P O S T A N O W I E N I E

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Warszawa – Śródmieście, działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 oraz art. 216 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 1997r. Nr 137, poz. 926 z późn. zm.), w związku z pismem Strony z dnia 26.04.2005r.(wpływ do tut. Urzędu 26.04.2005r.), uzupełnionego pismem z dnia 16.05.2005r. (wpływ do tut. Urzędu 16.05.2005r.) o udzielenie pisemnej interpretacji w trybie art. 14a Ordynacji podatkowej co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego,

postanawia

uznać stanowisko Strony przedstawione w piśmie z dnia 16.05.2005r. w zakresie pytania 2 za nieprawidłowe.

Uzasadnienie

Z przedstawionego przez Podatnika stanu faktycznego wynika, iż jako zarejestrowany podatnik VAT prowadzi ewidencjonowaną sprzedaż biletów na imprezy kulturalne za pośrednictwem kas fiskalnych. W związku z odwołaniem imprezy kulturalnej podatnik przyjął zwroty biletów i wypłacił pieniądze klientom, którzy nie zachowali paragonów, więc nie mogli ich okazać. Przypadki zwrotów ujmowane były w zeszycie zwrotów i na koniec miesiąca sporządzano protokół zwrotów z załączeniem posiadanych paragonów. Należy zaznaczyć, iż każdy bilet jest wyraźnie oznaczony kto, kiedy i gdzie go drukował.

Zdaniem Podatnika „w sytuacji gdy organizator odwołał imprezę uważamy, że dowodem zwrotu będzie a) bilet lub b) gdy organizator żąda oddania biletu celem wypłaty zwrotu środków nam, jako dowód może służyć ksero biletów i kopia oświadczenia organizatora o odwołaniu imprezy i sposobie przekazania biletów do rozliczeń”.

Zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z 4.07.2002 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, oraz warunków stosowania tych kas przez podatników (Dz. U. Nr 108, poz. 948) podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących, z zastrzeżeniem ust. 2, są obowiązani do dokonywania rejestracji każdej sprzedaży przy zastosowaniu kasy i dokonywania wydruku z każdej sprzedaży paragonu fiskalnego lub faktury VAT oraz do wydawania oryginału wydrukowanego dokumentu nabywcy. Przepisy podatkowe nie zakazują przyjęcia zwrotów czy reklamacji bez dowodów takich jak paragon nabywcy. Zgodnie z art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa jako dowód należy dopuścić wszystko co może się przyczynić do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Zwrot paragonu stanowi najbardziej wiarygodną podstawę dla podatnika do dokonania korekty obrotu zarejestrowanego przez kasę i zamieszczenia zapisu w ewidencji korekt sprzedaży kasowej. Zgodnie z art. 112 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. nr 54, poz. 535 ze zm.) podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczenia podatku oraz wszystkie dokumenty związane z tym rozliczeniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. W związku z powyższym podatnik ma obowiązek przechowywać wszystkie dokumenty jakie są związane z rozliczeniem podatku VAT. W przedmiotowej sytuacji będzie to m.in.: rejestr korekt sprzedaży kasowej, zwracany przez nabywcę paragon, kopia paragonu (zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 8 w/w rozporządzenia Ministra Finansów), bilet oraz protokół o zwrocie biletu podpisany przez klienta oraz oryginał ośwaidczenia organizatora o odwołaniu imprezy. Zatem zdaniem tut. organu podatkowego ksero biletu oraz kopia oświadczenia organizatora o odwołaniu imprezy i sposobie przekazania biletów do rozliczeń nie stanowią wystarczającej podstawy do dokonania korekty. Podatnik w celu udokumentowania przyjęcia zwrotu powinien posłużyć się oryginałem biletu oraz oryginałem oświadczenia organizatora o odwołaniu imprezy i sposobie przekazania biletów do rozliczeń. W związku z powyższym tut. organ podatkowy postanowił jak w sentencji.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania nieniejszego postanowienia.

Jednocześnie tut. organ podatkowy informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta. Jeżeli jednak podatnik, płatnik lub inkasent zastosowali się do tej interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej ich zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia, o którym mowa w art. 14a § 4, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu. W myśl § 2 w/w artykułu interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1, jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.

Pouczenie

Na postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem tut. organu podatkowego w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia. Zażalenie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.