D E C Y Z J A

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 Nr 8 poz. 60), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, po rozpatrzeniu zażalenia Sp. z o.o. „M” z dnia 07.07.2005 r. wniesionego na postanowienie Naczelnika Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu Nr 1473/146/WD/423/51/05/JL z dnia 27.06.2005 r. w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie Spółki

orzeka

odmówić zmiany postanowienia wydanego przez Naczelnika Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu Nr 1473/146/WD/423/51/05/JL z dnia 27.06.2005 r. dotyczącego interpretacji przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie rozliczeń dla celów podatkowych różnic kursowych powstałych przy spłacie kredytów walutowych zaciągniętych na bieżącą działalność eksploatacyjną.

UZASADNIENIE

Strona zwróciła się wnioskiem z dnia 04.04.2005 r. o udzielenie interpretacji w trybie art. 14a Ordynacji podatkowej.
Z opisanego stanu faktycznego wynika, że w dniu 29.06.2001 r. zaciągnęła dwa kredyty na bieżącą działalność gospodarczą w tym:

• pierwszy kredyt postawiony został do dyspozycji Spółki w walucie EUR, a jego spłata nastąpiła w dniu 18 marca 2005 r. w walucie kredytu,
• drugi kredyt udzielony w odpowiedniej wysokości franków szwajcarskich został nominowany w złotych i pozostawiony do dyspozycji Spółki w polskich złotych po przeliczeniu wg kursu kupna CHF zgodnie z tabelą kursów BPH PBK S.A. Zgodnie z umową kredytową kredyt ten najpierw miał być spłacany w złotych i podlegać przeliczeniu na walutę kredytu. W dniu 28.06.2004 r. aneksem zmieniono treść umowy w ten sposób, że spłata kredytu nastąpi w walucie kredytu.

Ostatecznie jednorazowa spłata obu kredytów nastąpiła w dniu 18.03.2005 r. w walutach obcych EUR i CHF. Pomiędzy dniem otrzymania kredytów a dniem ich spłaty powstały różnice kursowe mające wpływ na koszty finansowe Spółki. Według stanowiska Spółki różnice powstałe pomiędzy wartością kredytu zaciągniętego a wartością kredytu spłaconego stanowią koszt uzyskania przychodów, chociażby nie można było ich uznać za różnice kursowe, o których mowa w art. 15 ust. 1 zdanie 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka uważa, że w jej sytuacji nie ma zastosowania przepis art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a tej ustawy.

Postanowieniem z dnia 27.06.2005 r. Nr 1473/146/WD/423/51/05/JL Naczelnik Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu stwierdził, że stanowisko Spółki podane we wniosku jest prawidłowe przy założeniu, że kredyty zaciągnięte zostały w walucie obcej i spłata ich została dokonana w walucie obcej. Swoje rozstrzygnięcie uzasadnił, tym że przy korzystaniu z kredytów dewizowych na bieżącą działalność eksploatacyjną powstają różnice kursowe, jeżeli występują różne kursy walut między dniem zaciągnięcia kredytu a dniem jego faktycznej spłaty. W sytuacji, gdy nastąpiło przewalutowanie kredytu dewizowego na kredyt złotowy i spłata tego kredytu była w złotych – różnice powstałe na skutek przeliczenia kredytu w stosunku do waluty obcej miały wpływ na wysokość spłacanego kredytu, a więc zmianę wartości kapitału do spłaty. Powstałe w wyniku przewalutowanie różnice kapitału nie są różnicami kursowymi i nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

W zażaleniu na w/w postanowienie Strona wniosła o jego zmianę . W uzasadnieniu Strona stwierdza, art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych reguluje trzy sytuacje dotyczące ujęcia kosztów:

• w pierwszym zdaniu – generalną zasadę uznawania kosztów poniesionych za koszty uzyskania przychodów,
• w drugim zdaniu – wycenę początkową kosztów poniesionych w walutach obcych,
• w trzecim zdaniu – sposób korekty kosztów w przypadku, jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut na skutek upływu czasu.

Zdanie trzecie nie jest kontynuacją przypadku określonego w zdaniu drugim, albowiem w zdaniu drugim chodzi o koszty poniesione, a w zdaniu trzecim o koszty wyrażone.
Zdaniem Strony przyrost wartości kredytu z tytułu różnic kursów walut obcych należy rozpatrywać w kontekście ogólnej definicji kosztów oraz w kontekście wyłączeń zawartych w art. 16 ustawy. Różnice kursowe powodujące wzrost zobowiązań (w tym kredytowych) są ceną za kredyt i są kosztami uzyskania przychodów ponieważ: stanowią koszt i zostały poniesione w celu uzyskania przychodu.

Po przeanalizowaniu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku Spółki, postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego oraz zażalenia Podatnika, Dyrektor Izby Skarbowej stwierdza jak niżej.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 . Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów.Analizując w/w artykuł stwierdzić należy, że konstrukcja kosztów uzyskania przychodów oparta jest na klauzuli generalnej, która stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust.1. Gdy część wydatków podatnik ponosi w walutach obcych pojawia się opisany w zdaniu 2 i 3 problem różnic kursowych. Z art. 15 ust. 1 wynika, kiedy i w jaki sposób waluty obce przelicza się na złote oraz jak wylicza się różnice kursowe. Zatem błędny jest pogląd Strony, że przyrost wartości z tytułu różnych kursów walut obcych należy rozpatrywać tylko w kontekście art. 15 ust. 1 zdanie pierwsze.
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 22.10.2004 r. sygn. akt FSK623/04 stwierdził, że na złote według kursów ogłaszanych przez NBP przelicza się wyłącznie koszty poniesione w walutach obcych. Dalej Sąd wyjaśnia, iż różnice kursowe mogą stanowić koszt uzyskania przychodu jeśli kredyty zaciągnięte zostały w walucie obcej i spłata ich dokonana została w walucie obcej. Denominowanie kredytu zaciągniętego w walucie polskiej na walutę obcą lub odwrotnie nie powoduje, że w wypadku zmiany kursów tych walut powstają różnice kursowe w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Bez znaczenia jest przy tym okoliczność z jakiego rachunku (dewizowego czy złotówkowego) bank udzielający kredytu przekazuje niezbędne dla wywiązania się z umowy środki. Brak poniesienia wydatku „walutowego” przez podatników wyklucza możliwość powstania jakichkolwiek (dodatnich czy ujemnych) różnic kursowych.

Biorąc powyższe pod uwagę organ II instancji uznaje, iż brak podstaw do zmiany zaskarżonego postanowienia.