D E C Y Z J A

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) – po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 31 maja 2005 r. Pana ................ na postanowienie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Bielsku-Białej z dnia 23 maja 2005 r. Nr 2403PDFII/125/415-15/05, o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w indywidualnej sprawie dotyczącej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odszkodowania wypłaconego przez Spółkę jawną w ramach roszczenia regresowego dochodzonego przez PZU na rzecz PZU - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach- odmawia zmiany zaskarżonego postanowienia organu pierwszej instancji .

U Z A S A D N I E N I E

Wnioskiem z dnia 24 lutego 2005 r. m.in. Pan ............... wspólnik Spółki Jawnej „......” zwrócił się do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Bielsku-Białej o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie dotyczącej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odszkodowania wypłaconego przez Spółkę w ramach roszczenia regresowego dochodzonego przez PZU na rzecz PZU.

W ww. piśmie z dnia 24 lutego 2005 r. wnioskodawca stanął na stanowisku, iż odszkodowanie wypłacone w ramach roszczenia regresowego jest związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, a więc winno stanowić koszty uzyskania przychodów.
Ponadto zdaniem wnioskodawcy w przedmiotowym przypadku nie znajduje zastosowania przepis art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż dotyczy on kar umownych oraz odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad lub zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

Natomiast wypłacone przez Spółkę odszkodowanie nie było odszkodowaniem za wady budynku.
Zatem wnioskodawca uważa, że odszkodowanie pokryte w ramach roszczenia regresowego PZU ma związek z przedmiotem działalności Spółki, a z uwagi na to, że nie jest wymienione w katalogu kosztów nie stanowiących kosztu uzyskania przychodów (art. 23) - stanowi koszt uzyskania przychodów.

Postanowieniem z dnia 23 maja 2005 r. nr 2403/PDFII/125/415-15/05 Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Bielsku-Białej uznał za nieprawidłowe stanowisko Strony w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Na powyższe postanowienie strona wniosła zażalenie z dnia 31 maja 2005 r. w którym wnosi o zmianę stanowiska zajętego przez Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Bielsku-Białej.
Uzasadniając zażalenie stwierdzono iż,:
- nietrafne jest użycie przez organ podatkowy pierwszej instancji jako argumentu przemawiającego za niemożnością uznania tego wydatku za koszty uzyskania przychodów - artykułu 415 k.c. w związku z artykułem 828 k.c., gdyż każda działalność gospodarcza, a działalność dewelopera w szczególności - wiąże się z ryzykiem,
- Spółka uznała roszczenie regresowe dochodzone przez PZU z pominięciem drogi sądowej gdyż chciała zachować dobrą opinię o firmie a przez to dalsze dobre funkcjonowanie na rynku usług,
- skoro m.in. zgodnie z artykułem 21 ust. 1 pkt 3g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odszkodowanie to będzie przedmiotem opodatkowania u bezpośrednio poszkodowanego, to można domniemywać, że zapłata dokonana na rzecz PZU - wg woli ustawodawcy, dla drugiej strony, stanowi koszt uzyskania przychodu.

Po rozpatrzeniu przedmiotowego zażalenia Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stwierdza co następuje :

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, PZU w ramach regresu wystąpiło do Spółki jawnej, której skarżący jest wspólnikiem - o pokrycie kosztów odszkodowania, które wypłacono za szkodę poniesioną przez osobę fizyczną. Spółka uznała słuszność tego roszczenia i dokonała wpłaty na rzecz PZU. Przyczyną szkody (zalanie mieszkania) był przeciek wody deszczowej, która przedostała się z balkonu budynku przyległego wybudowanego przez Spółkę jako inwestora. Woda deszczowa odbijając się od tego balkonu strumieniami przeciekła do mieszkania osoby poszkodowanej. PZU pokryło poszkodowanej straty, a Spółka w ramach regresu zwróciła ten koszt PZU.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Jego brzmienie nie pozostawia zatem wątpliwości co do tego, że podatnik ma prawo zaliczyć do wspomnianych wyżej kosztów wszelkie poniesione wydatki, tylko jednak wtedy, gdy wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, zarazem zaś przekonywająco uzasadni, że ich poniesienie bądź to miało wpływ na wysokość osiąganych przychodów (por. w szczególności wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 września 1996 r., sygn. akt I SA/Gd 1991/96 oraz z dnia 18 lutego 1999 r., sygn. akt I SA/Kr 1448/97), bądź też mogło wpłynąć na tę wysokość (por. m.in. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 marca 1994 r., sygn. akt SA/Po 3138/93, Orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego 1995, nr 1, poz. 41; z dnia 2 sierpnia 1995 r., sygn. akt III SA 502/94, Orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego 1996, nr 2, poz. 95 oraz z 14 września 1995 r., sygn. akt SA/P 798/95, Przegląd Orzecznictwa Podatkowego 1996, nr 6, poz. 191).Aby można uznać więc jakiś wydatek za koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione dwa warunki: celem powinno być osiągnięcie przychodów i wydatek nie może znajdować się na liście zawartej w art. 23 ustawy, stanowiącej katalog wydatków i odpisów, które nie mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Łączne spełnienie tych dwóch warunków (pozytywnego i negatywnego) pozwala dany wydatek uznać za koszt uzyskania przychodów.

Poza wykładnią gramatyczną przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy też stosować wykładnię celowościową. Skoro przepis ten mówi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, to zapłata roszczenia regresowego na rzecz PZU nie zmierza do osiągnięcia przychodu.Wypłata roszczenia regresowego nie pozostaje w bezpośrednim związku przyczynowym z przychodem, lecz wręcz przeciwnie - łączy się z negatywnymi dla strony konsekwencjami finansowymi.

Konkludując należy stwierdzić, że uznanie za koszt uzyskania przychodu odszkodowania wypłaconego przez Spółkę jawną w ramach roszczenia regresowego dochodzonego przez PZU - tak w celu zapobieżenia stracie (rezygnacja z drogi sądowej), czy też w celu zachowania dobrego wizerunku, byłoby sprzeczne z przepisami prawa podatkowego.

Dodatkowo należy podkreślić, iż uznanie roszczenia można potraktować jako przyznanie się do winy. Powołanie więc w zaskarżonym postanowieniu przepis art. 415 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny - należy uznać za słuszne.
W obrocie gospodarczym występują przypadki, w których strona zmuszona jest do zapłaty różnego rodzaju odszkodowań. Jest to kwestia ryzyka związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej. Tego ryzyka nie można przenosić przy użyciu przepisów podatkowych na Skarb Państwa.Natomiast racjonalnie działający podmiot gospodarczy może się uchronić przed takimi negatywnymi skutkami m.in. poprzez stosowne ubezpieczenie.

Fakt ewentualnego opodatkowania uzyskanego przez PZU, bądź bezpośrednio poszkodowanego odszkodowania nie jest okolicznością uzasadniającą zaliczenie tego odszkodowania do kosztów uzyskania Spółki.

Na marginesie zauważa się iż nie istnieje wskazany w pkt 3 uzasadnienia zażalenia przepis art. 21 ust. 1 pkt 3g updof ; w art. 21 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym wymieniono m.in. ust. 3, 3a, 3b, 3c i 3d.

Biorąc powyższe pod uwagę orzeczono jak w sentencji decyzji.
Decyzja niniejsza jest ostateczna.
Na mocy art. 143 cyt. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa wydana została z upoważnienia Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach.
Na decyzję służy skarga (w dwóch egzemplarzach) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, w terminie 30 dni od dnia jej doręczenia. (Adres do korespondencji: Izba Skarbowa w Katowicach - Ośrodek Zamiejscowy w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a ).