POSTANOWIENIE
w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Stosownie do postanowień art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r.- Ordynacja podatkowa (jednolity tekst Dz. U z 2005r. Nr 8, poz. 60), Naczelnik Urzędu Skarbowego po zapoznaniu się ze stanowiskiem zawartym we wniosku z dnia 14.06.2005 roku i dokonaniu oceny prawnej; orzeka w następujący sposób:

-stanowisko jest nieprawidłowe

Przepis art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa (jednolity tekst Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) zobowiązuje, stosownie do swojej właściwości organy podatkowe do udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnych sprawach podatników, płatników lub inkasentów, w których nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa i postępowanie przed sądem administracyjnym na ich pisemny wniosek.
Stosownie zaś do przepisu art. 14a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa, udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego następuje w drodze postanowienia.

W dniu 14.06.2005 roku zwrócono się do tutejszego organu z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. We wniosku odwołano się do następującego stanu faktycznego;
-w 2005 roku zakończyli Państwo budowę części usługowej budynku mieszkalno - usługowego ( zgodnie z projektem 51% budynku stanowi część mieszkalna, a 49 % usługowa). Część usługowa budynku stopniowo była oddawana do eksploatacji a następnie wynajmowana. Prace budowlane i wykończeniowe (przyłącza, instalacji, CO, itp.) prowadzone były w części usługowej w pełnym zakresie, natomiast w części mieszkalnej jedynie w zakresie minimalnym - wymaganym konstrukcyjnie.
Odnosząc powyższy stan faktyczny do regulacji prawnej zawartej w przepisach art. 22g ust. 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych /jedn. tekst Dz.U z 2000 roku Nr 14, poz. 176 z późn. zm. / przedstawiono następujące stanowisko - cyt. "roczna stawka odpisów amortyzacyjnych wynosi 2,5 procent wartości początkowej, przyjętej dla celów amortyzacji".

Mając na względzie treść przepisu art. 14a § 3 ustawy Ordynacja podatkowa oraz przepisów art. 22h ust. 1 pkt 1, art. 22i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych /jedn. tekst Dz.U z 2000 roku Nr 14, poz.176 z późn. zm./ Naczelnik Urzędu Skarbowego dokonując oceny prawnej przedstawionego stanowiska uznał, że stanowisko wnioskodawcy jest nieprawidłowe.
Stosownie do treści przepisu art. 22i ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych / jedn. tekst Dz.U z 2000 toku Nr 14, poz. 176 z późn. zm. / odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 21h ust. 1 pkt 1. Stawki amortyzacyjne ustalone w wykazie stawek amortyzacyjnych stanowiącym załącznik do ww. ustawy są przyporządkowane do określonych symboli Klasyfikacji Środków Trwałych. W związku z tym aby ustalić stawkę amortyzacyjną konieczne jest określenie do jakiej grupy (podgrupy, rodzaju) Klasyfikacji Środków Trwałych środek trwały należy. Jest to konieczne dla właściwego ustalenia stawki amortyzacyjnej. W przypadku budynków sprowadza się to do ustalenia, czy zgodnie z Klasyfikacją budynek należy zaliczyć do budynków mieszkalnych, dla których obowiązuje stawka 1,5 % , czy też do budynków niemieszkalnych (stawka 2,5%).
Zgodnie z uwagami zawartymi w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. W sprawie Polskiej Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz.U. Nr 122, poz.1317 z późn. zm.) budynki mieszkalne według Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB), są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny zgodnie z jego przeznaczeniem. Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego powierzchnia użytkowa wykorzystywana na cele mieszkalne stanowi 51 % powierzchni całkowitej budynku. A zatem budynek ten ma charakter budynku mieszkalnego i w stosunku do amortyzowanych w nim pomieszczeń należy zastosować stawkę amortyzacyjną 1,5% , zgodnie z Wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiących załącznik nr 1 do ustawy.