Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie, po rozpatrzeniu wniosku wniesionego w dniu 5.05.2005 r. w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej ujęcia w kosztach uzyskania przychodu zakupionej odzieży, tj. butów i kurtki, działając na podstawie art. 14a § 1, 2, 3 i 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) w związku z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), postanawia uznać, że stanowisko przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe.

Wnioskiem z dnia 5.05.2005 r., uzupełnionym pismem z dnia 30.05.2005 r. pani Grażyna R. zwróciła się do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie o udzielenie wyjaśnień dotyczących zakresu stosowania przepisów prawa podatkowego w następującej sprawie:

Podatniczka prowadzi działalność gospodarczą jako pielęgniarka środowiskowa-rodzinna, która opodatkowana jest na zasadach ogólnych dla potrzeb której prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Przedmiotem prowadzonej działalności jest świadczenie usług medycznych w domach pacjentów. Jest to praca typowo terenowa, z czym wiąże się duże zużycie odzieży wierzchniej i obuwia, w związku z czym planuje dokonanie zakupu odzieży, tj. obuwia na dwa sezony letnie lub zimowe oraz kurtki. Na tle powyższego stanu faktycznego Podatniczka sformułowała pytanie: czy zakup przedmiotowej odzieży może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Zdaniem podatniczki, wyżej wymieniony zakup odzieży nie jest umieszczony jako niemożliwy do zaliczenia w koszty uzyskania przychodu w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na uwadze Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty ponoszone w celu uzyskania przychodów pod warunkiem jednak, że nie są wymienione w art. 23 ustawy. Z powyższego przepisu wynika podstawowa zasada, że kosztami uzyskania przychodów nie są wszelkie wydatki podatnika w toku prowadzonej działalności, a tylko takie, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym. Oznacza, że kosztami podatkowymi tj. kosztami uzyskania przychodów mogą być tylko takie wydatki, które wg dokonanej oceny - wpływają na uzyskanie przychodu z danego źródła. Tak więc podatnik prowadzący działalność gospodarczą powinien postępować racjonalnie i zmierzać w sposób najbardziej bezpośredni do osiągnięcia przychodu. Powinien on również działać w przekonaniu ocenianym w sensie obiektywnym a nie subiektywnym, że poniesienie kosztu po uwzględnieniu związków przyczynowo-skutkowych powinno doprowadzić do osiągnięcia przychodu, bądź do utrzymania poziomu przychodów.

Jak stwierdził NSA w wyroku z dnia 13.02.1998 r., sygn. akt I SA/Gd 1228/96, zagadnienia zakupów odzieży jako środka służącego do wykonywania działalności gospodarczej, z punktu widzenia zdania pierwszego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy oceniać na tych samych zasadach, zarówno w przypadku zakupu odzieży dla pracowników podmiotu gospodarczego, jak i dla osoby prowadzącej działalność (właściciela podmiotu). Punktem wyjścia dla tych rozważań muszą być przede wszystkim przepisy prawa pracy, z których wynika zasada wykonywania pracy przez pracownika we własnej odzieży. Tylko w określonych przypadkach pracodawca - zgodnie z przepisami kodeksu pracy - ma obowiązek dostarczenia pracownikowi odzieży i obuwia roboczego. Jak stanowi art. 237⁶ ustawy z dnia 26.06.1974 r. - Kodeksu pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie środki ochrony indywidualnej zabezpieczające przed działaniem niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia czynników występujących w środowisku pracy oraz informować go o sposobach posługiwania się tymi środkami. Pracodawca, jest też obowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie odzież i obuwie robocze, spełniające wymagania określone w Polskich Normach (art. 237^#61448; kodeksu pracy):

1. jeżeli odzież własna pracownika może ulec zniszczeniu lub znacznemu zabrudzeniu,
2. ze względu na wymagania technologiczne, sanitarne lub bezpieczeństwa i higieny pracy.

Pracodawca jest także zobowiązany - na podstawie art. 304⁴ kodeksu pracy - do przydzielenia niezbędnej odzieży roboczej i środków ochrony indywidualnej osobom wykonującym krótkotrwałe prace albo czynności inspekcyjne, w czasie których ich własna odzież może ulec zniszczeniu lub znacznemu zabrudzeniu, a także ze względu na bezpieczeństwo wykonywania tych prac lub czynności.

Reasumując, należy stwierdzić, iż tylko wydatki poniesione na zakup odzieży typowo ochronnej - noszonej w sytuacji, gdy odzież własna może ulec zniszczeniu lub znacznemu zabrudzeniu, oraz ze względu na wymagania technologiczne, sanitarne lub bezpieczeństwa i higieny pracy - mogłyby uzasadniać zaliczenie do kosztów podatkowych. Zaznaczyć również należy, iż odzież ochronna musi spełniać warunki stawiane tego rodzaju odzieży. Tak więc w sytuacji, gdy poniesienie wydatków wynika ze spełnienia obowiązków ustawowo związanych z wykonywaniem działalności gospodarczej będzie można zaliczyć je pełnej wysokości.

Należy ponadto zaznaczyć, iż zakup odzieży, tj. butów i odzieży wierzchniej, stanowi wydatek związany w ogóle z faktem funkcjonowania danej jednostki w życiu społecznym. Niezależnie zatem od zagadnienia prowadzenia działalności gospodarczej, każda osoba musi nabywać i posiadać obuwie i ubrania, które zużywają się przez sam fakt funkcjonowania danej osoby w życiu społecznym. Dlatego też, zakup tych rzeczy stanowi spełnienie zwykłych, normalnych potrzeb danej osoby fizycznej. Uzyskiwanie przychodów w ramach działalności gospodarczej nie jest zatem uzależnione od rodzaju noszonej odzieży.

Powyższe wywody prowadzą do wniosku, że wydatek na zakup odpowiedniej odzieży osobistej nie może być uznany za koszt uzyskania przychodu z działalności gospodarczej, gdyż jego poniesienie uwarunkowane jest głównie innymi względami, aniżeli uzyskiwanie przychodu z tej działalności.

Powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia. Przedstawiona interpretacja jest aktualna do czasu zmiany stanu prawnego lub stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę. Na podstawie art. 14b § 1 i § 2 ordynacji podatkowej niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, jednakże wiąże właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia. Organ podatkowy dokonujący interpretacji nie jest uprawniony ani zobowiązany do badania, czy przedstawione we wniosku zaszłości są zgodne ze stanem faktycznym.