POSTANOWIENIE

Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego w Krakowie działając na podstawie art. 14 a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) po rozpatrzeniu wniosku Strony nr KF/100/05 z dnia 18.03.2005 r. w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług stwierdza, że przedstawione we wniosku stanowisko jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Wnioskodawca następująco opisuje stan faktyczny: Wśród kosztów ponoszonych na reprezentację i reklamę niepubliczną, w części przekraczającej 0,25% przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, znajdują się również towary przekazywanekontrahentom w ramach ww. czynności. Ponieważ jednak przekazywane towary nie spełniają warunków, o których mowa w art. 7 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, ich przekazanie na cele reprezentacji lub reklamy niepublicznej zostało opodatkowane. Opierając się na art. 88 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług Spółka uważa, że pomimoprzekroczenia kwoty limitu 0,25 % przychodu podatkowego, uniemożliwiającego zaliczenie tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, fakt opodatkowania przekazania towarów na reprezentację lub reklamę uprawnia do dokonania odliczenia podatku naliczonego przyzakupie tych towarów.
Odpowiadając na powyższy wniosek zważa się, co następuje: Na podstawie art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, ze zm.) obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Powołany przez Spółkę w zapytaniu przypadek dotyczący przekroczenia wydatków na towary związane z reklamą dotyczy przepisu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm.), który stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25% przychodów, chyba, że reklama prowadzona jest w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób. Zatem, skoro nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25% przychodów, o których mowa w powołanym art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to podatnik nie miałby prawa w myśl art. 88 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy z dnia 11 marca 2004 r. do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabywanych towarów i usług przekazywanych cele niepublicznej reprezentacji i reklamy w przypadku przekroczenia kwoty tego limitu tj. 0,25% przychodu.
Jednak ustawodawca w treści art. 88 ust. 3 pkt 3 powołanej ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług wskazał, że przepis art. 88 ust. 1 pkt 2 tej ustawy nie dotyczy wydatków związanych z dostawą towarów oraz świadczeniem usług w przypadkach określonych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 cyt. ustawy, jeżeli czynności te zostały opodatkowane. Tak więc zgodnie z powyższą regulacją w sytuacji, gdy podatnik opodatkuje podatkiem VAT czynność przekazania towarów na cele reprezentacji i reklamy, to mimo przekroczenia określonych limitów uniemożliwiających zaliczenie tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnik ma prawo do dokonania odliczenia kwoty podatku naliczonego wykazanego z tytułu zakupu tych towarów.

W świetle powyższych ustaleń Naczelnik tutejszego Urzędu potwierdza stanowisko Podatnika orzekając jak w sentencji postanowienia. Powyższa interpretacja:
- dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących;
- nie jest wiążąca dla podmiotu podatnika, wiąże natomiast właściwe dla Wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.
Pouczenie:
Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem Naczelnika Małopolskiego Urzędu Skarbowego w Krakowie w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.