INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 grudnia 2011 r. (data wpływu 30 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zużycia wyrobów węglowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 grudnia 2011 r. Zainteresowany złożył wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zużycia wyrobów węglowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą pod określoną nazwą. W ramach prowadzonej działalność Zainteresowany posiada zakład rektyfikacji i odwadniania spirytusu. W skład ww. zakładu wchodzą dwie linie produkcyjne. Produktem finalnym linii do rektyfikacji spirytusu jest spirytus rektyfikowany o kodzie CN 2207 10 00, wykorzystywany następnie głównie do celów spożywczych. Produktem finalnym linii do odwadniania spirytusu jest spirytus odwodniony o kodzie CN 2207 20 00, wykorzystywany jako biokomponent. Obie linie w procesie produkcyjnym wykorzystują parę wodną, która powstaje w wyniku spalania wyrobów węglowych. Z uwagi na uwarunkowania technologiczne para wodna do obsługi obu linii wytwarzana jest łącznie w dwóch kotłach, a następnie przechodzi przez wspólny węzeł, po czym rozdzielana jest na wyżej opisane linie rektyfikacji oraz linie odwadniania.

Zgodnie z art. 31a ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym od dnia 2 stycznia 2012 r., zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane w procesie produkcji wyrobów energetycznych. Wnioskodawca wskazał, iż definicji wyrobów energetycznych należy szukać w dziale IV, rozdział 1 ustawy o podatku akcyzowym. Zgodnie z art. 86 ust. 1 pkt 9 do wyrobów energetycznych w rozumieniu ustawy zalicza się pozostałe wyroby, z wyłączeniem substancji stosowanych do barwienia i znakowania, o których mowa w art. 90 ust. 1, przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa silnikowe lub jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych - bez względu na kod CN.

Zainteresowany zauważył, iż w zakresie definicji biokomponentów ustawa o podatku akcyzowym odsyła do ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o biokomponentach i biopaliwach ciekłych. Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy biokomponentami są bioetanol, biometanol, ester, dimetyloester, czysty olej roślinny oraz węglowodory syntetyczne. Wnioskodawca twierdzi, że biokomponenty są wyrobami energetycznymi, o których mowa w art. 86 i następne ustawy o podatku akcyzowym, a więc wyroby węglowe zużywane w procesie ich produkcji zwolnione są na podstawie art. 31a ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym, od akcyzy. Z uwagi na fakt, iż zarówno linia wytwarzająca biokomponenty, jak i linia wytwarzająca spirytus na cele spożywcze wykorzystuje parę wodną pochodzącą z jednego źródła, a także z uwagi na to, że obie linie funkcjonują w oparciu o tą samą technologię produkcji, Zainteresowany uważa, iż określenie wyrobów węglowych zwolnionych od akcyzy na podstawie art. 31a ust. 2 pkt 2 powinno nastąpić w odpowiedniej proporcji, tj. proporcji ilości litrów wytworzonego spirytusu odwodnionego (biokomponentu) do ogólnej ilości litrów wytworzonych na obu liniach. Dla przykładu: jeśli na obu liniach wyprodukowano łącznie 1000 litrów, w tym spirytusu odwodnionego (biokomponentu) 500 litrów oraz spirytusu rektyfikowanego 500 litrów, proporcja ta wynosi 50%, zatem 50% wyrobów węglowych zużytych do produkcji powinno podlegać zwolnieniu od podatku akcyzowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle art. 31a ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym możliwe jest ustalenie ilości wyrobów węglowych zużytych do produkcji wyrobów energetycznych zwolnionych od akcyzy, na zasadzie proporcji ilości litrów wytworzonego spirytusu odwodnionego (biokomponentu - wyrobu energetycznego) do ogólnej ilości litrów wytworzonych na obu liniach produkcyjnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane zdarzenie przyszłe uprawnia, wobec braku innych kryteriów ustawowych, do przyjęcia zasady proporcjonalnego rozdzielania ilości zużytego w procesie produkcji wyrobu węglowego (miału) na wyrób zużyty do produkcji wyrobów energetycznych i wyrób zużyty do innych celów. Wyrób węglowy zużyty do wytworzenia wyrobów energetycznych korzysta ze zwolnienia od akcyzy na podstawie art. 31a ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym. Ustalenie tej proporcji powinno nastąpić stosownie do udziału ilości wyprodukowanych wyrobów energetycznych w wielkości całej produkcji zakładu rektyfikacji i odwodnienia spirytusu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Z kolei wyroby węglowe to wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy (art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy).

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalność posiada zakład rektyfikacji i odwadniania spirytusu. W skład zakładu wchodzą dwie linie produkcyjne. Produktem finalnym linii do rektyfikacji spirytusu jest spirytus rektyfikowany o kodzie CN 2207 10 00, wykorzystywany następnie głównie do celów spożywczych, z kolei produktem finalnym linii do odwadniania spirytusu jest spirytus odwodniony o kodzie CN 2207 20 00, wykorzystywany jako biokomponent, który jest wyrobem energetycznym. Obie linie w procesie produkcyjnym wykorzystują parę wodną, która powstaje w wyniku spalania wyrobów węglowych. Z uwagi na uwarunkowania technologiczne para wodna do obsługi obu linii wytwarzana jest łącznie w dwóch kotłach, a następnie przechodzi przez wspólny węzeł, po czym rozdzielana jest na wyżej opisane linie rektyfikacji oraz linie odwadniania. Zainteresowany wskazał, iż obie linie produkcyjne wykorzystują parę wodną pochodzącą z jednego źródła i funkcjonują w oparciu o tą samą technologię produkcji.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest możliwość ustalenia ilości wyrobów węglowych zużytych do produkcji wyrobów energetycznych zwolnionych od akcyzy, na zasadzie proporcji ilości litrów wytworzonego spirytusu odwodnionego (biokomponentu - wyrobu energetycznego) do ogólnej ilości litrów wytworzonych na obu liniach produkcyjnych.

Wobec powyższego wyjaśnić należy, iż przeznaczenie wyrobu węglowego (miału) do celów opałowych - jak wynika z cyt. powyżej poz. 19 załącznika nr 1 do ustawy - pozwala zaliczyć go do wyrobów akcyzowych.

Zasadą jest, iż obrót wyrobami akcyzowymi objęty jest opodatkowaniem akcyzą (art. 9a ust. 1 ustawy). Natomiast w świetle art. 9a ust. 1 pkt 6 ustawy, użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2 ustawy podlega opodatkowaniu akcyzą.

Z powyższego wynika, m.in., iż przepis art. 31a ust. 2 ustawy wymienia na jakie cele (w tym przypadku uprzywilejowane zwolnieniem) mogą zostać przeznaczone wyroby węglowe.

Natomiast podmiotem uprawnionym do zwolnienia jest zgodnie z art. 31a ust. 1 pkt 1 ustawy, podmiot korzystający ze zwolnień wskazanych w ust. 2 tego przepisu - zwalnia się bowiem od akcyzy sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy (…) podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2.

Podmiot zużywający to w myśl art. 2 ust. 1 pkt 22 lit. a ustawy, podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, który wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie zużywa na cele uprawniające do zwolnienia.

W świetle powyższego, podmiot zużywający wyroby węglowe będzie korzystał ze zwolnienia jeśli zużyje wyroby węglowe do jednego z enumeratywnie wskazanych w ust. 2 celów (przeznaczeń).

Na mocy art. 31a ust. 2 pkt 2 ustawy, zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane w procesie produkcji wyrobów energetycznych.

Z powyższego wynika, iż co do zasady zwolnione są od akcyzy wyroby węglowe zużywane (bezpośrednio ) do wyprodukowania wyrobów energetycznych.

Odnosząc ww. przepisy do opisanego zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, iż zużycie przez Zainteresowanego wyrobów węglowych do produkcji wyrobów energetycznych (biokomponentu), podlega zwolnieniu od akcyzy.

Zauważyć również należy, że przepisy prawa akcyzowego nie regulują sposobu określania ilości wyrobów węglowych zużytych w procesie produkcji wyrobów energetycznych. Tym samym ilość wyrobów węglowych podlegająca zwolnieniu od akcyzy może być ustalona metodą proponowaną przez Zainteresowanego.

Biorąc pod uwagę opis zawarty we wniosku oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że Wnioskodawca będzie mógł ustalić ilość wyrobów węglowych zużytych w procesie produkcji wyrobów energetycznych w oparciu o ustalone proporcje w celu określenia ilości wyrobów węglowych zwolnionych od akcyzy.

Dodatkowo tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisanym zdarzeniu przyszłym, które nie zostały objęte pytaniem oraz własnym stanowiskiem w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. W szczególności nie rozstrzyga ona czy produkowane przez wnioskodawcę wyroby są wyrobami energetycznymi.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.