Postanowienie

Działając na podstawie art. 14 a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku – Ordynacja podatkowa (j. t. w Dz. U. Nr 8, poz. 60 ) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 31.01.2005r. (uzupełnionego w dniu 21.02.05r.) Pana ... o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności uznanych za nieściągalne

stwierdzam, że:

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest nieprawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

Uzasadnienie

W roku 2002 firma podatnika wykonała roboty brukarskie na zlecenie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, za które wystawiła faktury. Kwoty wynikające z tych faktur zostały zaliczone do przychodów roku 2002.Tytułem zapłaty za wykonane usługi objęte ww. fakturami na konto firmy wpłynęła tylko część należności.

Ponieważ zleceniodawca nie odpowiadał na wezwania do zapłaty, sprawa została oddana do Sądu Okręgowego, który wydał nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym.

Przed uprawomocnieniem się nakazu zapłaty dłużnik wniósł zarzuty i sprawa ponownie trafiła do Sądu, który jednak nie wszczął postępowania, gdyż spółka ogłosiła upadłość, w związku z czym w dniu 16.04.2004r. złożone zostało zgłoszenie wierzytelności, które rozpatrywać będzie syndyk masy upadłościowej.

Pytanie podatnika dotyczy kwestii czy firma może skorzystać z art. 23 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i zaliczyć w koszty uzyskania przychodu kwotę niezapłaconej należności za roboty brukarskie, a jeżeli tak, to do jakiej wysokości mogą to być koszty i w którym roku można je zarachować...

Ocena prawna stanu faktycznego:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem takich wierzytelności, które uprzednio na podstawie art. 14 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została uprawdopodobniona.

W świetle powyższych przepisów zaliczenie nieściągalnej wierzytelności w ciężar kosztów uzyskania przychodów możliwe jest tylko wtedy, gdy zostaną spełnione łącznie dwa warunki :

• wierzytelności musiały być wcześniej zaliczone do przychodów należnych w prowadzonej działalności gospodarczej,
• nieściągalność wierzytelności zostanie odpowiednio uprawdopodobniona.

Sposób udokumentowania nieściągalności wierzytelności reguluje art. 23 ust. 2 ustawy z 26 lipca 1991r o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z treścią tego przepisu za wierzytelności, o których mowa w ustępie 1 pkt 20, uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana :

1. Postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadające stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, albo
2. Postanowieniem sądu o:

a) oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku, gdy majątek dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania lub
b) umorzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku , gdy zachodzi okoliczność, o której mowa w lit. a), lub
c) ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, albo

3. protokołem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od tej kwoty.

Uznanie wierzytelności nieściągalnej za koszt uzyskania przychodów może nastąpić wyłącznie w ww. przypadkach, stanowią one bowiem katalog zamknięty. Udokumentowanie nieściągalności wierzytelności w inny sposób niż wskazany w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie skutkuje powstaniem prawa do zaliczenia ich wartości do kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym.

Załączone do wniosku kserokopie dokumentów świadczą, że żaden z ww. warunków nie został spełniony.

Kwestia możliwości uznania wierzytelności za koszt uzyskania przychodu w związku z uprawdopodobnieniem jej nieściągalności jako wyjątek od reguły zawartej w art. 23 ust. 1 pkt 20 ww. ustawy nie powinna podlegać interpretacji rozszerzającej.

W związku z powyższym, w opinii tut. organu podatkowego, wobec przedstawionego przez Pana stanu faktycznego, kwota wierzytelności nie może stanowić kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W tej sytuacji pytania dotyczące wysokości i okresu zaliczania wierzytelności nieściągalnych do kosztów uzyskania przychodów pozostawia się bez odpowiedzi, gdyż w przedstawionym stanie faktycznym rozstrzyganie tych kwestii jest bezprzedmiotowe.