Podatnik w złożonym wniosku przedstawił stan faktyczny, z którego wynika, że w okresie od 17 sierpnia do 31 grudnia 2004 r. był zatrudniony za zgodą Duńskiego Urzędu ds. Cudzoziemców u duńskiego pracodawcy, który wypłacał mu wynagrodzenie za pracę. W okresie zatrudnienia wnioskodawca otrzymał wynagrodzenie w wysokości 77.447 koron duńskich. Wnioskodawca wyjaśnia, że powyższy dochód brutto zawiera – oprócz wynagrodzenia za pracę – opłatę za mieszkanie i wyżywienie tj. zagraniczne diety i ryczałt za nocleg, które to zgodnie z aktualnie obowiązującym rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej i samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, wynoszą: 324 DKK dziennie za wyżywienie oraz 800 DKK za nocleg. Z treści pisma wynika, że duński urząd podatkowy wystawił kartę podatkową, gdyż zgodnie z przepisami UE dochody podlegają opodatkowaniu w Danii, gdy okres pracy jest dłuższy niż 6 miesięcy, a Pan X w sierpniu 2004 r. uzyskał pozwolenie na pracę w Danii na okres 12 miesięcy.

Z załączonego do wniosku formularza „Oplysningsseddel "04” - informacji, którą pracodawca wystawia pracownikowi i przesyła do urzędu skarbowego wynika, iż Podatnk zatrudniony był w Danii w okresie od 17.08.2004 do 31.12.2004, oraz że otrzymał dochód brutto 77.447 DKK, od którego została odprowadzona 8 % składka rynku pracy (tj. na duński fundusz pracy) w wys. 6.195 DKK. Powyższy dochód brutto zawiera w sobie, oprócz tego co, podatnikowi zostało wypłacone, również opłatę za mieszkanie i wyżywienie.

Ponadto wnioskodawca oświadczył, że w 2004 r. w Polsce nie pracował i nie uzyskał żadnego dochodu.

Wobec powyższego Podatnik występuje z zapytaniem, czy ma obowiązek złożenia w Polsce deklaracji podatkowej i czy powinien rozliczyć się z otrzymanego dochodu ze stosunku pracy w Danii.

Podatnik przedstawia własne stanowisko w sprawie, twierdząc, że nie powinien składać w Polsce rozliczenia rocznego za 2004 r., albowiem duński pracodawca dokonał takiego rozliczenia w Danii. Podatnik wskazuje przy tym na postanowienia Konwencji zawartej pomiędzy Rzeczpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania, na podstawie której ta część dochodu, która jest opodatkowana w Danii nie podlega opodatkowaniu w Polsce.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Drawsku Pomorskim nie podziela stanowiska Podatnk i stosownie do postanowień art. 14 a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) informuje, że:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 i 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 174 z późn. zm.):

• osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
• osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2004 r. jedynym kryterium pozwalającym uznać danego podatnika za podlegającego w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, stało się posiadanie na terytorium Polski miejsca zamieszkania. Pojęcie „miejsca zamieszkania” nie zostało zdefiniowane zarówno w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak i w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60). Definicja miejsca zamieszkania znajduje się w art. 25 Kodeksu Cywilnego, według której miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Wynika z zachowania danej osoby, jej woli i polega na ześrodkowaniu swojej aktywności życiowej w określonej miejscowości. Nie ma tu znaczenia jak długi jest to pobyt, lecz jaki charakter ma pobyt. Jednakże wyjazd nawet na długi okres czasu, np. w celach zarobkowych, czy nauki nie powoduje utraty stałego miejsca zamieszkania. A w konsekwencji nie skutkuje to ograniczeniem obowiązku podatkowego.

Z przedstawionych informacji wynika, że posiada Pan miejsce zamieszkania w Polsce, a więc zgodnie z zasadą polskiego prawa podatkowego wyrażoną w treści cytowanego art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlega Pan nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, co oznacza obowiązek opodatkowania całości swoich dochodów, bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Osiągając dochody poza granicami Polski należy mieć na uwadze zarówno przepisy polskiego prawa podatkowego, jak też uregulowania prawne tego kraju, w którym podatnik osiąga dochody. Powstanie obowiązku podatkowego jest również ściśle związane z treścią umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Zgodnie z art. 4a ww. ustawy o podatku dochodowym przepisy art. 3 ust. 1 i 2a stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Takim aktem prawnym w opisanym stanie faktycznym jest konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Warszawie dnia 6 grudnia 2001 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 43, poz. 368).

Sposób opodatkowania dochodów uzyskanych z pracy najemnej w Danii wynika z treści art. 14 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii. Zgodnie z regułą zawartą w art. 14 ust. 1 cytowanej Konwencji wynagrodzenie z pracy najemnej wykonywanej w Danii może być opodatkowane w Danii, przy czym sformułowanie „może być opodatkowane” nie oznacza możliwości wyboru przez podatnika kraju, w którym dochód ma być objęty podatkiem. Regulacja taka oznacza, że Dania ma prawo opodatkować dochód, jeżeli na podstawie przepisów tego kraju będzie on podlegał w nim opodatkowaniu. W art. 14 ust. 2 Konwencji wprowadzono wyjątek od powyższej reguły – przedstawiono trzy warunki, które należy spełnić łącznie, aby dochód z pracy najemnej wykonywanej na terytorium Danii mógł być opodatkowany tylko w Polsce. Zgodnie z art. 14 pkt 2 tej konwencji wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (Polsce) otrzymuje za pracę najemną wykonywaną w drugim Umawiającym się Państwie (Danii), podlega opodatkowaniu tylko w tym pierwszym Państwie (Polsce), jeżeli:

• odbiorca przebywa w drugim Państwie (Danii) przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni w okresie dwunastu miesięcy, rozpoczynającym się lub kończącym w danym roku podatkowym, i
• wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w pierwszym wymienionym Państwie (Polsce), i
• wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład, który pracodawca posiada w drugim Państwie (Danii).

W omawianym stanie faktycznym nie są spełnione łącznie wszystkie warunki o pracy najemnej pozwalających na opodatkowanie tych dochodów tylko w Polsce. Z treści pisma wynika również, że osiągane przez Pana X w 2004 r. dochody z pracy wykonywanej w Danii podlegały tam opodatkowaniu. Z powyższych unormowań wynika, że dochody osiągane przez Pana z pracy za granicą będą opodatkowane w miejscu jej wykonywania (postanowienia Konwencji) oraz w miejscu rezydencji, tj. w miejscu zamieszkania (zapisy ustawy podatkowej dotyczące nieograniczonego obowiązku podatkowego). Nie oznacza to jednak dwukrotnego opodatkowania takich dochodów. Zapobiegają temu zarówno przepisy zawarte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak i przyjęta konwencja zawarta pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku. W myśl postanowień art. 22 ww. konwencji podwójne opodatkowanie będzie eliminowane w następujący sposób:

Z zastrzeżeniem postanowień punktu c, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami ww. Konwencji może być opodatkowany w drugim umawiającym się Państwie, wówczas pierwsze Państwo zezwoli na:

• odliczenie od podatku dochodowego danej osoby kwoty równej podatkowi dochodowemu zapłaconemu w tym drugim Państwie,
• odliczenie od podatku od majątku danej osoby kwoty równej podatkowi od majątku zapłaconemu w tym drugim Państwie.

Jednakże takie odliczenie w żadnym razie nie może przekroczyć tej części podatku dochodowego lub podatku od majątku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada bądź na dochód, bądź na majątek, jaki może być opodatkowany w tym drugim Państwie;

Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej konwencji podlega opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym się Państwie, to pierwsze Umawiające się Państwo może włączyć ten dochód lub majątek do podstawy opodatkowania, jednakże powinno zezwolić na odliczenie od podatku od dochodu lub od podatku od majątku tej części podatku od dochodu lub podatku od majątku, która w zależności od konkretnego wypadku przypada na dochód lub majątek posiadany w drugim Umawiającym się Państwie.

Przyjęcie w konwencji tej metody unikania podwójnego opodatkowania (jest to tzw. metoda odliczenia proporcjonalnego) oznacza, że dochód osiągnięty za granicą nie podlega zwolnieniu od opodatkowania w Polsce.

Jak wynika z przytoczonych wyżej przepisów, osoby mające miejsce zamieszkania w Polsce (podlegające nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu - art. 3 ust. 1 cytowanej ustawy o podatku dochodowym) i osiągające dochody w Danii, obowiązane są te dochody opodatkować w Polsce łącznie z dochodami osiągniętymi na terenie naszego kraju, ale od obliczonego od tych dochodów należnego podatku mogą odliczyć podatek zapłacony za granicą (w Danii).

Powyższe znajduje również odzwierciedlenie w przepisach art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym, który stanowi, że jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (..) dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.

Stosownie zaś do postanowień art. 27 ust. 9a cytowanej ustawy o podatku dochodowym w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 1, uzyskującego wyłącznie dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zasadę określoną w ust. 9 stosuje się odpowiednio.

Zatem dochody otrzymane przez Pana od duńskiego pracodawcy, podlegać będą opodatkowaniu w Polsce na zasadach ogólnych, tak jak dochody ze stosunku pracy i przy zastosowaniu obowiązującej skali podatkowej, niezależnie od faktu, czy osiągnął Pan dochody w Polsce.

Sposób obliczenia dochodu przedstawia się następująco:

1. Przychody osiągnięte za granicą można pomniejszyć o przysługujące diety – zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest część dochodów osób, o których mowa w art. 3 ust. 1, przebywających czasowo za granicą i uzyskujących dochody ze stosunku pracy lub stypendiów, z wyjątkiem wynagrodzenia otrzymywanego przez członka służby zagranicznej - wysokości równowartości diety z tytułu podróży służbowych poza granicami kraju, określonych w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, za każdy dzień, w którym wykonywana była praca lub otrzymywane stypendium; zwolnienie dotyczy dochodów nie przekraczających rocznie równowartości trzydziestu diet (...).

Wysokość diet przysługujących w poszczególnych krajach określona jest w załączniku do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1991 z późn.zm.).

Jak z powyższego wynika, osiągnięte za granicą przychody będzie mógł Pan pomniejszyć o kwotę diet przysługujących w 2004 r. w Danii za każdy dzień, w którym wykonywano pracę. Pomniejszenie to nie może być jednak większe niż równowartość 30 diet rocznie. W roku 2004 r. kwota diety za 1 dzień wynosiła 324 DKK.

Brak jest natomiast podstaw do skorzystania z ryczałtowego limitu za noclegi i pomniejszenia przychodu o ten ryczałt, bowiem w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartych w przepisie art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawodawca nie zawarł przedmiotowego zwolnienia.

Ponadto Naczelnik Urzędu skarbowego w Drawsku Pomorskim wyjaśnia, że od dnia 1 stycznia 2004 r. zlikwidowane zostało zwolnienie od podatku kwoty stanowiącej równowartość wydatków na zakwaterowanie, poniesionych przez osoby przebywające czasowo za granicą i uzyskujące tam dochody ze stosunku pracy. Zwolnienie to wynikało z art. 21 ust. 1 pkt 81 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym nie ma podstaw do pomniejszania przychodów o wydatki z tytułu zakwaterowania po przeliczeniu na złote według średniego kursu walut obcych z dnia uzyskania przychodów.

2. Przychody należ przeliczyć na złote według średniego kursu walut obcych z dnia uzyskania przychodów ogłoszonego przez NBP – art. 11 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Przeliczenia na złote przychodów uzyskanych za pracę za granicą – zgodnie z art. 11 ust. 3 i 4 w związku z art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym - należy dokonać według kursu z dnia otrzymania bądź postawienia środków pieniężnych do dyspozycji podatnika, ogłaszanych przez bank, z którego usług korzystał podatnik, i mających zastosowanie przy kupnie walut. Jeżeli bank, z którego usług korzysta podatnik stosuje różne kursy walut i nie jest możliwe zastosowanie kursu, o którym mowa w zdaniu poprzednim, stosuje się kurs średni z dnia uzyskania przychodu ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski. W przypadku, gdyby podatnik nie korzystał z usług banku - przychody osiągnięte za granicą należy przeliczyć na złote według kursu średniego waluty obcej z dnia uzyskania przychodów, ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski.

3. Przychody ulegają pomniejszeniu o ryczałtowe koszty uzyskania przychodu – art. 22 ust. 2 cytowanej ustawy o podatku dochodowym. Zgodnie z tymi przepisami, koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, w przypadku gdy:

• podatnik uzyskuje przychody od jednego zakładu pracy – wynoszą 102 zł 25 gr miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1.227 zł,
• podatnik uzyskuje przychody równocześnie od więcej niż jednego zakładu pracy - nie mogą przekroczyć łącznie 1.840 zł 77 gr za rok podatkowy,
• miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę - wynoszą 127, zł 82 gr miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 1.533 zł 84 gr,
• podatnik uzyskuje przychody równocześnie od więcej niż jednego zakładu pracy, a miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy i podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę - nie mogą przekroczyć łącznie 2.300 zł 94 gr za rok podatkowy.

Z podanych informacji wynika, że mieszkał Pan i pracował w tej samej miejscowością, stąd przysługujące koszty wynoszą 102,25 zł miesięcznie.

Odliczenia od dochodu – przepisy art. 26 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym wskazują na możliwość odliczenia od dochodu m.in. składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń (Dz. U. Nr 137, poz. 887 z późn. zm.) zapłaconych i potrąconych przez płatnika w roku podatkowym. Zatem jeżeli składka na ubezpieczenie społeczne była zapłacone u zagranicznego ubezpieczyciela, to nie podlega ona odliczeniu od dochodu przy dokonywaniu rozliczenia rocznego, ponieważ nie jest ona składką opłacaną na podstawie ww. ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

Sposób obliczenia podatku – od dochodów obliczonych powyższym sposobem należy obliczyć podatek według obowiązującej w Polsce za 2004 rok skali podatkowej, a następnie od tego podatku odliczyć kwotę równą podatkowi zapłaconemu w Danii, o ile oczywiście został tam zapłacony (w przedstawionym stanie faktycznym, podatek nie został zapłacony). W przypadku jeśli podatnik uzyskał również dochody w Polsce, odliczenie to nie może przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie. W zakresie przeliczenia na złote podatku zapłaconego za granicą przepis ten odsyła do odpowiedniego zastosowania postanowień ww. art. 11 ust. 3 i 4 cytowanej ustawy o podatku dochodowym.

Ponadto zgodnie z art. 27b ust. 1 pkt 1 – podatek dochodowy w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o którym mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. Nr 210, poz. 2135) – opłaconej w roku podatkowym bezpośrednio przez podatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz pobranej w roku podatkowym przez płatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych (... ). Zgodnie z ww. przepisami w przypadku pobierania przez duńskiego pracodawcę ubezpieczenia zdrowotnego – opłacanego u zagranicznego ubezpieczyciela – nie podlega ono odliczeniu od podatku przy dokonaniu rozliczenia rocznego.

Zasady deklarowania i wpłacania podatku dochodowego podatnika posiadającego miejsce zamieszkania w Polsce określone zostały w przepisach art. 44 ust. 1a pkt 1, 3e i ust. 7 oraz art. 45 ust. 1 i 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z treścią art. 44 ust. 1a pkt 1 i ust. 3a ustawy (...), podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników ze stosunku pracy z zagranicy są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki miesięczne na podatek dochodowy w wysokości 19 % dochodu za miesiące, w których uzyskali ten dochód, w terminie do dnia 20 następnego miesiąca za miesiąc poprzedni, a za grudzień - w terminie złożenia zeznania podatkowego. W terminach płatności zaliczek podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatników, deklaracje według ustalonego wzoru (PIT-53). Mając zaś na względzie treść art. 44 ust. 7 ustawy (...) podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, czasowo przebywający za granicą, którzy osiągają dochody ze źródeł przychodów położonych poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, są obowiązani wpłacić zaliczkę na podatek w wysokości 19% tych dochodów, w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym wrócili do kraju. Przepisy art. 44 ust. 1a i 7 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 44 ust. 3e ustawy), co oznacza, że obliczoną zaliczkę w wysokości 19 % można pomniejszyć o kwotę podatku zapłaconego za granicą.

Natomiast zgodnie z postanowieniami art. 45 ust. 1 cytowanej ustawy o podatku dochodowym podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru (w omawianym stanie na druku PIT-36), o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym (...). W zeznaniu PIT-36 należy również wykazać wpłaconą zaliczkę na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych za granicą wykazaną w PIT-53, o ile oczywiście taka deklaracja była składana i podatek był płacony (w przedstawionym stanie faktycznym deklaracja PIT-53 nie była składana).

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Drawsku Pomorskim informuje, że stanowisko Pana w powyższej sprawie zawarte w złożonym wniosku nie jest prawidłowe. Jest Pan zobowiązany do złożenia zeznania podatkowego PIT-36 za 2004 rok i rozliczenia się w Polsce z dochodów osiągniętych w Danii. Przy zastosowaniu bowiem metody odliczenia proporcjonalnego obowiązek wykazania w zeznaniu rocznym dochodu uzyskanego za granicą istnieje zawsze, bez względu na to, czy oprócz dochodów za granicą, podatnik uzyskał w Polsce inne dochody.