Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie, działając na podstawie przepisów: art. 14b § 5 pkt 2 ustawy z dn. 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz art. 41 ust. 2 ustawy z dn. 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, ze zm.) uchyla z urzędu postanowienie Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie z dn. 17.06.2005r., znak: IIUS-II-443/28/2005, wydane na wniosek J Ł z dn. 22.04.2005 r., w trybie przepisu art. 14a § 1 i 4 Ordynacji podatkowej.

Pismem z dn. 22.04.2005 r., uzupełnionym w dn. 27.05.2005 r., Podatnik wystąpił do Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie z wnioskiem o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Podatnik prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług turystycznych, a w szczególności organizuje kolonie i obozy dla dzieci w czasie wakacji. Organizacja kolonii i obozów polega na tym, iż podatnik wynajmuje obiekty szkolne wraz z kuchnią i stołówką, zatrudnia na umowę zlecenie kierownika kolonii, wychowawców, pielęgniarkę, ratownika, lekarza, kucharki, intendenta, konserwatora, magazyniera i sprzątaczki. Podatnik prowadzi ewidencję zakupu wszystkich towarów i usług dotyczących organizacji kolonii – są one udokumentowane fakturami VAT. Kierownik kolonii zakupuje bilety na różne imprezy, organizuje wycieczki, wynajmuje autokary, korzystając przy tym także z usług innych biur turystycznych. Po wykonaniu usługi Podatnik zlicza wszystkie wpłaty uzyskane za dany turnus, od tej sumy odejmuje – wyliczonej po cenach nabycia (kwoty brutto) - wartość usług nabytych dla bezpośredniej korzyści turysty i od tak ustalonej różnicy, nazwanej marżą, oblicza kwotę podatku od towarów i usług wg stawki 22%, którą w całości wpłaca na konto urzędu skarbowego.Zdaniem Podatnika takie postępowanie jest zgodne z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług.

Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie postanowieniem z dn. 17.06.2005 r., znak: IIUS-II-443/28/2005, wydanym na podstawie przepisu art. 14a § 1 i 4 Ordynacji podatkowej, uznał stanowisko przedstawione przez Podatnika we wniosku z dn. 22.04.2005 r. za prawidłowe.W uzasadnieniu postanowienia Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie wskazał, iż zgodnie z art. 119 ust. 1 i 2 ustawy z dn. 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, ze zm.) przy wykonywaniu usług turystyki podstawą opodatkowania jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwotę marży stanowi różnica między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika od innych podatników towarów i usług dla bezpośredniej korzyści turysty, natomiast przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie. Zasadą przy tym jest, zgodnie z art. 119 ust. 3 ustawy, iż opodatkowanie marży stosuje się jedynie w przypadku, gdy podatnik:

1. ma siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju,
2. działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek,
3. przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty,
4. prowadzi ewidencję, z której wynikają kwoty wydatkowane na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz posiada dokumenty z których wynikają te kwoty.

W przypadku, gdy przy świadczeniu usługi turystyki podatnik oprócz usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty część świadczeń w ramach tej usługi wykonuje we własnym zakresie (tzw. usługi własne – opodatkowane na zasadach ogólnych), odrębnie ustala się podstawę opodatkowania dla usług własnych i odrębnie w odniesieniu do usług nabytych dla bezpośredniej korzyści turysty. Podatnik jest obowiązany do wykazania w prowadzonej ewidencji, jaka część należności za usługę przypada na usługi nabyte od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, a jaka na usługi własne (art. 119 ust. 5 i 6).Z kolei zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie w jakim towary i usługi wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem m.in. art. 119 ust. 4. Wynika z tego zatem, iż w sytuacji, gdy podatnik świadczy nabywcy usługi własne, czynności te podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych wg stawek właściwych dla tego rodzaju usług, a podatnik ma prawo dokonać odliczenia podatku od towarów i usług wynikającego z zakupów związanych z bezpośrednio z daną usługą.Natomiast zgodnie z art. 119 ust. 4 prawo do obniżenia podatku należnego o kwoty podatku naliczonego nie przysługuje od towarów i usług nabytych dla bezpośredniej korzyści turysty.

Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie dokonując oceny zgodności z prawem wydanego przez Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego postanowienia z dn. 17.06.2005 r., znak: IIUS-II-443/28/2005, stwierdził, iż zachodzą przesłanki określone przepisem art. 14b § 5 pkt 2 Ordynacji podatkowej, co skutkuje koniecznością uchylenia tego postanowienia.

Tut. Organ zwraca uwagę, iż Organ I instancji nie dokonał precyzyjnej wykładni przywołanych przepisów.Zdaniem organu I instancji, jeśli usługa opieki nad uczestnikami kolonii przez wychowawców zatrudnionych na podstawie umów zlecenia jest nabywana od podatnika podatku od towarów i usług to podatnik winien zaliczyć ją do usług nabywanych dla bezpośredniej korzyści turysty. W przeciwnym przypadku będzie to usługa własna podatnika. Jest to stanowisko prawidłowe, ale należy w tym miejscu dodać, iż warunek ten dotyczy wszystkich osób zatrudnianych do obsługi kolonii przez Podatnika, a więc także pielęgniarki, ratownika, lekarza, kucharki, intendenta, konserwatora, magazyniera i sprzątaczek.

Analiza zebranego w sprawie materiału jednoznacznie wskazuje, że we wniosku Podatnika brak jest informacji, czy zatrudniane przez Niego na podstawie umów zlecenia osoby do obsługi kolonii są podatnikami podatku od towarów i usług. Tymczasem w sentencji postanowienia organ I instancji stwierdził bezwarunkowo, iż stanowisko podatnika o zasadności opodatkowania całej wartości świadczonej usługi w trybie opodatkowania marży, jest prawidłowe.Brak powyższej informacji uniemożliwia dokonanie oceny zgodności zajętego przez Podatnika stanowiska w sprawie z przepisami prawa regulującymi opodatkowanie usług turystyki na zasadzie marży.

Stąd też rozstrzygnięcie w przedmiotowej sprawie dokonane przez organ I instancji postanowieniem z dn. 17.06.2005 r., znak: IIUS-II-443/28/2005, należy uznać za nieprawidłowe.