącznie, o ile nie wystąpią okoliczności wyłączające to prawo, określone w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług. Natomiast nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliwa do napędu tego samochodu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W zakresie zdarzenia przyszłego dotyczącego prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabycia pojazdu specjalnie przygotowanego do przewozu gotówki oraz paliwa do jego napędu począwszy od dnia 1 stycznia 2013 r. wydano odrębne rozstrzygnięcie w dniu 10 maja 2012 r. nr ILPP2/443-157/11-6/AK.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.