Działając na podstawie art. 14b § 5 pkt 2 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60), art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 7 ust. 1, art. 8 ust. 1 i ust. 3 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie z urzędu uchyla postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Przemyślu z dnia 29.04.2005 r. w sprawie interpretacji dotyczącej stosowania przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług w przedmiocie wykonywania usług operatora kamery dla telewizji i wykorzystywania do tego celu własnego samochodu przy równoczesnym prowadzeniu działalności usługowo transportowej.

Działając na podstawie art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej wnioskiem z dnia 08.02.2005 r. (wpływ do Urzędu Skarbowego w dniu 09.02.2005 r.) Pan J G, zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego o udzielenie pisemnej interpretacji czy wykonując usługę operatora kamery dla telewizji i wykorzystując do tego własny samochód musi mieć zarejestrowaną działalność usługi transportowej oraz wystawiać oddzielną fakturę za przejazd. Zdaniem strony fakt używania samochodu do celów usługi operatorskiej należy traktować jako jeden z elementów wykonywanego zadania, a podatek VAT płacić taki sam jaki od wykonywania usługi operatorskiej.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Przemyślu w drodze postanowienia z dnia 29.04.2005 r. udzielił interpretacji, zgodnie z którą ocenił stanowisko Podatnika za nieprawidłowe z powołaniem następujących przepisów prawa:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m. in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.Artykuł 7 ust. 1 cyt. ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.Treść art. 8 ust. 1 ustawy mówi, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.Zgodnie z art. 8 ust. 3 usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych.Opodatkowaniu podatkiem VAT podlega między innymi odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Ustawodawca wskazał, że identyfikowane są za pomocą klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.Podatnik nie podaje w swoim wniosku symboli klasyfikacyjnych wykonywanej usługi (lub usług) a ogranicza się jedynie do wskazania dwóch rodzajów usług: usługi operatora kamery dla telewizji oraz usługi transportowej.Zdaniem Naczelnika Urzędu Skarbowego analiza umowy zawartej pomiędzy Podatnikiem a Telewizją Polską S.A. wskazuje, że przedmiotem umowy są dwa rodzaje świadczeń. Umowa odrębnie reguluje ustalenie wynagrodzenia za ww. świadczenia oraz postanawia o odrębnym ich fakturowaniu.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie, stwierdza co następuje:

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.Przepis art. 8 ust. 1 stanowi, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.Zgodnie z art. 8 ust. 3 usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych.

Z § 1 umowy zawartej w dniu 30.12.2004 r. w Rzeszowie pomiędzy Panem J G a "Telewizją Polską" S.A. wynika, że wykonawca zrealizuje telewizyjne materiały filmowe (utrwalenie obrazu przy pomocy kamery - dzieła), w przypadku konieczności dowiezienia Wykonawcy na miejsce wykonania umowy poza Oddziałem TVP Odbiorca zobowiązuje się do pokrycia uzgodnionych kosztów dowozu.Paragraf 6 wskazuje, że za wykonanie umowy Odbiorca zapłaci Wykonawcy wynagrodzenie wyliczone według stawek przyjętych przez strony płatne w terminie 7 dni po przedstawieniu faktury przez Wykonawcę i przyjęciu jej przez Odbiorcę. Strony ustalają odpowiednie stawki wynagrodzenia za utrwalenia obrazu przy pomocy kamery oraz za dodatkowe czynności związane z dowozem Wykonawcy na miejsce realizacji materiałów filmowych.Natomiast w piśmie z dnia 01.08.2005 r. Podatnik wskazuje ponadto, że wykonując prace operatora kamery przewozi swoim samochodem również dziennikarza, lub innych pracowników technicznych ze sprzętem, którzy są pracownikami telewizji, ale czasami też na zlecenie TVP przewozi materiały będące wynikiem jego pracy operatorskiej.

Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowe, z analizy ww. umowy, jak również ze złożonego pisma nie wynika jednoznacznie, że przedmiotem umowy są dwa rodzaje świadczeń. Przedmiotem klasyfikacji wg PKWiU są między innymi czynności będące końcowym efektem działalności o charakterze usługowym świadczone przez podmioty gospodarcze na rzecz innych podmiotów gospodarczych lub na rzecz ludności.Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie, jeżeli w rozpatrywanym przypadku efektem końcowym usługi jest zrealizowany materiał filmowy - dzieło, w której skład wchodzi również dowóz wykonawcy na miejsce wykonania umowy, to fakt używania samochodu do celów usługi operatorskiej należy traktować jako jeden z elementów wykonywanej usługi końcowej. Jeżeli natomiast usługa polega wyłącznie na przewożeniu materiałów nie będących wynikiem pracy operatorskiej, przewożeniu na zlecenie sprzętu lub osób, usługę tą należy traktować jako usługę transportową. Stosownie jednak do treści art. 2 pkt 6 oraz art. 8 ust. 3 ustawy o VAT zarówno towary jak i usługi identyfikowane są na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

Z dniem 1.05.2004 r. weszło w życie rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 6.04.2004 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów I Usług (PKWiU). Zgodnie z § 2 pk 1 tegoż rozporządzenia do celów podatku od towarów i usług stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług, o której mowa w § 3, tj. określoną w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 18.05.1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, nie dłużej jednak niż do dnia 31.12.2006 r.Zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, zaliczenie określonego produktu do właściwego grupowania PKWiU należy do obowiązków producenta (usługodawcy) tego produktu.Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytworzenia, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.Zakres rzeczowy PKWiU wskazuje, że Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług jest klasyfikacją produktów pochodzenia krajowego oraz z importu, przy czym pod pojęciem produktów rozumie się wyroby i usługi.Pomoc w zakwalifikowaniu wyrobów czy wykonywanych usług do odpowiedniego grupowania oraz wydawanie opinii należy wyłącznie do kompetencji upoważnionych organów statystycznych

W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania, do którego należy zaliczyć produkt, producent może zwrócić się o pomoc do właściwego terytorialnie urzędu statystycznego lub Głównego Urzędu Statystycznego.

Zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 5.11.2002 r. w sprawie trybu wydawania opinii interpretacyjnych wg obowiązujących standardów klasyfikacyjnych, opinie takie wydaje Ośrodek Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych w Łodzi, ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź. Urząd Skarbowy udzielił odpowiedzi w oparciu o niewyjaśniony i niepełny stan faktyczny sprawy, co stanowi naruszenie przepisów prawa.

Z wyżej wymienionych względów, kierując się postanowieniami art. 14 b § 5 pkt 2 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Izby Skarbowej orzekł jak w sentencji.Powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących, nie jest wiążąca dla podatnika, następcy prawnego podatnika (osoby trzeciej odpowiedzialnej za zaległości podatkowe, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.