Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym: Spółka wykonuje usługi również w innych niż Polska krajach Unii Europejskiej, m. in. we Włoszech. Usługi te obejmują np. prace ślusarskie, elektrotechniczne, naprawa oraz montaż i demontaż linii produkcyjnych. Odbiorcą tychże usług jest podatnik podatku od wartości dodanej, zarejestrowany jako podatnik unijny.

Usługi te Spółka zakwalifikowała jako usługi na ruchomym majątku rzeczowym, przy czym towary, na których usługi te są wykonywane pozostają na terytorium Włoch.

Spółka za wykonane usługi wystawia fakturę bez podatku VAT z adnotacją, że podatek VAT rozliczy - płaci odbiorca usługi; odbiorca usługi podał nr NIP, pod którym jest zarejestrowany jako podatnik VAT unijny.

W tym przypadku, Spółka wykonuje usługi na ruchomym majątku rzeczowym, odbiorca usługi jest zarejestrowanym podatnikiem w kraju gdzie usługa jest wykonywana i podał nr NIP, pod którym jest zarejestrowany, stąd Spółka korzysta z przepisów art. 27 i art. 28 ustawy o podatku od towarów i usług, ustawa z dnia 11 marca 2004 roku, (Dz. U. z 2004 r. nr 54, poz. 535, ze zm.) i wystawia fakturę bez podatku VAT.

W odpowiedzi informuje się, że w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (publ. Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Słownik ustawowy, zawarty w art. 2 pkt 1 ustawy VAT definiuje terytorium kraju jako terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

O obowiązku opodatkowania danej usługi na terytorium kraju decyduje zatem miejsce świadczenia – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają usługi wykonywane na terytorium kraju. W odniesieniu do usług, miejsce świadczenia określone zostało w rozdziale 3 ustawy VAT. Przepis ten – w odniesieniu do usług na ruchomym majątku rzeczowym wprowadza zasadę, zgodnie z którą miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie usługi te są faktycznie świadczone, z zastrzeżeniem art. 28 (art. 27 ust. 2 pkt 3 lit d ustawy VAT).

W przepisie art. 28 ust. 7 ustawodawca w odrębny sposób określa miejsce świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym, w przypadku tych usług świadczonych dla nabywcy, który podał wykonującemu te usługi numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi są wykonywane. Miejscem świadczenia usług jest wtedy terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy usługi ten numer, jednakże zasada ta znajduje zastosowanie pod warunkiem, że towary po wykonaniu tych usług zostaną wywiezione z terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi te zostały faktycznie wykonane.

W przypadku opisanym we wniosku Spółki, tj., kiedy usługa świadczona jest na rzecz nabywcy zidentyfikowanego na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium tego samego państwa członkowskiego, co miejsce faktycznego świadczenia usługi – miejsce świadczenia należy określić zgodnie z zasadą wynikającą z powołanego art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d ustawy VAT, tj. miejscem ich świadczenia jest miejsce, gdzie usługa jest faktycznie świadczona – w tym przypadku – terytorium Włoch. Usługa ta zatem nie jest opodatkowana na terytorium kraju.

Świadczenie przez podatników usług opodatkowanych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju dokumentowane jest fakturą, o której mowa w art. 106 ust. 2. Przepis ten do faktur dokumentujących czynności opodatkowane poza terytorium kraju nakazuje odpowiednie stosowanie art. 106 ust. 1 ustawy VAT, w myśl którego podatnicy, o których mowa wart. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy. Szczegółowe zasady wystawiania faktur dokumentujących czynności opodatkowane poza terytorium kraju określone zostały w § 27 rozporządzenia z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (publ. Dz. U. Nr 95 poz. 798). W myśl ust. 1 powołanej normy ogólne dotyczące zasad wystawiania faktur – tj. przepisy § 9, 11-23 i 26 tego rozporządzenia - stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.

Faktury te powinny zawierać dane określone w § 9, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem (§ 27 ust. 2), mogą one nie zawierać danych określonych w § 9 ust. 1 pkt 2, dotyczących nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 4 (§ 27 ust. 3).

Zgodnie z § 27 ust. 4 w przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 28 ust. 6 i 7 – tj. m. in. usług na ruchomym majątku rzeczowym, faktura dokumentująca wykonanie tych czynności powinna zawierać numer, pod którym nabywca usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego, innym niż terytorium kraju, oraz informację, że zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca usługi.

Reasumując – w opisanym przypadku postępowanie Spółki jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę, według stanu prawnego obowiązującego w dniu złożenia wniosku.

Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia