P O S T A N O W I E N I E

Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku, działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 09 lutego 2005r. T. Spółki z o.o. z/s w Gdańsku (data wpływu do tut. Urzędu 10 luty 2005r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w sprawie zasad opodatkowania świadczeń z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych wypłaconych pracownikowi (obywatelowi Litwy) świadczącemu pracę na terytorium Litwy

s t w i e r d z a, iż stanowisko przedstawione w tym wniosku jest nieprawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

U Z A S A D N I E N I E

T. Spółka z o.o. z/s w Gdańsku (dalej: Spółka) zatrudniła na podstawie umowy o pracę obywatela Republiki Litewskiej, mającego miejsce stałego zamieszkania na Litwie. Miejscem wykonywania pracy w ramach stosunku pracy jest terytorium Litwy. Dodatkowo Spółka wyjaśniła, iż nie prowadzi działalności gospodarczej na Litwie oraz nie posiada na jej terytorium oddziału. Spółka ma wątpliwości, czy świadczenia wypłacone wymienionemu pracownikowi z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce.

Zdaniem Spółki uzyskane przez pracownika przychody z ZFŚS podlegają opodatkowaniu w Polsce.

Na tle zaprezentowanego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku stwierdza, co następuje:

Przepis art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) określa źródła przychodu, w tym w pkt 1 wymienia przychody: ze stosunku służbowego, stosunku pracy, w tym spółdzielczego stosunku pracy, członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolna, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

Z kolei art. 12 ust. 1 tej ustawy stanowi, iż za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty w treści tego przepisu zwrot „w szczególności” oznacza, iż wymienione kategorie przychodów zostały przytoczone jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika przysporzeniem majątkowym, a mające swoje źródło w łączącym podatnika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Zasady tworzenia przez pracodawców zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz gospodarowania środkami tegoż funduszu określa ustawa z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996r. Nr 70, poz. 335 z późn. zm.). Przepisy tej ustawy określają również zasady gospodarowania środkami tego Funduszu. Osobami uprawnionymi do korzystania z funduszu są m.in. pracownicy i ich rodziny (art. 2 pkt 5 ww. ustawy). Warunki korzystania z usług i świadczeń finansowanych z funduszu określa regulamin funduszu wydany na podstawie art. 8 ust. 2 ww. ustawy. Decyzja o przyznaniu świadczenia podejmowana jest na szczeblu zakładu pracy w oparciu o obowiązujący u pracodawcy regulamin.

Z powyższego wynika, że otrzymane przez pracowników świadczenia z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych stanowią przychody ze stosunku pracy.

Stosownie do treści art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Za terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu ustawy – zgodnie z art. 5 ustawy - uważa się również znajdującą się poza morzem terytorialnym wyłączną strefę ekonomiczną, w której Rzeczpospolita Polska na podstawie prawa wewnętrznego i zgodnie z prawem międzynarodowym wykonuje prawa odnoszące się do badania i eksploatacji dna morskiego i jego podglebia oraz ich zasobów naturalnych.

Zgodnie z „Komputerowym słownikiem języka polskiego” (PWN, Edycja 1998) terytorium państwa – to obszar podległy suwerennej władzy państwa, obejmujący określony ląd z wodami śródlądowymi, morze przybrzeżne oraz przestrzeń powietrzną, położoną nad lądem i morzem przybrzeżnym, a także podziemie znajdujące się pod nimi.

Wypowiadając się w kwestii terytorium państwa w wyroku z dnia 31.05.2000r. sygn. akt I S.A./Lu 358/99 NSA stwierdził: „Najogólniej rzecz ujmując, przez terytorium państwa należy rozumieć obszar (część powierzchni kuli ziemskiej) podlegający zwierzchnictwu terytorialnemu tego państwa”.

Wymieniona powyżej ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, poza sformułowaniem zawartym w powołanym wyżej art. 5, nie definiuje pojęcia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W systemie prawa polskiego definicja terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zawarta jest w ustawie z dnia 12 października 1990 r. o ochronie granicy państwowej (Dz. U. Nr 78, poz. 461 z późn. zm.) oraz w ustawie z dnia 21 marca 1991r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej i administracji morskiej (Dz. U. z 2003r. Nr 153, poz.1502 z późn. zm.).

Mając na uwadze przedstawiony przez Spółkę stan faktyczny, zgodnie z którym miejscem wykonywania pracy jest terytorium Litwy, tut. organ podatkowy stoi na stanowisku, że do dochodów obywatela Republiki Litwy, ze źródła przychodów jakim jest stosunek pracy, nie mają zastosowania przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis art. 3 ust. 2a powołanej ustawy – określający zasady podlegania ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu - odnosi się tylko do dochodów osób nie mających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Powyższe oznacza, że Spółka nie ma obowiązku poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. Otrzymane przez obywatela Republiki Litwy świadczenie z ZFŚS stanowi przychód ze stosunku pracy i podlega opodatkowaniu zgodnie z przepisami obowiązującymi na Litwie.