INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 20 stycznia 2012 r. (data wpływu 23 stycznia 2012 r.), uzupełnionym w dniu 18 kwietnia 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania nadwyżki podatku naliczonego VAT nad należnym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki osobowej oraz w zakresie opodatkowania nadwyżki podatku naliczonego VAT nad należnym.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14f § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 10 kwietnia 2012 r., znak ILPB1/415-82/12-2/AA na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawczynię do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

W dniu 18 kwietnia 2012 r. wniosek uzupełniono o brakującą wpłatę.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. Zainteresowana planuje założenie wraz z innym podmiotem spółki komandytowej. W związku z tym Wnioskodawczyni rozważa wniesienie do nowopowstałej spółki komandytowej wkładu niepieniężnego w postaci nieruchomości. Aport dotyczyłby wyłącznie nieruchomości jako pojedynczego składnika majątkowego, nie zaś przedsiębiorstwa/zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zainteresowana planuje rozliczyć operację dla celów VAT w ten sposób, iż jako podstawa opodatkowania transakcji wniesienia aportu przyjęta zostanie w myśl art. 29 ust. 3 w związku z art. 29 ust. 9 ustawy o VAT wartość rynkowa nieruchomości pomniejszona o kwotę podatku. Wartość rynkowa jest w takim przypadku kwotą brutto i jako taka powinna być ustalona w drodze szacowania wartości aportu. Oznacza to, że wartość podatku przy aporcie zostanie określona metodą „w stu”.

Innymi słowy, wartość wkładu Wnioskodawczyni odpowiadająca wartości wniesionego aportu, stanowić będzie kwota brutto z faktury wystawionej przez Zainteresowaną.

Powyższy sposób określenia podstawy opodatkowania VAT w przypadku transakcji wniesienia aportu potwierdzają znane Wnioskodawczyni aktualne interpretacje organów podatkowych, np. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 31 stycznia 2011 r., sygn. ILPP2/443-1796/10-2/AK, poglądy takie są również reprezentowane w piśmiennictwie (np. Janusz Zubrzycki w Leksykon VAT 2011, Tom I, Unimex Wrocław 2011, s. 74).

Spółka komandytowa będzie uprawniona do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury VAT wystawionej przez Wnioskodawczynię, tj. spełnione będą warunki z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie opodatkowania nadwyżki podatku naliczonego VAT nad należnym.

Czy w związku z odliczeniem podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez Wnioskodawczynię, po stronie Wnioskodawczyni, jako wspólniczki spółki komandytowej, powstanie przychód do opodatkowania...

Zdaniem Wnioskodawczyni, w związku z realizacją prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez Zainteresowaną, po Jej stronie jako wspólniczki spółki komandytowej, do której wniesiony zostanie aport nie powstanie przychód do opodatkowania.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o PIT, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

W rozważanym przypadku nie dochodzi jednak do powstania przychodu.

Powyższe wynika jednoznacznie z art. 14 ust. 3 pkt 7 ustawy PIT, zgodnie z którym do przychodów, o których w ust. 1 i 2, nie zalicza się zwolnionych od wpłat należności z tytułu podatku od towarów i usług oraz zwróconej różnicy podatku od towarów i usług, dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów.

Dodatkowo Wnioskodawczyni pragnie wskazać, iż w myśl art. 14 ust. 3 pkt 3 ustawy o PIT do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się zwróconych, umorzonych lub zaniechanych podatków i opłat stanowiących dochody budżetu państwa albo budżetów jednostek samorządu terytorialnego, nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów

Art. 14 ust. 2 pkt 7f ustawy o PIT stanowi natomiast, że przychodem z działalności gospodarczej jest również kwota podatku od towarów i usług:

1. nieuwzględniona w wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji zgodnie z art. 22a-22o, lub
2. dotycząca innych rzeczy lub praw niebędących środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi, o których mowa w lit. a

– w tej części w jakiej dokonano korekty powodującej zwiększenie podatku odliczonego zgodnie z art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zacytowane przepisy przesądzają zatem, zdaniem Wnioskodawczyni, w sposób nie budzący wątpliwości o tym, iż:

• zwrócona nadwyżka podatku naliczonego VAT nad należnym nie jest przychodem (przepis ten znajduje zastosowanie w rozważanej sytuacji),
• zwrócony podatek VAT jest przychodem, gdy nie uwzględnia się go w wartości początkowej środków trwałych – co jednak dotyczy VAT naliczonego,
• przychodem może być VAT związany z korektą przy stosowaniu tzw. struktury VAT.

Przepisy nie przewidują zatem opodatkowania zwrotu nadwyżki VAT w sytuacji będącej przedmiotem zapytania Wnioskodawczyni.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeksu spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.) przez umowę spółki handlowej wspólnicy albo akcjonariusze zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu przez wniesienie wkładów oraz, jeżeli umowa albo statut spółki tak stanowi, przez współdziałanie w inny określony sposób.

W myśl art. 102 ww. ustawy spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Natomiast stosownie do treści art. 28 kodeksu spółek handlowych majątek spółki stanowi wszelkie mienie wniesione jako wkład lub nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Przy czym zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 tej ustawy).

W konsekwencji każdy ze wspólników oblicza odrębnie dochód z udziału w spółce komandytowej i każdy samodzielnie od tego dochodu oblicza podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 7d ww. ustawy przychodem z działalności gospodarczej są również w przypadku obniżenia lub zwrotu podatku od towarów i usług lub zwrotu podatku akcyzowego zgodnie z odrębnymi przepisami - naliczony podatek od towarów i usług lub zwrócony podatek akcyzowy, w tej części, w której podatek uprzednio został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów.

Z kolei art. 14 ust. 2 pkt 7f powołanej ustawy stanowi, iż przychodem z działalności gospodarczej jest kwota podatku od towarów i usług:

1. nieuwzględniona w wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji zgodnie z art. 22a-22o, lub
2. dotycząca innych rzeczy lub praw niebędących środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi, o których mowa w lit. a

– w tej części, w jakiej dokonano korekty powodującej zwiększenie podatku odliczonego zgodnie z art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przepisy te wymieniają szczególne sytuacje, w których kwota zwróconego podatku od towarów i usług będzie stanowić przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, iż wszelkie inne zwroty kwot podatku VAT, nie stanowią przychodu.

Powyższe potwierdza również treść przepisu art. 14 ust. 3 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do przychodów, o których mowa w ust 1 i 2, nie zalicza się zwolnionych od wpłat należności z tytułu podatku od towarów i usług oraz zwróconej różnicy podatku od towarów i usług, dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów.

Ze złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni planuje założenie spółki komandytowej i rozważa wniesienie do nowopowstałej spółki wkładu niepieniężnego w postaci nieruchomości.

Spółka komandytowa będzie uprawniona do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury VAT wystawionej przez Zainteresowaną.

W konsekwencji zatem, w związku z odliczeniem podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez Wnioskodawczynię, po jej stronie jako wspólniczki spółki komandytowej, do której wniesiony zostanie aport nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. organ wskazuje, iż w dniu 23 kwietnia 2012 r. wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki osobowej został rozstrzygnięty odrębną interpretacją indywidualną nr ILPB1/415-82/12-3/AA.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.