P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa ( jednolity tekst z 2005r. Dz. U. Nr 8 poz. 60) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Wołominie po rozpatrzeniu wniosku który wpłynął do tutejszego Urzędu w dniu 02.06.2005r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w kwestii – określenia czy na podstawie zaświadczenia Syndyka Masy Upadłości o braku odpowiednich środków do zaspokojenia wierzytelności można przedmiotową wierzytelność zaliczyć w koszty uzyskania przychodu

stwierdza, iż stanowisko podatnika w przedmiotowej sprawie jest nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Stosownie do postanowień art. 14a § 1 i § 2 ustawy – Ordynacja podatkowa Naczelnik Urzędu Skarbowego na pisemny wniosek podatnika ma obowiązek udzielić pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w jego indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Składając przedmiotowy wniosek podatnik jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie.

Korzystając z powyższego przepisu wystąpił Pan o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w kwestii określenia czy zaświadczenie Syndyka Masy Upadłości o braku odpowiednich środków do zaspokojenia wierzytelności może stanowić podstawę do zaliczenia powyższej wierzytelności w koszty uzyskania przychodu.

OPIS STANU FAKTYCZNEGO

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:
Przedsiębiorstwo Produkcyjno – Usługowe ,w którym Pan jest wspólnikiem, wystawiło dnia 14.12.2001r. fakturę na kwotę 56.169,50zł + VAT 12.357,29zł innej spółce , którą to zaliczyła do przychodów z działalności firmy. Faktura została zapłacona tylko częściowo, w związku z powyższym powstała niedopłata w kwocie brutto 45.313,61zł, w tym kwota netto – 37.142,30 zł i podatek VAT – 8.171,31 zł. Na skutek wniesionego przez Pana spółkę pozwu Sąd Okręgowy w Warszawie XX Wydział Gospodarczy wydał w dniu 01.10.2002r. nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, którym to nakazał pozwanemu zapłacić powyższą niedopłatę w kwocie 45.313,61 zł wraz z ustawowymi odsetkami i kosztami sądowymi. Przeciwko pozwanej spółce wszczęto postępowanie upadłościowe.

Syndyk Masy Upadłości w drodze zaświadczenia z dnia 23.03.2005r. poinformował Pana spółkę , iż w postępowaniu upadłościowym spółki (dłużnika) sporządzony został całkowity plan podziału funduszów masy, obejmujący 22,34 % zaspokojenia w upadłości wierzytelności kategorii I . Pozostałe kategorie wierzytelności w tym kategoria VI, w której mieści się wierzytelność Pana s.c. nie zostaną zaspokojone z powodu braków odpowiednich środków funduszu masy upadłościowej,.

STANOWISKO PODATNIKA

W związku z przedstawionym wyżej stanem faktycznym podatnik stoi na stanowisku, iż powyższe zaświadczenie w przedstawionym stanie faktycznym może stanowić podstawę do zaliczenia powyższej wierzytelności w koszty uzyskania przychodu jego firmy.

OCENA PRAWNA STANOWISKA WNIOSKODAWCY

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. podatku dochodowym od osób fizycznych ( jednolity tekst z 2000r. Dz. U. Nr 14 poz. 176 z późn. zm. ) kosztami uzyskania przychodu są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 23 ustawy,

Przepisy zaś art. 23 ust. 1 pkt 20 w/w ustawy stanowią, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodu wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem takich wierzytelności, które wcześniej na podstawie art. 14 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została uprawdopodobniona.

Z powyższego wynika , iż zaliczenie w ciężar kosztów uzyskania przychodu wierzytelności odpisanych jako nieściągalne uwarunkowane jest więc spełnieniem łącznie obu w/w przesłanek, tj.:
1.wierzytelność winna zostać wcześniej zarachowana jako przychód należny i
2.nieściągalność tej wierzytelności winna zostać uprawdopodobniona,

O przychodach należnych traktuje art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z powołanym wyżej przepisem za przychód z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 , uważa się kwoty należne , choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Uprawdopodobnienie nieściągalności wierzytelności zostało natomiast uregulowane w art. 23 ust. 2 w/w ustawy. Stosownie do postanowień przytoczonego wyżej przepisu za wierzytelności, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 20 ustawy uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana :
1)postanowieniem o nieściągalności , uznanym przez wierzyciela jako odpowiadające stanowi faktycznemu , wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego , albo
2)postanowieniem sądu o :
a) oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku , gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania lub
b)umorzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku , gdy zachodzi okoliczność , o której mowa w lit. a , lub
c)ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, albo
3)protokołem sporządzonym przez podatnika , stwierdzającym , że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od jej kwoty.

Zaświadczenie Syndyka Masy Upadłości stwierdzające brak odpowiednich środków masy upadłości do zaspokojenia wierzytelności określonej kategorii nie zostało wymienione wśród dokumentów wyszczególnionych powyżej.

Przepis art. 23 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi natomiast zamknięty katalog dokumentów uprawdopodobniających nieściągalność wierzytelności , tym samym wierzytelności te nie mogą być uprawdopodobnione na podstawie innych dowodów.

Kwestia możliwości uznania wierzytelności za koszt uzyskania przychodu w związku z uprawdopodobnieniem jej nieściągalności jako wyjątek od reguły zawartej w art 23 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie może bowiem podlegać wykładni rozszerzającej.

W opisanym stanie faktycznym została więc spełniona tylko jedna przesłanka warunkująca zaliczenie nie zapłaconej wierzytelności w ciężar kosztów uzyskania przychodu, tj. kwota wierzytelności została zaliczona wcześniej jako przychód należny, natomiast nie został zrealizowane drugi warunek, o którym mowa wyżej, bowiem nieściągalność wierzytelności nie została udokumentowana żadnym z wymienionych w art. 23 ust. 2 ustawy postanowieniem lub protokołem.Wobec powyższego w/w kwota nieściągalnej wierzytelności nie może stanowić kosztów uzyskania przychodu .

PODSTAWA PRAWNA

Oceny prawnej stanowiska wnioskodawcy dokonano na podstawie niżej wyszczególnionych przepisów według stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzeń opisanych w stanie faktycznym:1. art. 14 ust. 1, art. 22 ust. 1 , art. 23 ust. 1 pkt 20 i ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. podatku dochodowym od osób fizycznych ( jednolity tekst z 2000r. Dz. U. Nr 14 poz. 176 z późn. zm. )