INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19 stycznia 2012 r. (data wpływu 24 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi działalność handlową na terenie Polski za pośrednictwem sieci centrów handlowych (jednostek handlowych). Spółka jest przedsiębiorstwem typu „cash and carry”, w którym zakupów dokonywać mogą wyłącznie zarejestrowani klienci. Dokonują oni zakupów na podstawie karty klienta.

W okresie świątecznym Spółka rozważa wprowadzenie świadczenia dla pracowników, finansowanego ze środków ZFŚS. Świadczenie przyznawane byłoby pracownikom na podstawie przyjętych kryteriów socjalnych. Wartość świadczenia dla danej grupy pracowników byłaby uzależniona od zajmowanego stanowiska, a tym samym uzyskiwanego wynagrodzenia. Tym samym, świadczenie zapewniane przez Spółkę posiadałoby zróżnicowaną wartość dla określonych grup pracowników.

Świadczenie polegałoby na przekazaniu na rzecz pracowników towarów Spółki (towarów znajdujących się w asortymencie handlowym danej jednostki handlowej) - do wysokości określonego dla danego pracownika limitu. Spółka zakłada, iż limit świadczenia dla indywidualnego pracownika nie przekroczy w roku podatkowym kwoty 380 zł brutto (z VAT). Niemniej nie może wykluczyć, iż w przyszłości limit ten w oparciu o ustalenia z przedstawicielami pracowników zgodnie z przyjętymi w Spółce zasadami oraz Regulaminem ZFŚS zostałby podniesiony powyżej 380 zł brutto.

Realizacja przedmiotowego świadczenia będzie mogła nastąpić tylko w hali sprzedaży Spółki, na podstawie założonego limitu wartości świadczenia (dla danego pracownika) w systemie kasowym. W praktyce każdemu z pracowników zostanie założone odrębne, indywidualne, konto rozliczeniowe. Dla celów systemowych konto rozliczeniowe pracownika traktowane będzie jak konto klienta Spółki. W efekcie pracownik, podobnie jak każdy klient, posiadać będzie kartę klienta zapewniającą dostęp na teren hali sprzedażowej oraz dokonanie identyfikacji pracownika w momencie nabycia towarów Spółki (każdy klient, w tym pracownik musi okazać kartę przed rozpoczęciem rejestrowania sprzedaży na kasie fiskalnej).

Procedura realizacji świadczenia ze środków ZFŚS będzie przebiegała w następujący sposób:

1. Po wypełnieniu przez pracownika wniosku o uzyskanie przedmiotowego świadczenia ze środków ZFŚS o określonej wartości i jego akceptacji zgodnie z przyjętymi w Spółce zasadami oraz Regulaminem ZFŚS, w programie kasowym Spółki pracownikowi zostałaby przyznana wartość świadczenia (za pośrednictwem programu kadrowo-płacowego), umożliwiająca pracownikowi pobranie towarów w hali sprzedaży Spółki w ramach przyznanego limitu - aż do jego pełnego wyczerpania.
2. Uprawniony pracownik pobiera konkretne towary w hali sprzedaży, następnie zaś udaje się z nimi do kasy. Tam pracownik okazuje kartę w celu identyfikacji. Dalej, w systemie kasowym oraz kadrowo-płacowym dokonuje się rejestracji towarów pobranych przez pracownika (wraz z ich wartością). Wartość towarów pobranych przez pracownika jest następnie odpisywana od pozostałego pracownikowi limitu środków z ZFŚŚ w systemie kadrowo-płacowym.
3. Świadczenie z ZFŚS rozliczane będzie w ten sposób, że pracownik posiadać będzie możliwość korzystania z przyznanego świadczenia jednorazowo lub wielokrotnie aż do jego pełnej realizacji (w określonym terminie). Po tym terminie możliwość korzystania z przedmiotowego świadczenia, w postaci otrzymania przez pracownika towarów finansowanych z ZFŚS będzie mogła być zablokowana. Pracownik nie będzie miał prawa do pieniężnego ekwiwalentu w zamian za niepobrane towary.
   
   

Mając na uwadze powyższe, Spółka pragnie potwierdzić, iż wartość świadczenia przyznanego ze środków ZFŚS, w formie możliwości zakup towarów do określonej wartości stanowi dla jej pracowników przychód w podatku dochodowym od osób fizycznych (PIT) - zwolniony od podatku, w związku z czym po stronie Spółki nie powstaną obowiązki płatnika z tego tytułu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym wartość (limit) opisanego powyżej świadczenia - do kwoty 380 zł w roku podatkowym - stanowi dla danego pracownika Spółki przychód w podatku dochodowym od osób fizycznych - zwolniony od podatku na mocy art. 21 ust. 1 pkt 67 Ustawy PIT, a w związku z tym po stronie Spółki nie powstaną obowiązki płatnika z tego tytułu, w tym obowiązek doliczenia wartości świadczenia do przychodu podatkowego danego pracownika oraz pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym wartość (limit) przedmiotowego świadczenia - do kwoty 380 zł w roku podatkowym - stanowi dla danego pracownika Spółki przychód w podatku dochodowym od osób fizycznych - zwolniony od podatku na mocy art. 21 ust. 1 pkt 67 Ustawy PIT.

W efekcie po stronie Spółki nie powstaną żadne obowiązki płatnika z tego tytułu. W szczególności w momencie udostępnienia pracownikowi możliwości skorzystania ze świadczenia po stronie Spółki nie powstanie obowiązek doliczenia wartości świadczenia do kwoty 380 zł do przychodu podatkowego danego pracownika oraz pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych z tego tytułu.

Stanowisko Spółki oparte jest na szeregu argumentów, wynikających z przepisów prawa, przedstawionych poniżej.

1.

W myśl zasady powszechnego opodatkowania, wyrażonej w art. 9 ust. 1 Ustawy PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 10 ust. 1 ww. ustawy wymienia poszczególne źródła przychodów podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 1 Ustawy PIT, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 Ustawy PIT, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zatem do przychodów ze stosunku pracy zalicza się zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W sytuacji opisanej powyżej przedmiotowe świadczenie Spółki na rzecz pracowników stanowi „świadczenie” w rozumieniu art. 12 ust. 1 Ustawy PIT - a zatem jego wartość stanowi dla danego pracownika przychód w podatku dochodowym od osób fizycznych - przychód ze stosunku pracy.

Świadczenie Spółki powoduje bowiem przysporzenie majątkowe po stronie danego pracownika. Uzyskuje on bowiem towary o określonej wartości, nie będąc przy tym zobowiązanym do świadczenia wzajemnego wobec Spółki - w szczególności zaś do zapłaty ceny za te towary.

W efekcie, wartość takiego świadczenia powinna co do zasady stanowić dla pracownika przychód w podatku dochodowym od osób fizycznych.

2.

Niemniej jednak Spółka pragnie podkreślić, że Ustawa PIT przewiduje w swej treści szereg zwolnień od podatku. Należy tu wskazać zwłaszcza na zwolnienia uregulowane w art. 21 Ustawy PIT. Istota zwolnienia podatkowego przejawia się w fakcie, iż określona kategoria prawno podatkowych stanów faktycznych - choć mieści się w zakresie zdarzeń podlegających opodatkowaniu - z woli ustawodawcy nie prowadzi do powstania zobowiązania podatkowego. Na gruncie PIT oznacza to, że dany przychód - choć mieści się w kategorii przychodu podlegającego opodatkowaniu - nie będzie podlegać opodatkowaniu tym podatkiem.

W analizowanym zdarzeniu przyszłym przepisem takim będzie przepis art. 21 ust. 1 pkt 67 Ustawy PIT. Wedle tejże regulacji zwalnia się od podatku dochodowego od osób fizycznych wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

W związku z powyższym, zwolniona od podatku jest wartość świadczeń otrzymywanych przez pracownika, jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące przesłanki:

• świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego lub świadczenia pieniężnego,
• jest w całości sfinansowane ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,
• wysokość tych świadczeń nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł,
• świadczenie zostało przekazane w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.
  
  

Przy czym zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. 1996, Nr 70, poz. 335, ze zm.) działalnością socjalną są usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno- oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, w przedszkolach oraz innych formach wychowywania przedszkolnego, udzielania pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Należy zatem określić, czy dokonywane przez Spółkę na rzecz pracowników świadczenie mieści się w zakresie opisanego zwolnienia z PIT.

3.

Zdaniem Spółki, mając na względzie zakreślone powyżej kryteria wynikające art. 21 ust. 1 pkt 67 Ustawy PIT stwierdzić należy, że dokonywane przez Spółkę na rzecz pracowników analizowane świadczenie mieści się w zakresie opisanego zwolnienia z PIT.

Świadczenie Spółki posiada charakter rzeczowy. Polega ono bowiem na nieodpłatnym (brak odpłatności ze strony pracownika) przekazaniu pracownikom własności towarów, należących do Spółki. Pracownik pobiera konkretne towary Spółki, następnie zaś wartość pobrania tych towarów rejestrowana jest w systemie kadrowo-płacowym. Wskazać należy, iż operacja zapisu wartości pobranych towarów na koncie danego pracownika pełni funkcję ewidencyjną w zakresie stwierdzenia zrealizowania przez pracownika świadczenia finansowanego ze środków ZFŚS. Pracownik nie ma prawa do pieniężnego ekwiwalentu w zamian za niepobrane towary.

Przedmiotowe świadczenie jest w całości finansowane z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych Spółki. Nie stanowi zatem świadczenia „nieodpłatnego” (w ekonomicznym rozumieniu tego pojęcia), lecz jest działaniem finansowanym z wyodrębnionego zespołu środków pieniężnych.

Choć wartość przedmiotowych świadczeń w założeniach Spółki nie powinna przekroczyć kwoty 380 zł brutto w danym roku podatkowym wobec konkretnego pracownika, to w razie przekroczenia w/w limitu zdaniem Spółki analizowane zwolnienie przysługiwać będzie nadal, ale jedynie do kwoty limitu 380 zł. W razie ustalenia w przyszłości w Regulaminie ZFŚS świadczeń powyżej tego pułapu kwota nadwyżki powyżej 380 zł stanowić będzie dla danego pracownika przychód, podlegający opodatkowaniu (niezwolniony) PIT w momencie udostępnienia pracownikowi możliwości skorzystania ze świadczenia. W efekcie po stronie Spółki w tym momencie powstałby obowiązek doliczenia nadwyżki ponad 380 zł do przychodu podatkowego danego pracownika oraz pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych z tego tytułu.

Wskazać wreszcie należy, iż świadczenie zostanie przekazane w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Jak wskazano powyżej, jednym z przejawów działalności socjalnej pracodawcy jest bowiem udzielanie przez pracodawcę bezzwrotnej pomocy rzeczowej.

Podsumowując, w zakresie w jakim kwota świadczenia na rzecz konkretnego pracownika nie przekraczać będzie kwoty 380 zł w danym roku podatkowym opisane powyżej świadczenie Spółki stanowić będzie dla pracowników przychód w PIT - zwolniony od podatku z mocy przepisu art. 21 ust. 1 pkt 67 Ustawy PIT. W efekcie tej sytuacji po stronie Spółki nie powstaną obowiązki płatnika z tego tytułu.

4.

Spółka pragnie podkreślić, iż analogiczne stanowisko prezentowane jest w interpretacjach organów podatkowych, przykładowo:

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku dochodowego jest wartość rzeczowych świadczeń otrzymanych przez pracownika, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł. Rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi. Na mocy tego przepisu ustawodawca zwolnił od podatku wartość rzeczowych świadczeń otrzymanych przez pracownika, jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące przesłanki:

• świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego,
• źródłem finansowania są w całości środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub związków zawodowych,
• wartość tych rzeczowych świadczeń nie przekracza kwoty 380 zł.

(pismo Izby Skarbowej w Krakowie z dnia 26 kwietnia 2005 r., wydane w poprzednim stanie prawnym, ale zachowujące swoją aktualność również obecnie).

Tym samym podmiot wypłacający świadczenie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest zobowiązany, zgodnie z brzmieniem tego przepisu, opodatkować wypłacone świadczenie (nadwyżkę ponad kwotę 380 zł) jedynie w sytuacji, gdy suma przekazanych przez tenże podmiot świadczeń przekroczy limit 380 zł.

(interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 11 lutego 2010 r.).

Reasumując, prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym wartość (limit) opisanego powyżej świadczenia - do kwoty 380 zł w roku podatkowym - stanowi dla danego pracownika Spółki przychód w podatku dochodowym od osób fizycznych - zwolniony od podatku na mocy art. 21 ust. 1 pkt 67 Ustawy PIT. W efekcie w tej sytuacji po stronie Spółki nie powstaną obowiązki płatnika z tego tytułu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism urzędowych co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.