INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 stycznia 2012 r. (data wpływu 26 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sfinansowania uczestnikom wyjazdów technicznych z funduszy Stowarzyszenia - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 stycznia 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sfinansowania uczestnikom wyjazdów technicznych z funduszy Stowarzyszenia.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Stowarzyszenie jest pozarządową organizacją twórczą o charakterze naukowo- technicznym działającą na rzecz użyteczności społecznej i publicznej. Zgodnie ze statutem Stowarzyszenie realizuje swoje cele między innymi przez organizowanie kongresów, konferencji, wycieczek technicznych dla swoich członków (statut § 9 pkt 9).

Stowarzyszenie w dniach od 30 września 2011 r. do 2 października 2011 r. zorganizowało trzydniowy wyjazd naukowo-techniczny do elektrowni. Celem wyjazdu było zapoznanie się z technologią, lokalizacją i uwarunkowaniami społecznymi. W trakcie pobytu w elektrowni poza zwiedzaniem obiektu odbyły się spotkania z pracownikami zarządzającymi elektrownią i z przewodniczącym Związku Gmin z rejonu lokalizacji elektrowni oraz zwiedzanie P. W wyjeździe uczestniczyło 25 członków Stowarzyszenia – w tym dwóch pracowników etatowych zatrudnionych w biurze Stowarzyszenia, pozostali nie są i nie byli pracownikami. Powyższy wyjazd był finansowany w 80% z funduszy Stowarzyszenia oraz w 20% przez uczestników wyjazdu.

Ponadto Stowarzyszenie w miesiącu czerwcu 2011 r. zorganizowało jednodniowy wyjazd techniczny do elektrowni wodnych dla swoich członków nie będących pracownikami Stowarzyszenia, w którym uczestniczyło 34 członków Stowarzyszenia. Wyjazd finansowany był w całości z funduszy statutowych Stowarzyszenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy kwota sfinansowania uczestnikom wyjazdów technicznych z funduszy Stowarzyszenia stanowi przychód z innych źródeł (art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) i Stowarzyszenie ma obowiązek sporządzenia uczestnikom informację o przychodach z innych źródeł PIT 8C...

Zdaniem Wnioskodawcy, wyjazdy były zgodne ze statutem i celami Stowarzyszenia (wyjazd techniczny) i finansowanie tych wyjazdów nie stanowi przychodu z innych źródeł (art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) dla uczestników wyjazdów oraz Stowarzyszenie nie ma obowiązku sporządzenia informacji o przychodach z innych źródeł PIT-8C.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na podstawie przepisu art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 1307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ww. ustawy źródłami przychodów jest m.in.:

• stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta (pkt 1),
• inne źródła (pkt 9).

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych , przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3 są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie zaś do treści art. 11 ust. 2a ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu,
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Na podstawie art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z definicji zawartej w art. 12 ww. ustawy podatkowej wynika, że do przychodów pracownika ustawodawca zaliczył nie tylko otrzymane pieniądze, ale i świadczenia, które przybrały postać rzeczy, wykonywania usług, bądź udostępniania rzeczy lub praw.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, iż w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych na rzecz pracownika związanych ze stosunkiem pracy zalicza się zatem między innymi różnego rodzaju wyjazdy techniczne, a w zasadzie ich wartość.

Jeżeli przedmiotem nieodpłatnego świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatnego nie jest rzecz lub usługa wchodząca w zakres działalności pracodawcy, wartość pieniężną tego rodzaju świadczenia ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b ustawy (art. 12 ust. 3 ww. ustawy). Stąd też, w sytuacji usług zakupionych przez pracodawcę, wartość pieniężną tych świadczeń ustala się według cen zakupu.

Zgodnie z treścią art. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2011 r. za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Należy zauważyć, iż w praktyce, w pojęciu przychodu mieści się każda realna korzyść, jaką uzyskał bądź uzyska podatnik. Do tych korzyści zaliczyć należy również wartość udzielonego przez Wnioskodawcę dofinansowania uczestnikom spotkania wyjazdowego. Stanowią one, co do zasady, przychód podatkowy. Na gruncie prawa podatkowego przychodem w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest każda forma przysporzenia majątkowego, tzn. zarówno pieniężna, jak i niepieniężna.

Świadczenia ponoszone za osoby biorące udział w spotkaniach wyjazdowych niewątpliwie należą do nieodpłatnych świadczeń, jakie te osoby otrzymują od Wnioskodawcy. Ich pojęcia nie definiuje jednak ustawa o podatku dochodowym. Termin „świadczenie” pojawia się na gruncie Kodeksu cywilnego i zgodnie z art. 353 § 2 tego Kodeksu świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu. Dla celów podatkowych pojęcie „nieodpłatnego świadczenia” ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono nie tylko działanie lub zaniechanie na rzecz innej strony, ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest nieodpłatne przysporzenie majątku danej osobie kosztem majątku innego podmiotu, mające konkretny wymiar finansowy.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż poprzez sfinansowanie kosztów wyjazdów, o których mowa we wniosku, ich uczestnicy osiągają korzyść majątkową, albowiem w wyniku pokrycia przez Wnioskodawcę kosztów uzyskują oni możliwość podniesienia swych kwalifikacji i umiejętności w połączeniu z wyjazdem o charakterze turystycznym (zwiedzanie Paryża) bez uszczuplenia własnego majątku. Zatem otrzymane przez nich dofinansowanie ma dla nich określony wymiar finansowy.

W treści wniosku wskazano, iż wśród uczestników wyjazdów organizowanych przez Stowarzyszenie byli zarówno jego członkowie jak i członkowie będący jednocześnie pracownikami Stowarzyszenia.

W odniesieniu do powyższego wskazać należy, iż w przypadku członków Stowarzyszenia będących jednocześnie jego pracownikami wartość otrzymanego przez nich dofinansowania stanowi przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wskazany bowiem w powyższym przepisie zakres świadczeń uznawanych za przychody ze stosunku pracy nie ma charakteru zamkniętego. Przyjmuje się jednocześnie, że o kwalifikacji określonego rodzaju przychodów do przychodów ze stosunku pracy decyduje fakt, iż prawną podstawę wypłaty tych należności stanowi stosunek pracy. Zatem

o sposobie opodatkowania świadczeń przyznanych członkowi Stowarzyszenia w okresie, w którym dodatkowo świadczy on pracę, decydujący jest stan faktyczny istniejący w momencie otrzymania przychodu, tj. w momencie, w którym określone zdarzenie wywołuje skutek prawny.

Co za tym idzie, w opisanej sytuacji Stowarzyszenie jako płatnik winno opodatkować wypłacone dofinansowanie łącznie z pozostałymi przychodami ze stosunku pracy oraz pobrać i odprowadzić należną zaliczkę na zasadach określonych w przepisach art. 31, 32 oraz art. 38 ust. 1 powyższej ustawy.

Stosownie bowiem do treści art 31 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy“, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Natomiast w stosunku do pozostałych członków Stowarzyszenia, wartość otrzymanego przez nich dofinansowania ma dla nich konkretny wymiar finansowy, stanowi świadczenie, którego nie zawiera katalog zwolnień przedmiotowych, tj. art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej nie zaniechano poboru podatku. Przysporzenie to stanowi zatem przychód, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 i art. 20 ust. 1, czyli przychód z innych źródeł.

Dochód z tego tytułu jest zatem opodatkowany na zasadach określonych w ww. ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, a Stowarzyszenie ma obowiązek wystawienia informacji o przychodach z innych źródeł w roku podatkowym - na formularzu PIT-8C. W myśl bowiem art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.