POSTANOWIENIE

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Wadowicach działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. Z 2005 r. Nr 8, poz. 60) po rozpatrzeniu Państwa wniosku z dnia 23 marca 2005 r. w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko dotyczące stanu faktycznego opisanego w pkt 3 nie jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W piśmie z dnia 23.03.2005 r. informujecie, iż jako biuro turystyczne świadczycie kompleksowe usługi organizacji wczasów polegające na:
� zakupie miejsc noclegowych,
� zakupie usługi gastronomicznej,
� wynajmie autokarów,
� ubezpieczeniu turystów,
� zatrudnieniu pilotów podczas transportu wczasów na podstawie umowy zlecenia, nie będących płatnikami podatku VAT.
Z waszych informacji wynika, że inni organizatorzy turystyki w kraju dokonują wyliczenia marży dla konkretnego turnusu turystycznego a nie dla każdego nabywcy usługi z osobna. Z prowadzonej przez Was ewidencji (rozliczenie za dany turnus) wynika kwota należności , którą ma zapłacić nabywca usługi oraz ceny nabycia towarów i usług nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty (faktury za transport, polisy ubezpieczeniowe, faktury za usługi gastronomiczne - wystawione zbiorowo dla całego turnusu).
Waszym zdaniem wyliczenia marży powinno dokonywać się dla konkretnego turnusu turystycznego a nie dla każdego nabywcy usługi z osobna.

Naczelnik Urzędu Skarbowego działając na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. Z 2005 r. Nr 8, poz. 60), informuje iż ustawa o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 roku (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) oraz akty wykonawcze nie przewidują szczególnych zasad prowadzenia ewidencji dla usług turystyki, a więc obowiązek prowadzenia ewidencji wynika z zasad ogólnych określonych w art. 109 ust. 3. Zgodnie z uregulowaniami tego przepisu podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, ary. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.
Zatem, w odniesieniu do usług turystyki dla których zgodnie z art. 119 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) podstawą opodatkowania jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5, podatnik powinien prowadzić ewidencję niezbędną do określenia wysokości marży.

Jednocześnie na uwadze należy mieć art. 119 ust. 3 pkt. 4 zgodnie z którym przepis ust. 1 stosuje się bez względu na kto nabywa usługę turystyki, w przypadku gdy podatnik prowadzi ewidencję, z której wynikają kwoty wydatkowane na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz posiada dokumenty, z których wynikają te kwoty (jeden spośród czterech warunków wymienionych w art. 119 ust. 3 koniecznych do spełnienia w celu zastosowania ust. 1 ww. przepisu.)
Przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie (art. 119 ust. 2 ww. ustawy).
W związku z powyższym wyliczenie marży winno być dokonywane dla każdego nabywcy usługi z osobna.

Ewidencja jest wymogiem materialno-technicznym, a podatnik jest obowiązany do prowadzenia jej w sposób umożliwiający ustalenie podstawy opodatkowania w wysokości uzyskanej marży przy usługach zakupywanych dla bezpośredniej korzyści turysty, jak też i w przypadku świadczenia usług różnorodnych, gdy odrębnie ustala się podstawę opodatkowania i należność za usługę w odniesieniu do usług własnych i odrębnie w odniesieniu do usług nabytych dla bezpośredniej korzyści turysty.
Tak więc stanowisko podatnika wyrażone w przedmiotowym piśmie odnośnie problemu opisanego w pkt 3 jest nieprawidłowe.
Powyższa interpretacja:
- dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących;
- nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli podatkowej.
W dacie wydania postanowienia nie toczyło się postępowanie podatkowe, nie była prowadzona kontrola podatkowa, ani też nie toczyło się postępowanie przed sądem administracyjnym.
POUCZENIE
Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Wadowicach w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia