POSTANOWIENIE

Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków-Podgórze, działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 10.01.2005 r. (data wpływu: 11.01.2005 r.) w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług

stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko jest prawidłowe

UZASADNIENIE

W swoim zapytaniu firma (...) informuje, iż użytkuje samochody:
- marki Chevrolet Lumina, rok prod. 1994 (na podstawie umowy dzierżawy) o ładowności 1500 kg do przewozu ładunku i 7 osób,
- marki Ford Transit, składany z części w 1996 r., podwozie z 1998 r. (środek trwały Spółki) o ładowności 1070 kg do przewozu ładunku i 3 osób.

Ww. samochody nie posiadają świadectw homologacji. Zdaniem firmy (..) - pomimo braku świadectwa homologacji dla ww. samochodów ciężarowych - ma ona prawo do odliczania podatku naliczonego od paliwa zakupionego do tych samochodów oraz odliczania w całości podatku naliczonego od czynszu najmu samochodu Chevrolet Lumina, ponieważ są to samochody bezwzględnie ze swej istoty ciężarowe.

Art. 86 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) stanowi, iż w przypadku nabycia samochodów osobowych lub innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona wg wzoru:
DŁ = 357 kg + n x 68 kg,
gdzie: DŁ - oznacza dopuszczalną ładowność,
n - oznacza ilość miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy,
- kwotę podatku naliczonego stanowi 50% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednakniż 5.000 zł.

Z przepisu art. 86 ust. 5 ww. ustawy wynika, iż dopuszczalna ładowność pojazdów oraz ilość miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 3, określona jest na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym. Pojazdy, które w wyciągu ze świadectwa homologacji lub w odpisie decyzji, o której mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub ilości miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 3.
Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), w przypadku usługobiorców użytkujących samochody, o których mowa w ust. 3 i 5, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 50% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności, wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą.

Z analizy ww. przepisów wynika zatem, iż podatnicy mogą odliczać podatek od towarów i usług:
- od zakupu paliw wykorzystywanych do napędu samochodów ciężarowych,
- oraz 100% kwoty podatku naliczonego z faktur dokumentujących czynsz od najmu samochodów ciężarowych, których ładowność jest co najmniej równa lub wyższa od określonej według ww. wzoru.

Obowiązek homologacji pojazdów oraz możliwość zwolnienia z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji wprowadzono dnia 1 stycznia 1984 r. - zgodnie z art. 55 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 6, poz. 35). Pierwsze świadectwa homologacji typu pojazdu zostały wydane przez Ministra Komunikacji z datą 31 stycznia 1984 r. Zarówno w okresie wcześniejszym jak i obecnie, świadectwa te wydaje minister właściwy ds. transportu na podstawie wyników badań homologacyjnych. Świadectwa te są przechowywane w Ministerstwie Infrastruktury oraz przez podmiot (producenta, importera), dla którego zostały one wydane. Od 1984r. producent lub importer nowych pojazdów obowiązany był dołączyć do sprzedawanych pojazdów wyciąg ze świadectwa homologacji, będący dla organu rejestrującego źródłem informacji o jego danych technicznych. Przed rokiem 1984 obowiązywało zaświadczenie z badania technicznego stwierdzające, że pojazd odpowiada warunkom technicznym lub wyciąg z zaświadczenia dopuszczalności typu. które było ówczesnym odpowiednikiem dzisiejszego świadectwa homologacji.

Z przytoczonych wyżej przepisów art. 86 ust. 3 i 5 ustawy o podatku od towarów i usług nie wynika jednakże, aby sam brak u podatnika odpisu świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, skutkował uznaniem jego pojazdu za samochód osobowy. Istotne jest bowiem, aby z homologacji wydanej dla danego typu samochodu wynikało uprawnienie, z którego podatnik wywodzi, że ładowność tego samochodu jest wyższa niż określona wzorem, zawartym w art. 86 ust. 3 cytowanej ustawy z dnia 11 marca 2004 r.
Zgodnie z interpretacją Ministerstwa Finansów w sprawie odliczeń podatku od towarów i usług od użytkowanych samochodów: " ... w przypadku samochodów bezwzględnie z istoty swojej ciężarowych, tzn. konstrukcyjnie przeznaczonych wyłącznie do przewozu towarów, odliczanie podatku następować będzie na ogólnych zasadach".

Powyższa interpretacja:

- dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących;

- nie jest wiążąca dla podatnika/płatnika/inkasenta/następcy prawnego podatnika/osoby trzeciej odpowiedzialnej za zaległości podatkowe, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.

Pouczenie

Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków-Podgórze w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.