We wniosku Podatnik wskazał, iż w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy grzybów i warzyw do Niemiec własnymi środkami transportu. Dostaw dokonują kierowcy, zatrudnieni na podstawie umowy o pracę, których zadaniem jest dostarczenie towaru poza obszar kraju według otrzymanego zlecenia.Podczas wykonywanej usługi, kierowcy przebywają poza obszarem kraju, za co wypłacane mają diety w celu pokrycia zwiększonych kosztów wyżywienia.Zdaniem Podatnika diety i inne należności za czas podróży służbowej wypłacane pracownikowi stanowią u pracodawcy koszty uzyskania przychodów. Podatnik przedstawiając własne stanowisko powołał się na przepis art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) nie normuje pojęcia podróży służbowej. Została ona natomiast zawarta w art. 77(5) § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 ze zm.). Podróżą służbową w rozumieniu kodeksu pracy jest wykonywanie na polecenie pracodawcy zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy pracownika.Stałe miejsce pracy natomiast winno być wskazane w umowie o pracę. Zatem, czy wyjazd służbowy pracownika może być uznany za podróż służbową, decyduje przede wszystkim to czy pracownik ma zadanie do wykonania poza miejscem, które zostało wskazane jako stałe miejsce jego pracy.Zasady rozliczania zagranicznych podróży służbowych reguluje rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002r., w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. z 2002r. Nr 236, poz. 1991 ze zm.).

Należności na pokrycie kosztów podróży zagranicznej według przepisów ww. rozporządzenia przysługują:pracownikom zatrudnionym w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, pracownikom sfery pozabudżetowej, jeżeli układ pracy, regulamin wynagrodzenia albo umowa o pracę nie zwierają postanowień dotyczących należności z tytułu podróży służbowych (art. 77(5) § 5 Kodeksu pracy).W świetle art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.Aby uznać wydatek za koszt podatkowy:musi on być poniesiony w celu uzyskania przychodu, oraznie może to być koszt wymieniony w katalogu negatywnym, tj. w ustawowym wykazie kosztów nie uznanych za koszt podatkowy (art. 23 ww. ustawy).

A zatem, jeżeli pracownik wykonuje zadanie związane ze stosunkiem pracy poza stałym miejscem pracy wskazanym w umowie o prace, przysługujące mu z tytułu podróży służbowej diety wyliczone zgodnie z ww. obowiązującymi przepisami stanowią dla Podatnika prowadzącego działalność koszty uzyskania przychodu pod warunkiem istnienia związku pomiędzy przychodami jego firmy a odbywaną przez pracownika podróżą służbową. Powyższa interpretacja dotyczy stanu prawnego obowiązującego w dniu jej wydania i jest wiążąca do czasu zmiany przepisów, na podstawie których została wydana.