DECYZJA

na podstawie przepisu art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29  sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) – po rozpatrzeniu zażalenia na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Puławach znak: US.IV-406/13/2005/VAT z dnia 17.03.2005 r.,
- odmawiam zmiany zaskarżonego postanowienia.

U z a s a d n i e n i e

W dniu 11.04.2005 r. wpłynęło do Izby Skarbowej w Lublinie zażalenie na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Puławach z dnia 17.03.2005 r. znak: US.IV-406/13/2005/VAT, w którym organ podatkowy uznał za nieprawidłowe stanowisko podatnika w sprawie stawki VAT dla usług „wykonanie nawierzchni ulic – ciągów pieszo – jezdnych w ....” zawarte we wniosku z dnia 1.03.2005 r.

Wnioskując o zmianę zaskarżonego postanowienia Podatnik wskazał na błędną wykładnię art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. „a” w związku z ust. 2 w związku z ust. 3 pkt  2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535) poprzez przyjęcie, że do robót budowlano – montażowych polegających na wykonaniu nawierzchni ulic – ciągów pieszo – jezdnych w ..... powinna być stosowana 22% stawka podatku VAT w sytuacji gdy budowa dróg w ulicach osiedlowych w .... stanowi infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu o jakiej mowa w art. 146 ust. 3 pkt 2 ustawy podatku od towarów i  usług z uwagi na fakt, że w/w ulice stanowią dojazd do istniejącego i ciągle realizowanego budownictwa mieszkaniowego.

Po zapoznaniu się z materiałem zgromadzonym w sprawie stwierdzam, że zarzuty Strony postawione w zażaleniu z dnia 24.03.2005 r. nie są wystarczające a udzielona w postanowieniu nr US.IV-406/13/2005/VAT z dnia 17.03.2005 r. interpretacja jest zgodna z przepisami ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535).

Zgodnie z art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. „a” ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535) w okresie od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej do dnia 31 grudnia 2007 r. stosuje się stawkę podatku VAT w wysokości 7% w odniesieniu do robót budowlano montażowych oraz remontów konserwacyjnych związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą. Przez roboty związane z  budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. „a” rozumie się roboty budowlane dotyczące inwestycji w zakresie obiektów budownictwa mieszkaniowego (art. 146 ust. 2 ustawy). Przez infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu, o której mowa w ust. 1 pkt 2 lit. „a” rozumie się:

1. sieci rozprowadzające wraz z urządzeniami, obiektami i przyłączami do budynków mieszkalnych,
2. urządzenie i zagospodarowanie terenu w ramach przedsięwzięć i zadań budownictwa mieszkaniowego, w szczególności drogi, dojazdy, zieleń i małą architekturę,
3. urządzenia i ujęcia wody, stacje uzdatniania wody oczyszczalnie ścieków, kotłownie oraz sieci wodociągowe, kanalizacyjne, cieplne, elektroenergetyczne, gazowe i telekomunikacyjne – jeżeli są one związane z obiektami budownictwa mieszkaniowego (art. 146 ust. 3 ustawy).

Przepis art. 146 w/w ustawy wyraźnie wskazuje, że stawka 7% odnosi się do infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu.

Dla jego zastosowania jednak nie jest wystarczające ustalenie, że ulice stanowią dojazd do istniejącego i ciągle realizowanego budownictwa mieszkaniowego.

Fakt powyższy został uwzględniony przez organy podatkowe. Nie można natomiast zgodzić się z prezentowanym przez Stronę stanowiskiem, że stawka preferencyjna określona w art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. „a” ustawy VAT przysługuje jeżeli w obszarze planowanego zadania – robót budowlanych, realizowane są zadania inwestycyjne dotyczące budownictwa mieszkaniowego.

Dla zastosowania preferencyjnej stawki 7% nie jest wystarczający fakt, że droga obsługuje między innymi budownictwo mieszkaniowe. W praktyce bowiem zdecydowana większość dróg na terenie miasta spełnia takie zadania. Do zaliczenia drogi do infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu niezbędne jest uznanie, że jej budowa ma na celu urządzenie i zagospodarowanie terenu w ramach przedsięwzięć i zadań budownictwa mieszkaniowego.

Z przedstawionego stanu faktycznego nie wynika, że mamy do czynienia z taką sytuacją. Przedstawiony stan faktyczny wskazuje raczej, że prowadzona inwestycja będzie realizowana przez wybranego oferenta (dla wykonania nawierzchni ulic, ciągów pieszo – jezdnych) wykonującego zamówienie gminy prowadzącej inwestycję w ramach jej własnych zadań zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty z zakresu gminnych dróg i ulic.

Dlatego biorcą powyższe pod uwagę orzekam jak na wstępie.

Decyzja niniejsza jest ostateczna w administracyjnym toku instancji i  wyłącznie z powodu niezgodności z prawem może być zaskarżona do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie, w terminie 30 dni od daty jej doręczenia. Skargę składa się w 2 egzemplarzach.