Podatnik złożył w Urzędzie Skarbowym wniosek o interpretację przepisów prawnych dotyczących opodatkowania wynagrodzenia syndyka. Wnioskodawca wyjaśnił, że od marca do czerwca 2003 roku pełnił funkcję syndyka masy upadłości spółki z o.o. Sąd Rejonowy postanowieniem za wykonane czynności przyznał Podatnikowi wynagrodzenie w kwocie 20.000 zł. Jednocześnie Sąd ten, jak podkreśla pytający, rozpatrując ostateczne sprawozdanie Syndyka, nie uznał jako wydatku masy upadłości kwoty 25.487 zł poniesionej z tytułu obsługi prawnej procesów sądowych. Zaliczkę na poczet wynagrodzenia w wysokości 10.000 zł wnioskodawca otrzymał w roku 2003, natomiast pozostałą kwotę 10.000 zł - jak wyjaśnia - skompensował wyznaczony w Jego miejsce syndyk z w/w nieuznanym przez Sąd wydatkiem i przesłał Podatnikowi, w imieniu Spółki w upadłości, informację PIT-8C o wypłaconej w 2004 roku kwocie 10.000 zł.
Przedstawiając własne stanowisko w sprawie Podatnik wyraził opinię, że powyższa kwota nie została wypłacona ani postawiona do Jego dyspozycji, wobec czego nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Organ podatkowy pierwszej instancji, w oparciu o przedstawiony stan faktyczny, postanowieniem stwierdził, że stanowisko strony jest nieprawidłowe i jednocześnie wyjaśnił, że instytucja potrącenia zastosowana została w tej sprawie zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa, wobec czego przyjąć należy, że potrącenia dokonano w dniu postawienia podatnikowi przychodu do dyspozycji.

Na postanowienie to Podatnik złożył zażalenie podnosząc, iż sporna kwota 10.000 zł nie została wypłacona ani postawiona Mu do dyspozycji, jak również to, że nie był zobowiązany przez Sąd do zwrotu nieuznanej kwoty wydatków, którą potrącił z należnego wynagrodzenia syndyk masy upadłości.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu po rozpatrzeniu zażalenia stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm./ w brzmieniu obowiązującym w 2004 r. - opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52a oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Dochodem jest nadwyżka przychodów nad kosztami ich uzyskania przy czym w myśl art. 11 cyt. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W niniejszej sprawie, będącej przedmiotem interpretacji, sporna jest kwestia, czy wynagrodzenie należne pytającemu, zostało postawione do Jego dyspozycji w opisanej sytuacji.
W oparciu o przedstawiony stan faktyczny organ odwoławczy stwierdza, że z chwilą uprawomocnienia się postanowienia Sądu Rejonowego przyznającego Podatnikowi wynagrodzenie za czynności syndyka, świadczenie to stało się należne i wymagalne. Pozostawało do dyspozycji byłego syndyka, dlatego syndyk- następca mając fakt ten na względzie skorzystał z instytucji potrącenia, o której mowa w art. 498 Kodeksu cywilnego i dokonał kompensaty wynagrodzenia w kwocie 10.000 zł z nieuznanym przez Sąd wydatkiem w wysokości 25.487 zł. Wyjaśnia się przy tym, że organ podatkowy drugiej instancji nie poddał ocenie kwestię słuszności i prawidłowości dokonanego potrącenia z uwagi na to, że z załączonego do wniosku postanowienia Sądu Rejonowego nie wynika ani kwota nieuznanych wydatków ani obowiązek jej zwrotu przez Podatnika. Interpretacja odnosi się wyłącznie do stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę. Zauważa się więc, że skoro syndyk – następca mógł dokonać potrącenia, oznacza to, że sporne wynagrodzenie, w rozumieniu przepisów prawa podatkowego pozostawało do dyspozycji podatnika.

Końcowo wyjaśnia się, że organ odwoławczy podziela stanowisko podatnika, iż w okresie, którego dotyczy interpretacja, obowiązywały „stare” przepisy rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24.10.1934 r. Prawo upadłościowe a nie ustawa z dnia 28.02.2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze / Dz.U. Nr 60, poz. 535 ze zm. /, która weszła w życie z dniem 01.10.2003 r. Kwestia ta nie ma jednakże wpływu na udzieloną interpretację, która dotyczy przepisów prawa podatkowego a nie upadłościowego.

Wobec powyższego stwierdza się, że wydane w powyższej sprawie przez Naczelnika Urzędu Skarbowego postanowienie jest prawidłowe.

Interpretacji udzielono w oparciu o stan faktyczny przedstawiony we wniosku oraz zgodnie ze stanem prawnym obowiązującym w dniu jej sporządzenia.