POSTANOWIENIE
Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60), Naczelnik Urzędu Skarbowego w Głogowie stwierdza, że stanowisko podatnika przedstawione we wniosku z dnia 28.02.2005 r., który wpłynął w dniu 01.03.2005 r., o udzielenie interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej dokumentowania zakupu używanych przedmiotów, dokonywanego od osób fizycznych na bazarach i targowiskach, jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE
W dniu 01.03.2005 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Głogowie wpłynął wniosek podatnika, o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, uzupełniony w dniu 17.03.2005 r.
Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60), stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.
W przedmiotowym wniosku podatnik opisał stan faktyczny, z którego wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie handlu, opodatkowanej na zasadach ogólnych, dokonuje zakupu towarów handlowych na bazarach i targowiskach, zarówno w kraju jak i za granicą. Przedmiotem zakupu są towary o wartości poniżej 1.000,- zł, stanowiące rzeczy używane lub będące w posiadaniu sprzedającego powyżej 6-ciu miesięcy (starocie, antyki).
Na tle opisanego stanu faktycznego podatnik stwierdził, że dopuszczalne jest dokumentowanie takich zakupów dowodem wewnętrznym, zawierającym opis miejsca, czasu oraz cen zakupu towarów.
Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny Naczelnik Urzędu Skarbowego w Głogowie stwierdza, że zajęte przez podatnika stanowisko w sprawie jest nieprawidłowe, co wynika z niżej przytoczonych przepisów prawa podatkowego.
W myśl § 26 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.), zapisy w księdze dotyczące wydatków (kosztów) muszą być dokonywane na podstawie dowodów, o których mowa w § 12-16 tego rozporządzenia.

Z kolei zgodnie z § 14 ust. 1 ww. rozporządzenia, w celu udokumentowania zapisów w księdze, dotyczących niektórych kosztów (wydatków), mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określające: przy zakupie - nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach - przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku), przy czym w ust. 2 § 14 tego rozporządzenia szczegółowo wskazano jakich wydatków ten przepis dotyczy. I tak dowody, o których mowa w ust. 1, stosuje się wyłącznie do:
1) zakupu, bezpośrednio od krajowego producenta lub hodowcy, produktów roślinnych i zwierzęcych, nieprzerobionych sposobem przemysłowym lub przerobionych sposobem przemysłowym, jeżeli przerób polega na kiszeniu produktów roślinnych lub przetwórstwie mleka albo na uboju zwierząt rzeźnych i obróbce poubojowej tych zwierząt;
2) zakupu od ludności, sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), surowców roślin zielarskich i ziół dziko rosnących leśnych (PKWiU 01.11.91-00), jagód, owoców leśnych (PKWiU 01.13.23-00) i grzybów (PKWiU 01.12.13-00.43);
3) wartości produktów roślinnych i zwierzęcych pochodzących z własnej uprawy lub hodowli prowadzonej przez podatnika;
4) zakupu w jednostkach handlu detalicznego materiałów pomocniczych;
5) kosztów diet i innych należności za czas podróży służbowej pracowników oraz wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących;
6) zakupu od ludności odpadów poużytkowych, stanowiących surowce wtórne, z wyłączeniem zakupu (skupu) metali nieżelaznych oraz przeznaczonych na złom samochodów i ich części składowych;
7) wydatków związanych z opłatami za czynsz, energię elektryczną, telefon, wodę, gaz i centralne ogrzewanie, w części przypadającej na działalność gospodarczą; podstawą do sporządzenia tego dowodu jest dokument obejmujący całość opłat na te cele;
8) opłat uiszczanych znakami opłaty skarbowej oraz opłat sądowych i notarialnych;
9) wydatków związanych z parkowaniem samochodu w sytuacji, gdy są one poparte dokumentami niezawierającymi danych, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2; podstawą wystawienia dowodu wewnętrznego jest bilet z parkometru, kupon, bilet jednorazowy załączony do sporządzonego dowodu.
Tak więc zakup wskazanych przez podatnika towarów, jako nie wymienionych w powyższym katalogu, nie może być dla celów dowodowych dokumentowany dowodem wewnętrznym (sporządzony w takim przypadku dowód wewnętrzny nie mógłby stanowić podstawy zaewidencjonowania wydatku w księdze).
Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez podatnika oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie sporządzenia wniosku.
Jak stanowi art. 14b § 1 i 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Na postanowienie niniejsze przysługuje Stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Głogowie w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.
Zażalenie podlega opłacie skarbowej.