W przedmiotowym wniosku Spółka podała, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje czynności polegające na świadczeniu usług turystycznych dla grup niemieckich tzw. turystyki przyjazdowej. Organizując pobyt w/w grup turystów Spółka zakupuje dla tzw. bezpośredniej korzyści turysty usługi hotelowo – gastronomiczne, autokarowe, ubezpieczeniowe, zapewnienia przewodnika. Spółka rozlicza w/w usługi marżą, o której mowa w art. 119 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług , stanowiącą podstawę opodatkowania przy wykonywaniu przedmiotowych usług. W wykonaniu przedmiotowych czynności Spółka działa jako zarejestrowany, czynny podatnik VAT.

Do przedstawionego stanu faktycznego Spółka zadała pytanie, czy zasadne jest aby przy ustalaniu podstawy opodatkowania (marży), towary i usługi zakupione dla bezpośredniej korzyści turysty były udokumentowane wyłącznie fakturą VAT, czy też dopuszczalne są inne dokumenty sprzedaży np. rachunki. Zdaniem Wnioskodawcy na pytanie to należy odpowiedzieć twierdząco, z uwagi na to, iż art. 119 ustawy nie precyzuje, że sprzedawcą towaru lub usługi stanowiącej składnik świadczonej przez Spółkę usługi turystycznej musi być zarejestrowany podatnik VAT, toteż do obliczenia podstawy opodatkowania zaliczyć można rachunki i inne dowody kosztowe obce, nie będące fakturą VAT.

Po przeanalizowaniu przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, w odniesieniu do przepisów ustawy o podatku od towarów i usług Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa – Śródmieście stwierdza, co następuje.
Zgodnie z art. 119 ust. 2 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (Dz. U nr 54 poz. 535 ze zmn.) marża stanowiąca podstawę opodatkowania jest różnicą między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. Przy czym przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie , wyżywienie , ubezpieczenie. Natomiast w myśl z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. nr 97 poz. 1050 ze zmn.) przez cenę należy rozumieć wartość wyrażoną w jednostkach pieniężnych , którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę (w cenie uwzględnia się także podatek od towarów i usług, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru lub usługi podlega obciążeniu tym podatkiem).
Czyli ustalając wysokość marży, poniesione wydatki przyjmuje się w kwocie brutto, a więc wraz z podatkiem VAT, o ile dany towar czy usługa objęte są ta daniną. Jednocześnie należy podkreślić, iż z ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług nie wynika wprost, że wyliczenie marży ma być dokonane tylko i wyłącznie na podstawie wydatków udokumentowanych fakturami VAT. W w/w przepisie mowa jest o „cenie nabycia przez podatnika ( świadczącego usługę turystyczną) towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty”, co nie oznacza w odniesieniu do sformułowania - innych podatników, wyłącznie zarejestrowanych podatników VAT czynnych. Pomocna w tym zakresie może być definicja podatnika zawarta w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, zgodnie z którą podatnikami, co do zasady są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W/g ust. 2. działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Jednakże należy pamiętać, że nie uznaje się za samodzielną działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 1 ustawy czynności wymienionych w art. 15 ust. 3 pkt 1 – 3 ustawy o VAT . Podatnicy jak wiadomo mogą korzystać z regulacji ustawowych dotyczących zwolnień od podatku podmiotowych oraz przedmiotowych.

Dlatego też zdaniem tut. organu podatkowego, przy obliczaniu marży należy brać pod uwagę wszystkie wydatki związane z daną usługą turystyczną, tj. te udokumentowane fakturami VAT oraz udokumentowane innymi dowodami księgowymi takimi jak: rachunek, bilety przewozowe, bilety parkingowe czy inne dowody opłat, pochodzące od podatników prowadzących działalność gospodarczą (zwolnionych od podatku VAT podmiotowo lub przedmiotowo), stanowiących składnik świadczonej usługi turystyki.

Podsumowując przedstawiona analizę stanu faktycznego i stanu prawnego należy stwierdzić, że zasadne jest aby przy ustalaniu podstawy opodatkowania (marży) przy świadczeniu usług turystycznych, towary i usługi zakupione od innych podatników dla korzyści turysty były udokumentowane także innymi dowodami księgowymi niż faktura VAT. Tak więc, stanowisko Spółki odnoszące się do przedmiotowej kwestii, przedstawione we wniosku z dnia 27.01.2005 r. należy uznać za prawidłowe.