Zgodnie z przedstawionym przez Stronę stanem faktycznym Spółka jest wyodrębnioną organizacyjnie jednostką Spółki węgierskiej z siedzibą na Węgrzech. Spółka węgierska prowadząc działalność gospodarcza w analogicznym zakresie jak oddział polski dysponuje na terenie Węgier środkami trwałymi, w tym również samochodami osobowymi, z których to część zamierza przekazać na potrzeby oddziału polskiego. Przekazywane samochody osobowe mają być wykorzystywane wyłącznie na cele prowadzonej przez oddział na terenie Polski działalności gospodarczej, tylko i wyłącznie dla użytku zatrudnionych w oddziale Spółki pracowników. Tytułem prawnym na podstawie którego nastąpi przekazanie pojazdów na rzecz Oddziału w Polsce jest Decyzja Zarządu Spółki z siedzibą na Węgrzech. Decyzja ta określiła rodzaj pojazdów oraz ich przeznaczenie i stała się podstawą do dokonania czynności przekazania tych pojazdów w przyszłości na rzecz Oddziału w Polsce. Samochody te aktualnie stanowią własność węgierskiej Spółki, która na terytorium Węgier jest podatnikiem podatku od wartości dodanej. Przekazanie tych pojazdów ma nastąpić poprzez ich fizyczne wydanie i pozostawienie do dyspozycji oddziału w Polsce. Począwszy od momentu wydania przedmiotowych pojazdów wszelkie koszty związane z ich eksploatacją jak również obowiązek dbałości o powierzone mienie przechodzi na oddział Spółki w Polsce. Tak więc w tym konkretnym przypadku mamy do czynienia z sytuacją gdzie podatnik będący węgierską Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą, na terenie jednego państwa członkowskiego (Węgry), dokonuje przesunięcia towarów (samochodów) na terytorium innego państwa członkowskiego (Polska), gdzie prowadzi działalność gospodarczą zarejestrowany i utworzony przez niego oddział. Przewidywany okres użytkowania pojazdów jest nieokreślony, niemniej jednak nie będzie on krótszy niż 12 miesięcy. Ponadto przedmiotowe środki transportu nie są nowymi środkami transportu w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z oświadczeniem Spółki czynności objęte zapytaniem nie zostały jeszcze dokonane i chwili obecnej wnioskodawca nie jest w stanie wskazać dokładnie daty planowanego przekazania, nie mniej jednak nie nastąpi ono przed dniem 01.09.2005r.

Zdaniem Strony w przedstawionym stanie faktycznym zastosowanie będzie miał art. 11 ustawy o podatku od towarów i usług definiujący nabycie za wynagrodzeniem, które zostało zrównane przez ustawodawcę z wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów za wynagrodzeniem. Przywołana ustawa począwszy od 1 maja 2004r. obejmuje swym zakresem wszelkie czynności, uznane przez ustawodawcę za czynności będące przedmiotem opodatkowania. Ustawodawca dokonał definicji legalnej czynności objętych opodatkowaniem, wśród których znalazła się również dostawa towarów zdefiniowana w art. 7 ustawy. Ponadto biorąc pod uwagę aktualny stan faktyczny sprawy ustawodawca dokonał definicji pojęcia wewnatrzwspólnotowego nabycia towarów i wewnatrzwspólnotowej dostawy towarów co nastąpiło w artykułach od 9 do 13 niniejszej ustawy. Na tle wskazanych powyżej unormowań stwierdzić można, iż przywołane wyżej artykuły, a w szczególności art. Od 9 do 13 odnoszą się do tych czynności opodatkowanych, w których dochodzi do przemieszczenia towarów pomiędzy państwami członkowskimi, badą też kiedy dochodzi do realizacji dostawy pomiędzy państwami członkowskimi.

W ocenie wnioskodawcy spełnione zostały przesłanki zastosowania przedmiotowego przepisu tj.:

• towary, w tym przypadku samochody osobowe, są przemieszczane z terytorium Węgier na terytorium Polski,

• stanowią one w chwili przemieszczenia własność podatnika węgierskiego jakim jest Spółka matka

• towary te będą wykorzystywane przez podatnika polskiego czyli oddział węgierskiej Spółki na terytorium kraju,

• nabycie tychże towarów nastąpiło w ramach działalności Spółki węgierskiej na terytorium Węgier.

Odnosząc się do kwestii przedstawionej w zapytaniu podatnika tutejszy organ informuje, że zgodnie z art. 86 i 87 ustawy z dnia 02.07.2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. nr 173, poz. 1807 ze zm.), przedsiębiorca zagraniczny tworzący oddział może wykonywać działalność gospodarczą wyłącznie w zakresie przedmiotu działalności przedsiębiorcy zagranicznego oraz jest obowiązany ustanowić osobę upoważnioną w oddziale do reprezentowania przedsiębiorcy zagranicznego. Natomiast z art. 90 cytowanej ustawy wynika m. in, że przedsiębiorca zagraniczny który utworzył oddział, jest obowiązany używać do oznaczenia oddziału oryginalnej nazwy przedsiębiorcy zagranicznego z dodatkiem "oddział w Polsce". Jednocześnie minister do spraw gospodarki wydaje decyzje o zakazie wykonywania działalności gospodarczej oddziału w Polsce w przypadku, gdy nastąpiło otwarcie likwidacji przedsiębiorcy zagranicznego lub gdy przedsiębiorca ten utracił prawo wykonywania działalności gospodarczej (art. 91 ust 1 pkt 2 omawianej ustawy).

Pod względem prawnym oddział nie jest traktowany jak odrębny podmiot, lecz stanowi on integralną część podmiotu macierzystego

Konkludując w świetle obowiązujących przepisów - zagraniczna jednostka macierzysta (centrala) i jej polski oddział, traktowani są jako ten sam podmiot.

Zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług został określony w art. 5 ust. 1 pkt. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr. 54, poz. 535 ze .zm.) w myśl którego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega:

• odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terenie kraju,

• eksport towarów,

• import towarów,

• wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,

• wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie art. 9 ust. 1 powoływanej wyżej ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz. Przepis wyżej cytowanego ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika,
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
   3. z zastrzeżeniem art. 10;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

Jak wynika z powyższego czynność wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów co do zasady wymaga istnienia dwóch stron transakcji: jeden podmiot nabywa towary, rozpoznając u siebie wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, natomiast druga strona dostarcza te towary, rozpoznając u siebie wewnątrzwspólnotową dostawę.

Ustawa pozwala jednakże na uznanie za wewnątrzwspólnotowe nabycie także czynności, w przypadku których podatnik przemieszcza towary należące do swojego przedsiębiorstwa z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa.

Stanowi o tym art. 11 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju.

W sytuacji opisanej w piśmie Spółki należy również brać pod uwagę regulacje wynikające z przepisu art. 12 ustawy o VAT. Zostały w nim określone czynności, w ramach których podatnik przemieszcza należące do swego przedsiębiorstwa towary na terytorium innego państwa członkowskiego, jednak nie zostaną one uznane za transakcje wewnątrzwspólnotowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 7 wyżej cytowanej ustawy przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1, przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w przypadku gdy towary mają być czasowo używane na terytorium kraju, nie dłużej jednak niż przez 24 miesiące, dla świadczenia usług przez tego podatnika posiadającego siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu.

Równocześnie w myśl ust. 2 cytowanego art. 2 w przypadku gdy ustaną okoliczności, o których mowa w ust. 1, przemieszczenie towarów uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Jak wynika z pisma Spółki przewidywany okres użytkowania pojazdów jest nie określony, niemniej jednak nie będzie on krótszy niż 12 miesięcy.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz cytowane wyżej przepisy tutejszy organ informuje, iż o ile przedmiotowe samochody będą używane na terytorium kraju, krócej niż przez 24 miesiące, dla świadczenia usług przez oddział, nie będziemy mieć do czynienia z wewnątrzwspólnotowym nabyciem, z uwagi na zapis art. 12 ust. 1 pkt 7

Jeżeli jednak okres ich używania będzie dłuższy, to zgodnie z regulacją cytowanego wyżej ust. 2 artykułu 12 ustawy o VAT przemieszczenie to powinno być uznane za wewnątrzwspólnotowe nabycie.

Biorąc pod uwagę powyższe, stanowisko Spółki przedstawione w piśmie Naczelnik Drugiego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Bielsku-Białej uznaje za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania postanowienia.

Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.