POSTANOWIENIE

Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) po rozpatrzeniu wniosku Podatnika o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie czy transakcja polegająca na zakupie świeżo złowionych ryb z kutra, sprzedawanych wprost z łowisk, bez zawijania do portu w Polsce, na rzecz kontrahenta w Rosji, stanowi w świetle przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54. poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, eksport pośredni opodatkowany stawką 0%

stwierdza, że:

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest nieprawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

Uzasadnienie

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym Podatnik dokonuje zakupu świeżo złowionych ryb wprost ze statku (kutra) od polskiej firmy połowowej, a następnie sprzedaje je na rzecz kontrahenta w Rosji. Statek ze złowionymi rybami, wprost z łowisk, bez zawijania do portu w Polsce, płynie do portu w Rosji. Odprawa towaru dokonywana jest przez kontrahenta rosyjskiego. Na potwierdzenie dokonania powyższych transakcji Podatnik posiada następujące dokumenty:

– kopię faktury VAT sprzedaży;

– konosament zastępczy wystawiony przez kapitana statku, który stanowi potwierdzenie przyjęcie do przewozu ładunku i zobowiązanie przewoźnika do wydania go w porcie przeznaczenia osobie uprawnionej na podstawie tego dokumentu;

– notę potwierdzającą ilość i rodzaj dostawy i odbioru – wystawioną przez kapitana statku, potwierdzoną przez rosyjskiego kontrahenta;

– dokument odprawy celnej w Rosji – SAD importowy (kserokopia);

– dokument przyjęcia do magazynu odbiorcy zakupionych towarów potwierdzony przez odbiorcę.

Podatnik zwraca się z zapytaniem czy w/w transakcję należy zakwalifikować jako eksport towarów ze stawką podatku VAT 0%.

W ocenie Podatnika czynności, w wyniku których następuje sprzedaż ryb kontrahentowi z Rosji, należy traktować jako tzw. „eksport pośredni” uregulowany w art. 2 pkt 8 lit. b) ustawy o VAT.

Po przeanalizowaniu zaprezentowanego we wniosku stanu faktycznego oraz stanowiska Podatnika, mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa, tut. Organ stwierdza, co następuje:

Na podstawie przepisów art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny wyjścia wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1 pkt 1-4, jeżeli wywóz dokonywany jest przez:

1. dostawcę lub w jego imieniu, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub w jego imieniu.

W przedmiotowym stanie faktycznym wywóz towarów dokonywany jest w imieniu Podatnika, w wyniku umowy sprzedaży z kontrahentem z Rosji. Taką sytuację, w literaturze przedmiotu określaną mianem „eksportu bezpośredniego”, regulują przepisy art. 2 pkt 8 lit. a) ustawy o VAT. Stąd zakwalifikowanie opisanej wyżej transakcji jako „eksportu pośredniego” należy uznać za błędny. Spełniłby się on tylko w takim przypadku, gdyby wywóz towarów dokonywany był przez nabywcę lub w jego imieniu.

Natomiast aby daną transakcję, dla celów podatku od towarów i usług, można było uznać za tzw. eksport bezpośredni powinny zostać spełnione pozostałe warunki ustanowione przez ustawodawcę, mianowicie potwierdzenie przez urząd celny wyjścia wywozu towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1 pkt 1-4. Bezsprzecznie w przedstawionym stanie faktycznym mamy do czynienia z dostawą towarów, o której mowa w przepisach art. 7 ust. 1 pkt 1-4 ustawy o VAT.

Kolejną przesłanką dla uznania przedmiotowej transakcji za eksport jest wywóz towarów będących przedmiotem dostawy z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty. W myśl przepisów art. 2 pkt 1 ustawy o VAT przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Natomiast terytorium Wspólnoty to, na podstawie art. 2 pkt 3 ustawy o VAT, terytoria państw członkowskich Wspólnoty Europejskiej, z tym że na potrzeby stosowania tej ustawy:

1. Księstwo Monako traktuje się jako terytorium Republiki Francuskiej, wyspę Man traktuje się jako terytorium Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej,
2. następujące terytoria poszczególnych państw członkowskich traktuje się jako wyłączone z terytorium Wspólnoty Europejskiej:

– wyspę Helgoland, terytorium Buesingen - z Republiki Federalnej Niemiec,

– Ceutę, Melillę, Wyspy Kanaryjskie - z Królestwa Hiszpanii,

– Livigno, Campione d"Italia, włoską część jeziora Lugano - z Republiki Włoskiej,

– departamenty zamorskie Republiki Francuskiej - z Republiki Francuskiej,

– Górę Athos - z Republiki Greckiej,

– Wyspy Alandzkie - z Republiki Finlandii.

Nie wypełnienie zatem warunku wywozu towaru z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty spowoduje niemożność zakwalifikowania danej czynności jako eksportu w ogóle. Oznacza to, że warunkiem koniecznym do uznania transakcji za eksport towarów jest fizyczny ich wywóz z terytorium kraju. W związku z tym sprzedaż towarów, w której towar nie jest wywożony z terytorium Polski, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako eksport.

Następnym warunkiem do uznania danej czynności za eksport jest potwierdzony przez urząd celny wyjścia wywóz towarów.

Ustawa o VAT nie zawiera definicji pojęcia „urząd celny wyjścia”. W ocenie tut. Organu należy skorzystać z regulacji zawartych w przepisach art. 793 ust. 2 rozporządzenia Komisji (EWG) Nr 2454/93 z 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 253 z 11.10.1993 r. ), zwanego dalej rozporządzeniem wykonawczym. W myśl powołanego przepisu „urząd celny wyprowadzenia” oznacza:

1. w przypadku towarów wywożonych koleją, pocztą, drogą powietrzną lub drogą morską, urząd celny właściwy dla miejsca, w którym przejmowane są w ramach umowy przewozu w celu transportu do państwa trzeciego przez towarzystwo kolejowe, organy pocztowe, towarzystwo lotnicze bądź przedsiębiorstwo żeglugowe;
2. w przypadku towarów wywożonych rurociągami i w przypadku energii elektrycznej, urząd wyznaczony przez Państwo Członkowskie, w którym znajduje się siedziba eksportera;
3. w przypadku towarów wywożonych w inny sposób lub w okolicznościach nieobjętych lit. a) i b), ostatni urząd celny przed opuszczeniem przez towary obszaru celnego Wspólnoty.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym Podatnik nie posiada potwierdzenia przez urząd celny wyjścia wywozu towarów (ryb) z terytorium Rzeczypospolitej. Jest on w posiadaniu m.in. jedynie dokumentów świadczących o tym, że odprawy dokonuje kontrahent z kraju trzeciego, dla którego dokonywana jest dostawa, we właściwym jemu urzędzie celnym państwa trzeciego.

Z uwagi zatem na obowiązujące przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny brak jest możliwości uznania przedmiotowej transakcji za eksport towarów w myśl przepisów art. 2 pkt 8 ustawy o VAT.