POSTANOWIENIE

Działając na podstawie art. 14a § 4 i art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu stwierdza, iż stanowisko Spółki w sprawie opodatkowania podatkiem od towarów i usług zawieranej transakcji przedstawione w piśmie z dnia 25 maja 2005 r., jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 25 maja 2005 r. ( złożonym w tut. Urzędzie 25 maja 2005r.) nr KF/3224/05, Jednostka zwróciła się do tut. organu podatkowego z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w Jej indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Spółka przedstawiła następujący stan faktyczny:

Spółce przysługuje prawo wieczystego użytkowania działki, która kilka lat temu została oddana w dzierżawę na podstawie zawartej umowy. Na działce tej dzierżawca wzniósł w okresie dzierżawy, własnym nakładem budynek administracyjno - biurowy. W chwili obecnej strony rozwiązują umowę dzierżawy. Spółka nie chce zatrzymać wzniesionego budynku, gdyż zmuszona byłaby zwrócić dzierżawcy poniesione nakłady. W tej sytuacji Spółka zbędzie prawo wieczystego użytkowania dzierżawcy gruntu. Strony ustaliły, iż Spółka zbędzie prawo wieczystego użytkowania gruntu wraz z prawem własności budynku w zamian za wynagrodzenie odpowiadające wartości prawa wieczystego użytkowania działki.

Wątpliwości Spółki dotyczą przedmiotu opodatkowania w przedstawionym stanie faktycznym oraz podstawy opodatkowania ww. transakcji.

Spółka przedstawiła stanowisko, iż zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu w wyniku realizacji roszczeń z art. 231 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) - zwanym dalej "Kodeksem", będzie opodatkowane podatkiem od towarów i usług, zaś wartość budynku nie będzie miała wpływu na podstawę opodatkowania, bowiem czynność prawna przenosząca na drugą stronę na podstawie art. 231 § 2 Kodeksu prawo własności lub prawo użytkowania wieczystego działki zajętej przez budynek stanowi szczególną czynność prawną, która nie może być utożsamiana z umową sprzedaży. W szczególności przedmiotem takiej czynności jest przeniesienie. Dalej Spółka wywiodła, iż zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm. - zwanej dalej "ustawą"), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega tylko "odpłatna" dostawa towarów. Nieodpłatna dostawa towarów podlega opodatkowaniu tylko w przypadku gdy nie jest związana z prowadzonym przedsiębiorstwem a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego od tych czynności.

Po przeanalizowaniu przedstawionego stanu faktycznego oraz obowiązującego stanu prawnego Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu informuje co następuje:

Zgodnie z art. 231 § 2 Kodeksu właściciel gruntu, na którym wzniesiono budynek lub inne urządzenie o wartości przenoszącej znacznie wartość zajętej na ten cel działki, może żądać,, aby ten, kto wzniósł budynek lub inne urządzenie, nabył od niego własność działki za odpowiednim wynagrodzeniem. Zgodnie natomiast z art. 237 Kodeksu, do przeniesienia użytkowania wieczystego stosuje się odpowiednio przepisy o przeniesieniu własności nieruchomości. Zatem powołany art. 231 § 2 Kodeksu znajdzie zastosowanie w niniejszej sprawie. Zgodnie z art. 235 § 1 Kodeksu budynki i inne urządzenia wzniesione na gruncie Skarbu Państwa lub gruncie należącym do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków przez wieczystego użytkownika stanowią jego własność. To samo dotyczy budynków i innych urządzeń, które wieczysty użytkownik nabył zgodnie z właściwymi przepisami przy zawarciu umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste. W opinii tut. organu podatkowego zasadę tę stosuje się również w przypadku budynków wzniesionych przez użytkownika. Zatem w przypadku wzniesienia budynku , na gruncie będącym przedmiotem użytkowania wieczystego użytkownik wieczysty staje się jego właścicielem i to bez względu na to kto dokonał jego wzniesienia (patrz Kodeks cywilny, komentarz do artykułów 1-534 Tom I pod redakcją prof. dr hab. Edwarda Gniewka - wydawnictwo C.H. Beck Warszawa 2004, str. 586). Jednocześnie zgodnie z art. 46 § 1 Kodeksu, który stanowi, iż nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności, budynek postanowiony na przedmiotowym gruncie może być przedmiotem odrębnej własności. Zgodnie z art. 237 Kodeksu do przeniesienia użytkowania wieczystego stosuje się odpowiednio przepisy o przeniesieniu własności nieruchomości. Powyższe powoduje, iż przeniesienie prawa użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego wymaga równoczesnego przeniesienia odrębnej własności budynku. Nie obowiązuje tu jednak reguła ( w przeciwieństwie do umownego ustanawiania użytkowania wieczystego), że przeniesienie własności budynków musi nastąpić w drodze ich sprzedaży. Za dopuszczalną należy uznać sytuację, w której przeniesienie użytkowania wieczystego oraz przeniesienie prawa własności budynku może nastąpić na podstawie różnych tytułów prawnych( np. darowizna prawa użytkowania wieczystego i sprzedaż budynku lub odwrotnie). W przedstawionym stanie faktycznym dojdzie do odpłatnego przeniesienia prawa użytkowania wieczystego oraz nieodpłatnego przeniesienia prawa do znajdującego się na tym gruncie budynku (przeniesienie prawa własności budynku pod tytułem darmym).

Natomiast zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się co do zasady przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste nie mieści się w zakresie definicji dostawy towarów, zawartej w art. 7 ust. 1 ustawy, nie daje bowiem praw do rozporządzania gruntem jak właściciel ani nie zostało wymienione pośród praw wskazanych w tym przepisie. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy , przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. Ponieważ oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste jest świadczeniem na rzecz innego podmiotu i nie jest dostawą towarów, uznać należy, że jest ono świadczeniem usług w rozumieniu przepisu art. 8 ust. 1 ustawy.

Ponadto w opinii tut. organu podatkowego brzmienie powołanego art. 5 ust. 1 pkt 1 prowadzi do wniosku, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nie tylko dostawa towarów "za wynagrodzeniem", lecz każda dostawa towarów i świadczenie usług mająca charakter odpłatny. Natomiast z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż dojdzie do dwóch czynności w rozumieniu ustawy, bowiem jak wspomniano powyżej dojdzie do odpłatnego świadczenia usług oraz do dostawy towarów mającej charakter nieodpłatny. Jak słusznie wywodzi Jednostka, dostawa towaru (budynku) będzie dostawą nieodpłatną, co powoduje, iż w opinii tut. organu podatkowego czynność ta wyłączona będzie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy, zgodnie z którym przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny - jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części. Z powyższego należy wywieźć, iż nieodpłatna dostawa towarów na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem w przypadku, gdy podatnikowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego od tych czynności w całości lub części, nie spełnia definicji odpłatnej dostawy towarów w rozumieniu powołanego art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Zatem w przedstawionym, stanie faktycznym jedyną czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług będzie odpłatne świadczenie usług, zaś dostawa budynku będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Jednocześnie zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania przedmiotowej czynności będzie kwota należna od kontrahenta Spółki pomniejszona o kwotę należnego podatku, przy zastosowaniu stawki podatku o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy tj. 22% (wobec braku szczególnych uregulowań umożliwiających zastosowanie innej stawki podatku bądź zwolnienia z opodatkowania tej transakcji).

Mając na uwadze zaistniałe okoliczności postanowiono jak na wstępie.

Jednocześnie Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu informuje, iż przedmiotowa interpretacja o zakresie stosowania prawa podatkowego ma zastosowanie wyłącznie w przedstawionym stanie faktycznym i w stanie prawnym obowiązującym na dzień jej wydania. Ponadto informuje się, iż zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14b § 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, ale jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla Spółki do czasu jej zmiany lub uchylenie przez organ odwoławczy.

Na podstawie art. 14a § 4, art. 236 § 2 pkt 1 oraz art. 223 § 1 w związku z art. 239 ustawy - Ordynacja podatkowa, na niniejsze postanowienie służy zażalenie, które wnosi się do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu, za pośrednictwem tut. organu podatkowego w terminie 7 dni od dnia doręczenia niniejszego postanowienia.

Zażalenie podlega opłacie skarbowej. Zgodnie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 9 września 2000r. o opłacie skarbowej ( Dz. U. z 2004 r. Nr 253, poz. 2532 ze zm.) opłacie tej podlegają podania i załączniki do podań składane w sprawach indywidualnych z zakresu administracji publicznej. Szczegółowy wykaz przedmiotów opłaty skarbowej zawiera załącznik do ww. ustawy. Zgodnie z pozycją 1, części I, powołanego załącznika do ustawy o opłacie skarbowej z dnia 9 września 2000r. opłata skarbowa od podania wynosi 5zł natomiast zgodnie z poz. 2 opłata skarbowa od załącznika do podania wynosi 50gr.