INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2012 r. (data wpływu 20 lutego 2012 r.) uzupełnionym pismem sygnowanym datą 2 stycznia 2012 r. (data wpływu 5 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 5 kwietnia 2012 r. o doprecyzowanie opisanego zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W 1985 Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła działkę o nr 193/1 o pow. 2,05 ha, nieruchomość rolna bez zabudowań we wsi X. Zakupu dokonała wspólnie z mężem z posiadanych środków uzupełnionych kredytem, na prawach wspólności ustawowej. Wraz z mężem od tego czasu byli płatnikami podatku rolnego gruntowego. Działka ta jest uprawiana przez Zainteresowaną do dnia dzisiejszego. W 2004 roku Uchwałą Rady Miejskiej w X działka 193/1 obręb X została przeznaczona w planie zagospodarowania przestrzennego na tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. W listopadzie 2009 roku zmarł mąż Wnioskodawczyni i przedmiotowa działka 193/1 stała się wyłącznie własnością Zainteresowanej.

Na dzień dzisiejszy w Sądzie Rejonowym w Wydziale Ksiąg Wieczystych w X w księdze wieczystej KW X działka 193/1 wpisana jest jako nieruchomość rolna bez zabudowań. Wnioskodawczyni nigdy nie prowadziła i nie prowadzi poza uprawą roli działalności gospodarczej w żadnej formie.

Wariant I

Opisaną powyżej działkę rolną niezabudowaną Zainteresowana zamierza sprzedać w całości o ile znajdzie nabywcę na całe 2,05 ha.

Wariant II

Przedmiotową działkę Wnioskodawczyni podzieli na mniejsze zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego bez podejmowania jakichkolwiek innych czynności związanych z uzbrojeniem terenu itp. a następnie będzie je sprzedawać w miarę możliwości jedną po drugiej o ile tylko znajdą się nabywcy.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowana oświadczyła, że:

1. Nie jest i nigdy nie była zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.
2. Tak jak napisała we wniosku całe życie do dnia dzisiejszego uprawiała i uprawia przedmiotową działkę rolniczą obecnie rośnie na niej zboże.
3. Przedmiotowa działka nie była nigdy wynajmowana, dzierżawiona, użyczana itd.
4. Nie sprzedawała nigdy wcześniej żadnych gruntów.
5. Zgodnie z tym co napisała we wniosku, ze względu na brak środków finansowych nie przewiduje podejmowania takich czynności jak uzbrajanie terenu, jego grodzenie, występowanie o warunki zabudowy czy też zamieszczania odpłatnych ogłoszeń o jego sprzedaży.
   
   

W podsumowaniu Wnioskodawczyni uzupełniła ww. oświadczenia o informacje, że do sprzedaży gruntu jest również zmuszona w wyniku decyzji KRUS-u z której wynika, że otrzymanie przez nią pełnej emerytury uzależnione jest od zbycia gruntu. Obecna jej emerytura z KRUS wynosi 175,- zł/mies. Część uzupełniająca jest zawieszona w 100%.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w przypadku opisanego stanu faktycznego sprzedaż działki w całości (wariant I-zdarzenia przyszłego) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...
2. Czy w przypadku podziału działki gruntowej na mniejsze z zamiarem ich sprzedaży (wariant II-zdarzenia przyszłego), sprzedaż ich będzie opodatkowana podatkiem VAT oraz czy będzie miał znaczenie fakt, że nie uda się ich wszystkich sprzedać w przeciągu np. jednego roku...
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, w odniesieniu do I wariantu zdarzenia, tj. sprzedaż w całości działki 193/1 uważa, że sprzedaż tej działki nie będzie miała znamion prowadzenia przez nią działalności gospodarczej. Działkę nabyła 27 lat wcześniej w celach rolnych i po dzień dzisiejszy jest w tych celach wykorzystywana. Zmiana w planach zagospodarowania przestrzennego Gminy nastąpiła bez jej udziału czego dowodem jest kontynuowanie przez nią sposobu wykorzystania działki. W tym kontekście Zainteresowana uważa, że sprzedaż którą planuje jest czynnością mieszczącą się w ramach zarządu majątkiem prywatnym i trudno było by uznać, że ma cechy działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy VAT.

Wnioskodawczyni uważa również, że w przypadku podziału tej działki na mniejsze ich sprzedaż nie będzie miała cech wykonywania działalności gospodarczej w sposób częstotliwy. Sam podział tych działek wynika w jej przypadku z konieczności, jest incydentalny i uważa ona, że nie nosi znamion stałego i zorganizowanego charakteru, który cechuje podmioty zajmujące się sprzedażą gruntów. Sprzedaż gruntu nabytego wiele lat wcześniej w zupnie innym celu niż jego odsprzedaż nie może być traktowana jak nabycie w celach handlowych. Zainteresowana uważa, że czynności te (podział) odnosić się będą do zarządzania majątkiem własnym i nie istotna będzie ilość transakcji, ani czas w którym zostaną one wykonane, o ile będą dotyczyć przedmiotowej działki gruntowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z uwagi na powyższe uregulowania, sprzedaż gruntu jest dostawą towarów.

Jednakże samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – mocą art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Niezbędnym do uznania dostawy towarów za działalność gospodarczą jest, aby w momencie jej dokonania podatnik miał zamiar dokonywać czynności wielokrotnie. Jeżeli podmiot dokonuje sprzedaży np. gruntu przeznaczonego pod zabudowę, a okoliczności nie wskazują, że czynności te wykonywane są z zamiarem ich powtarzania (kontynuowania) i nie zmierzają do nadania im stałego (zorganizowanego) charakteru, to nie można stwierdzić, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu powołanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje sprzedaży majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży. Ponadto, dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Podkreślić przy tym należy, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można pominąć, że pod pojęciem „handel” należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez osobę fizyczną majątku prywatnego. Sprzedaż własnego majątku, który nie został nabyty z przeznaczeniem do działalności handlowej, zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą również zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu Wnioskodawczyni w celu dokonania sprzedaży gruntu podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – Dz. U. UE L 347.1 ze zm. – (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Przy spełnieniu powyższych warunków nie ma znaczenia fakt, iż podmiot dokonujący dostawy jest już podatnikiem podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, iż w 1985 Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła działkę o nr 193/1 o pow. 2,05 ha, nieruchomość rolna bez zabudowań. Zakupu dokonali wspólnie z posiadanych środków uzupełnionych kredytem, na prawach wspólności ustawowej.

Wraz z mężem od tego czasu byli płatnikami podatku rolnego gruntowego. Działka ta jest uprawiana przez Zainteresowaną do dnia dzisiejszego. W 2004 roku Uchwałą Rady Miejskiej działka 193/1 została przeznaczona w planie zagospodarowania przestrzennego na tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. W listopadzie 2009 roku zmarł mąż Wnioskodawczyni i przedmiotowa działka 193/1 stała się wyłącznie jej własnością.

Na dzień dzisiejszy w Sądzie Rejonowym w Wydziale Ksiąg Wieczystych działka 193/1 wpisana jest jako nieruchomość rolna bez zabudowań. Zainteresowana nigdy nie prowadziła i nie prowadzi poza uprawą roli działalności gospodarczej w żadnej formie. W wariancie I opisaną powyżej działkę rolną niezabudowaną Zainteresowana zamierza sprzedać w całości o ile znajdzie nabywcę na całe 2,05 ha. Natomiast w wariancie II przedmiotową działkę Wnioskodawczyni podzieli na mniejsze zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego bez podejmowania jakichkolwiek innych czynności związanych z uzbrojeniem terenu itp. a następnie będzie je sprzedawać w miarę możliwości jedną po drugiej o ile tylko znajdą się nabywcy. Zainteresowana oświadczyła, że nie jest i nigdy nie była zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Do dnia dzisiejszego uprawiała i uprawia przedmiotową działkę rolniczą obecnie rośnie na niej zboże. Przedmiotowa działka nie była nigdy wynajmowana, dzierżawiona, użyczana itd. Zainteresowana nie sprzedawała nigdy wcześniej żadnych gruntów. Ze względu na brak środków finansowych nie przewiduje podejmowania takich czynności jak uzbrajanie terenu, jego grodzenie, występowanie o warunki zabudowy czy też zamieszczania odpłatnych ogłoszeń o jego sprzedaży. Wnioskodawczyni wskazała, że do sprzedaży gruntu jest również zmuszona w wyniku decyzji KRUS-u z której wynika, że otrzymanie przez nią pełnej emerytury uzależnione jest od zbycia gruntu. Obecna jej emerytura z KRUS wynosi 175,- zł/mies. Część uzupełniająca jest zawieszona w 100%.

Z zawartego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego nie wynika jakiekolwiek aktywne działanie Wnioskodawczyni, tj. wystąpienie z wnioskiem o zmianę przeznaczenia gruntu rolnego na budowlany, uzyskanie zezwolenia na budowę, uzbrojenie, ogłoszenie w prasie w poszukiwaniu nabywców, itd., które wskazywałoby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami.

A zatem, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Zainteresowaną za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie, iż nastąpiła dostawa towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak.

Powyższe wynika z faktu, iż sprzedaż przez Wnioskodawczynię jednej czy więcej działek stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. Ponadto wskazać należy, iż Zainteresowana nie dokonała żadnych aktywnych działań, które mogłyby świadczyć o zamiarze profesjonalnego obrotu nieruchomościami, bowiem nie podejmowała jakichkolwiek innych następujących po sobie starań mających na celu przygotowanie do sprzedaży przedmiotowego gruntu, tj. uzbrojenie terenu, zmiana jego przeznaczenia, wystąpienie o warunki zabudowy oraz działania marketingowe wykraczające poza zwykle formy ogłoszenia, itp. Zatem, zbywana część nieruchomości stanowi majątek prywatny Wnioskodawczyni. Skutkiem powyższego – stosownie do obowiązującego orzecznictwa – transakcja zbycia części nieruchomości gruntowej nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dodatkowo należy zaznaczyć, iż Wnioskodawczyni przedmiotowy grunt nabyła w celu prowadzenia działalności rolniczej, a nie z zamiarem sprzedaży w przyszłości. Wobec tego Zainteresowanej, w związku z zamierzonym zbyciem ww. gruntu/działek, nie można w odniesieniu do tej transakcji uznać za profesjonalnego handlowca.

Reasumując, sprzedaż przez Wnioskodawczynię przedmiotowego gruntu w całości czy też w części wydzielone działki nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i tym samym nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji, Zainteresowana, w związku z przedmiotową dostawą będzie korzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług w odniesieniu do czynności sprzedaży gruntu w całości bądź wydzielonych działek.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, iż stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.