POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1, § 3 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) w podanym stanie faktycznym sprawy, po rozpatrzeniu wniosku z dnia 02.02.2005 r. (data wpływu - 04.02.2005 r.), złożonego przez Pana S K. w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego, to jest przepisu art. 3 ust. 1 i art. 4a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), w zakresie przedstawionego w piśmie stanu faktycznego sprawy dotyczącego zapytania "czy w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej równolegle w Polsce i w Niemczech, będę musiał powiadomić polskie organy podatkowe o tym, że będę płacić podatek w kraju...", Naczelnik Urzędu Skarbowego w Nowej Soli uznaje stanowisko podatnika za nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W odpowiedzi na zapytanie podatnika z dnia 02.02.2005 r. (data wpływu-04.02.2005 r.) dotyczącego zapytania "czy w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej równolegle w Polsce i w Niemczech będę musiał powiadomić polskie organy podatkowe o tym, że będę płacić podatek w kraju..." Naczelnik Urzędu Skarbowego w Nowej Soli uznał, co następuje:

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast zgodnie z art. 4a ww. ustawy przepisy art. 3 ust. 1 i 2a stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Stosownie do treści art. 14 a § 2 Ordynacji podatkowej, podatnik zaprezentował stanowisko, że będzie musiał powiadomić polskie organy podatkowe o rozliczeniu dochodu osiągniętego w Niemczech w Polsce.

Mając na uwadze treść oraz zakres zapytania a także przytoczone przepisy prawa Naczelnik Urzędu Skarbowego w Nowej Soli wyraża następującą ocenę prawną stanowiska pytającego:

Wskazana w cytowanym powyżej przepisie art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zasada nieograniczonego obowiązku podatkowego polega na tym, że w przypadku osób fizycznych mających miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, opodatkowaniu podlega całość dochodów podatnika bez względu na to, gdzie położone są źródła przychodów. Natomiast polski przedsiębiorca podlegający w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, będzie podlegał w Republice Federalnej Niemiec ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. od dochodu przypisanego zakładowi - w przypadku gdy niemieckie władze podatkowe skorzystają z przysługującego na mocy art. 7 ust. 1 umowy między Rzeczypospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. nr 12, poz. 90) prawa, zgodnie z którym zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Zawarte w powyższym przepisie postanowienie, że zyski przedsiębiorstwa mogą podlegać opodatkowaniu w państwie źródła w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane zakładowi poprzez który przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą nie oznacza, że podatnik może wybrać sobie państwo w którym opodatkuje swój dochód i zapłaci podatek. Postanowienie takie wskazuje natomiast, że państwo źródła, w tym przypadku Republika Federalna Niemiec, ma prawo opodatkować dany dochód, bez względu na to, czy dochód ten będzie podlegać opodatkowaniu w państwie rezydencji, tj. Rzeczypospolitej Polskiej.

Z uwagi na powyższe podatnik nie ma obowiązku informowania polskiego organu podatkowego o opłacaniu w kraju podatku od całości uzyskanego dochodu, gdyż nie ma w tym zakresie możliwości wyboru państwa w którym opodatkuje swój dochód uzyskany na terytorium Republiki Federalnej Niemiec. W tej kwestii inicjatywa podatkowa leży w gestii niemieckich władz podatkowych.

Przedstawiona powyżej kwalifikacja będzie mieć zastosowanie w przypadku stwierdzenia przez stronę niemiecką istnienia "zakładu" na terytorium Republiki Federalnej Niemiec i skorzystania przez niemieckie organy podatkowe z prawa do opodatkowania zysków przedsiębiorstwa, wskazanego w art. 7 ust. 1 ww. umowy między Rzeczypospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec.

Wówczas zastosowanie będzie miała, określona w art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, metoda wyłączenia z progresją, zgodnie z którą zwolnieniu w Rzeczypospolitej Polskiej podlega dochód osiągnięty w Republice Federalnej Niemiec - a do dochodu uzyskanego w Polsce stosuje się stopę podatku obliczoną dla całego dochodu, czyli łącznie z dochodem osiągniętym w drugim państwie. Tym samym podatnik zobowiązany jest do złożenia zeznania rocznego PIT-36 o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) za rok podatkowy, w którym winien uwzględnić dochód uzyskany w kraju i zagranicą.

Natomiast nie stwierdzenie istnienia zakładu na terytorium Republiki Federalnej Niemiec powoduje sytuację w której zyski przedsiębiorstwa mającego siedzibę w Umawiającym się Państwie będą w całości podlegać opodatkowaniu w państwie jego rezydencji, tj. Rzeczypospolitej Polskiej w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe Naczelnik Urzędu Skarbowego w Nowej Soli uznał, że stanowisko podatnika przedstawione w zapytaniu z dnia 02.02.2005 r., iż będzie on musiał powiadomić polski organ podatkowy o rozliczaniu dochodu uzyskanego na terytorium Niemiec w Polsce, nie znajduje oparcia w obowiązujących przepisach.

Interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego udzielono w podanym stanie faktycznym w oparciu o obowiązujące w dacie jej wydania przepisy prawa. W związku z powyższym orzeczono jak w sentencji postanowienia.

Od postanowienia służy Stronie, na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 236 § 2 i art. 239 Ordynacji podatkowej, prawo wniesienia za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Nowej Soli zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Zielonej Górze w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia. Niniejsza interpretacja, w oparciu o art. 14b § 2 Ordynacji podatkowej, nie jest wiążąca dla Podatnika, lecz wiąże właściwe dla Podatnika organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej, w odniesieniu do zadanego pytania i przytoczonego w postanowieniu stanu faktycznego.

Składając zażalenie Strona zobowiązana jest załączyć, zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a w związku z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 86, poz. 960 ze zm.), opłatę skarbową w znakach skarbowych w wysokości 5,00 zł od podania oraz w wysokości 0,50 zł od załącznika.