INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 7 lutego 2012 r. (data wpływu 16 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nieściągalnej wierzytelności – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lutego 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nieściągalnej wierzytelności.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W 2007 roku Wnioskodawca zawarł z firmą z Wielkiej Brytanii umowę, na podstawie której wykonał zlecenia potwierdzone wystawieniem faktur:

1. Faktura z dnia 30.06.2007 r. - 6415,52 funtów,
2. Faktura z dnia 16.07.2007 r.- 3269,08 funtów,
3. Faktura z dnia 16.07.2007 r. - 2756,44 funtów,
4. Faktura z dnia 31.07.2007 r.- 4816,40 funtów,
5. Faktura z dnia 31.08.2007 r. - 3859,67 funtów,
6. Faktura z dnia 31.08.2007 r. - 3033,06 funtów,
7. Faktura z dnia 31.08.2007 r.- 3669,96 funtów,
8. Faktura z dnia 25.09.2007 r. - 3652,67 funtów,
9. Faktura z dnia 30.09.2007 r.- 5012,13 funtów,
10. Faktura z dnia 31.10.2007 r. - 1290,93 funtów,
11. Faktura z dnia 31.10.2007 r. - 76,25 funtów,
12. Faktura z dnia 31.12.2007 r.- 1898,13 funtów,
13. Faktura z dnia 31.12.2007 r. - 108,42 funtów

Łączna kwota wierzytelności wynosi 38.858, 66 funtów brytyjskich.

Wnioskodawca mimo wezwań dłużnika do zapłaty nie otrzymał świadczenia wzajemnego wynikającego z zawartej umowy w postaci umówionej ceny.

Powyższa wierzytelność stosownie do art. 12 ust. 3 oraz art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych została wykazana jako przychód należny. Kontrahent wskutek niewypłacalności poddany został procesowi pozasądowej dobrowolnej likwidacji, tzw. Creditors Voluntary Liguidation (CVL), które jest przeprowadzane na podstawie prawa Wielkiej Brytanii - lnsolvency Act 29. 12. 1986 roku (akt prawa brytyjskiego). Creditors Voluntary Liquidation jest rodzajem pozasądowego postępowania upadłościowego, obejmującego likwidację majątku. Powołany przez wierzycieli i wspólników likwidator powinien w dalszej kolejności upłynnić majątek, spłacić wierzytelności i podzielić resztę majątku między udziałowców. Spotkania wierzycieli i udziałowców powinny odbywać się chociaż raz w roku. Przed zakończeniem postępowania likwidator powinien sporządzić sprawozdanie i wezwać udziałowców i wierzycieli na ostatnie spotkanie (final meeting), w celu zatwierdzenia sprawozdania. Następnie sprawozdanie powinien przesłać do rejestru (Registrar of Companies).

Zgodnie z ustępem 201 pkt firma przestaje istnieć po 3 miesiącach od ogłoszenia sprawozdania likwidatora w Registrar of Companies lub w późniejszym terminie jeśli Sąd odroczy termin rozwiązania firmy na wniosek zainteresowanej osoby (art. 201 pkt 3).

W dniu 17 sierpnia 2009 r. odbyło się ostateczne spotkanie likwidatora firmy ze wspólnikami i wierzycielami, na którym zostało sporządzone sprawozdanie końcowe z postępowania, które następnie zostało wysłane do Rejestru Firm - Companies House. Postępowanie upadłościowe zakończyło się ujawnieniem braku wystarczających środków na spłatę zobowiązań upadłego.

Firma została wykreślona z rejestru i została zlikwidowana dnia 17 listopada 2009 r., tj. po 3 miesiącach od chwili przesłania ww. dokumentu do rejestru. Postępowanie upadłościowe toczyło się z udziałem Wnioskodawcy w charakterze wierzyciela.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy jest możliwe oraz na podstawie jakiej dokumentacji - uwzględniając interpretację art. 15 ust. 1, art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a, art. 16 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - zaliczenie przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów nieściągalnej wierzytelności, która to nieściągalność związana jest z wykreśleniem kontrahenta z rejestru firm w Wielkiej Brytanii - Companies House wskutek ukończenia wobec dłużnika procesu pozasądowej likwidacji - Creditors Voluntary Liguidation...

Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania i zabezpieczenia źródła przychodu;
• nie może być wymieniony w art. 16 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów;
• musi być należycie udokumentowany.

Istotą podatku dochodowego jest opodatkowanie uzyskanego dochodu, czyli realnego przysporzenia majątkowego podatnika - zatem wyłączenia z możliwości uwzględniania kosztów w procesie ustalania dochodów powinny mieć charakter wyjątkowy.

Wśród wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów ustawodawca wymienił w art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a - wierzytelności odpisane jako nieściągalne, z wyjątkiem wierzytelności, które uprzednio na podstawie art. 12 ust. 3 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została udokumentowana w sposób określony w ust. 2. Z kolei w art. 16 ust 2 pkt 1 i 2 - za wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 25, uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana:

1. postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadającym stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, albo
2. postanowieniem sądu o:



1. oddaleniu wniosku o ogłoszeniu upadłości obejmującej likwidację majątku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania, lub
2. umorzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, gdy zachodzi okoliczność wymieniona pod lit. a), lub
3. ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku.

Literalna wykładnia art. 16 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy wskazuje, że ustawodawca korzystając z regulacji polskiego prawa upadłościowego i naprawczego oraz z regulacji polskiego postępowania egzekucyjnego odwołuje się w zakresie sposobu dokumentowania wierzytelności tylko do porządku prawnego obowiązującego w Polsce, jednak poprzestanie na rezultatach wykładni językowej omawianych przepisów pozostawałoby w oczywistej sprzeczności z zasadami równości, bowiem stawiałoby w sytuacji uprzywilejowanej podatników posiadających wierzytelności w stosunku do podmiotu krajowego od podatników posiadających wierzytelności wobec podmiotów zagranicznych - co jest sprzeczne z treścią art. 12 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską.

W ocenie Wnioskodawcy ratio legis regulacji art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a w powiązaniu z art. 16 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy podatkowej jest umożliwienie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności udokumentowanej jako nieściągalnej, w sytuacji gdy owa nieściągalność wynika z ukończonego postępowania wobec dłużnika bez względu na kraj jego siedziby.

Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 maja 2009 roku (syg. akt III SA/Wa 3323/08): „<...> Skarżąca ma rację podnosząc brak podstaw do stawiania w zakresie dokumentowania nieściągalności wierzytelności wymogów, które z uwagi na uwarunkowania prawne nie mogły być spełnione, bez względu na jakiekolwiek okoliczności leżące po stronie podatnika lub podejmowane przez niego działania. W takim przypadku wykładnia literalna art. 16 ust. 2 pkt 2 lit c) u.p.d.o.p., na jakiej pierwszeństwo powoływał się Minister Finansów, ustąpić musi wykładni celowościowej. Nie do pogodzenia z konstytucyjną zasadą państwa prawa (art. 2 Konstytucji RP) jest bowiem skutek do jakiego wykładnia literalna prowadzi w przypadku podatników, posiadających nieściągalne wierzytelności dłużników, co do których zakończono postępowania upadłościowe prowadzone na podstawie przepisów Prawa upadłościowego i którzy w związku z tym nie mają żadnej możliwości wykazania nieściągalności w sposób określony w ww. przepisie ustawy podatkowej. Pominięcie wykładni celowościowej w okolicznościach rozpatrywanej sprawy skutkowało naruszeniem zasady prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych (art. 121 § 1 Ordynacji Podatkowej)."

Wnioskodawca dysponuje dokumentami potwierdzającymi fakt wykreślenia dłużnika z rejestru firm Companies House. Bliższa analiza dostępnych informacji wskazuje, że pozasądowa procedura postępowania likwidacyjnego Creditors Voluntary Liquidation to procedura inicjowania przez niewypłacalną spółkę, która prowadzi do likwidacji majątku dłużnika, po (wewnętrznym) stwierdzeniu niewypłacalności i podjęciu uchwały udziałowców. Creditors Voluntary Liquidation nakierowane jest na likwidację majątku dłużnika po zaspokojeniu wierzycieli, co jest istotą postępowania upadłościowego, dodatkowo wierzyciele ci mają wpływ na postępowanie.

Ponadto należy zauważyć w tej sytuacji, iż mimo, że Creditors Voluntary Liquidation jest zasadniczo realizowane poza trybem sądowym, to zlikwidowanie majątku dłużnika zostało urzędowo potwierdzone na podstawie dokumentu z rejestru firm Companies House, a wskazane cechy tego postępowania są typowe dla postępowania upadłościowego, tj. prowadzone jest zbycie całego majątku, ściągane są wierzytelności, spłaty następują według określonego harmonogramu.

Mając na uwadze powyższe, należy przyjąć, iż Creditors Voluntary Liquidation, jest odpowiednikiem postępowania upadłościowego, obejmującego likwidację majątku, w rozumieniu prawa podatkowego.

Wnioskodawca zatem, biorąc pod uwagę wyżej przedstawione argumenty prezentuje stanowisko, iż wierzytelność została należycie udokumentowana jako nieściągalna, a dokumenty potwierdzające wykreślenie dłużnika z Companies House wskutek ukończenia procesu Creditors Voluntary Liguidation są wystarczające do przyznania Wnioskodawcy prawa do zaliczenia ww. wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów. Świadczy o tym również fakt, iż została jednoznacznie i ostatecznie potwierdzona nieściągalność wierzytelności z przyczyn niezależnych od Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Jednym ze sposobów zaliczenia wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów jest udokumentowanie ich nieściągalności.

Z treści art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a cytowanej ustawy wynika bowiem, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem wierzytelności, które uprzednio na podstawie art. 12 ust. 3 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została udokumentowana w sposób określony w ust. 2.

Jak stanowi art. 12 ust. 3 cytowanej ustawy za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Art. 16 ust. 2 ww. ustawy stanowi z kolei, że za wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 25, uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana:

1. postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadającym stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, albo
2. postanowieniem sądu o:



1. oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania, lub
2. umorzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, gdy zachodzi okoliczność wymieniona pod lit. a), lub
3. ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, albo



3. protokołem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od jej kwoty.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania stwierdzić należy, że ustawodawca uzależnił możliwość zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów określonej wierzytelności od spełnienia konkretnych warunków. Co do zasady bowiem wierzytelności odpisane jako nieściągalne nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów.

Przede wszystkim wierzytelności określone jako nieściągalne muszą być wcześniej zarachowane jako przychody należne zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wierzytelności te powinny być również odpisane jako nieściągalne (powinien być dokonany odpowiedni zapis w ewidencji prowadzonej zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Ponadto wierzytelności określone jako nieściągalne, w celu zakwalifikowania ich do kosztów uzyskania przychodów, powinny zostać udokumentowane w sposób wskazany w art. 16 ust. 2 tej ustawy. Jakikolwiek inny dokument niż wymieniony w art. 16 ust. 2 ww. ustawy nie może udokumentować faktu nieściągalności wierzytelności. Poza tym wierzytelności mogą zostać zakwalifikowane do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie uległy przedawnieniu (art. 16 ust. 1 pkt 20).

Dla zaliczenia wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów konieczne jest więc spełnienie tych przesłanek jednocześnie. Nie będzie mogła być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów wierzytelność, która nie została uprzednio zaliczona do przychodów należnych, choćby została udokumentowana w sposób przewidziany w ustawie, jak i wierzytelność, która została uprzednio zakwalifikowana do przychodów należnych, ale której nieściągalność nie została udokumentowana we właściwy sposób. Spełniając kumulatywnie wszystkie warunki, wierzytelności odpisane jako nieściągalne stanowić będą koszty uzyskania przychodów w takiej wysokości, w jakiej zostały uprzednio zarachowane jako przychody należne, podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Warto również podkreślić, że zgodnie z przepisem art. 27 Konstytucji oraz art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 7 października 1999 r. o języku polskim, (Dz. U. Nr 90, poz. 999 ze zm.) językiem urzędowym konstytucyjnych organów państwa jest język polski. A więc dla celów dowodowych podatnik dysponując dokumentem obcojęzycznym powinien posiadać jego tłumaczenie na język polski.

Z przedstawionych okoliczności wynika, że w 2007 roku Wnioskodawca zawarł z firmą z Wielkiej Brytanii umowę, na podstawie której wykonał zlecenia potwierdzone wystawieniem faktur. Wnioskodawca mimo wezwań dłużnika do zapłaty nie otrzymał świadczenia wzajemnego wynikającego z zawartej umowy w postaci umówionej ceny. Powyższa wierzytelność stosownie do art. 12 ust. 3 oraz art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych została wykazana jako przychód należny. Kontrahent wskutek niewypłacalności poddany został procesowi pozasądowej dobrowolnej likwidacji, tzw. Creditors Voluntary Liguidation (CVL).

W dniu 17 sierpnia 2009 r. odbyło się ostateczne spotkanie likwidatora firmy brytyjskiej ze wspólnikami i wierzycielami, na którym zostało sporządzone sprawozdanie końcowe z postępowania, które następnie zostało wysłane do Rejestru Firm - Companies House. Jak wskazuje Wnioskodawca, postępowanie upadłościowe zakończyło się ujawnieniem braku wystarczających środków na spłatę zobowiązań upadłego. Firma została wykreślona z rejestru i została zlikwidowana dnia 17 listopada 2009 r. Postępowanie upadłościowe toczyło się z udziałem Wnioskodawcy w charakterze wierzyciela.

Ponadto w stanowisku przedstawionym w niniejszym wniosku Spółka wskazała, że dysponuje dokumentami potwierdzającymi fakt wykreślenia dłużnika z rejestru firm Companies House.

Zdaniem Spółki, Creditors Voluntary Liquidation, jest odpowiednikiem postępowania upadłościowego, obejmującego likwidację majątku, w rozumieniu prawa polskiego.

Kluczową kwestią w celu ustalenia zasadności uznania nieściągalnej wierzytelności wobec kontrahenta z Wielkiej Brytanii za koszt podatkowy jest więc rozstrzygnięcie, czy Creditors Voluntary Liquidation może odpowiadać postanowieniu sądu o ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, zgodnie z art. 16 ust. 2 pkt 2 lit.c ustawy.

Należy zauważyć, że zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym proces Creditors Voluntary Liquidation przebiega poza trybem sądowym. Natomiast art. 16 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wyraźnie wymaga aby nieściągalność wierzytelności została udokumentowana postanowieniem sądu.

Oryginalny wypis z Urzędu Rejestrowego Spółek dla Anglii i Walii zaświadczający jedynie o wykreśleniu dłużnika z rejestru, nie jest tożsamy z postanowieniem sądu o ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku dłużnika. Jedynie postanowienie sądu z którego wynika ukończenie postępowania upadłościowego, stanowiące podstawę wykreślenia spółki z urzędu rejestrowego, mogłoby stanowić udokumentowanie nieściągalności wierzytelności. Natomiast zarówno przeprowadzenie procesu Creditors Voluntary Liquidation jak i wypis z Urzędu Rejestrowego, nie stanowią dokumentu, o którym mowa w powołanym przepisie art. 16 ust. 2 pkt 2 lit.c ustawy.

Ponownie wskazać należy, że jakikolwiek inny dokument niż wymieniony w art. 16 ust. 2 ww. ustawy nie może udokumentować faktu nieściągalności wierzytelności.

Jedynie w przypadku uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności na podstawie art. 16 ust. 2a pkt 1, do którego odsyła art. 16 ust. 1 pkt 26a określający zasady zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów aktualizujących wartość należności, katalog uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności zawarty w tym przepisie ma charakter otwarty, co oznacza, iż wierzyciel może w inny niż w tym katalogu sposób uprawdopodobnić nieściągalność wierzytelności, o ile przesłanki takiego uprawdopodobnienia będą miały charakter przesłanek o znaczeniu prawnym równorzędnym w stosunku do wskazanych w przepisie.

Jednakże udokumentowanie nieściągalności wierzytelności, umożliwiające definitywne zaliczenie jej do kosztów uzyskania przychodów, możliwe jest wyłącznie w oparciu o dokumenty wskazane w art. 16 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jeżeli zaś chodzi o powołany wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 14 maja 2009 r. (sygn. akt III SA/Wa 3323/08), to wyrok ten odnosi się także do innego stanu faktycznego, w którym podatnik posiadał postanowienie polskiego sądu o ukończeniu postępowania upadłościowego, które nie zawierało klauzuli obejmującej likwidację majątku dłużnika, gdyż było wydane w oparciu o art. 217 Prawa upadłościowego z 1934 r., który takiej klauzuli nie przewidywał. Sąd, powołując się na wykładnie celowościową art. 16 ust. 2 pkt 2 lit. c ustawy, uznał że brak jest podstaw do kwestionowania możliwości uwzględnienia wartości nieściągalnej wierzytelności w kosztach podatkowych z tego tylko względu, że w postanowieniu, wydanym przed zmianą przepisów prawa upadłościowego, nie było stwierdzenia, iż postanowienie upadłościowe obejmowało likwidację majątku dłużnika.

W związku z powyższym stanowisko Spółki uznać należy za nieprawidłowe.

Ponadto nadmienia się, że interpretacja załączonych dokumentów nie może być przedmiotem postępowania określonego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej. Wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny tych materiałów: jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem. Właściwym dla tego trybem jest postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.