INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 23 grudnia 2011 r. (data wpływu 2 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT wypłaty na rzecz dostawców buraków cukrowych dodatkowego świadczenia finansowego oraz sposobu dokumentowania – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT wypłaty na rzecz dostawców buraków cukrowych dodatkowego świadczenia finansowego oraz sposobu dokumentowania.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą głównie w zakresie produkcji cukru, do której wykorzystywane są buraki cukrowe. Zainteresowany uzyskuje buraki cukrowe poprzez ich nabycie w ramach umowy kontraktacji. Buraki cukrowe dostarczane są przez wytwarzających je rolników, którzy posiadają status rolników ryczałtowych lub też są przedsiębiorcami będącymi czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług, dalej zwani „Plantatorami”.

Zakres świadczeń w ramach zawieranych umów kontraktacji nie jest dowolny. Szczegółowe postanowienia umów determinowane są przez prawo Unii Europejskiej.

Podstawowym aktem prawnym, regulującym rynek cukru w Unii Europejskiej jest Rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych (Dz. Urz. UE L 2007, Nr 299, str. 1 ze zm., dalej: Rozporządzenie nr 1234/2007). W rozporządzeniu tym uregulowano m. in. kwestię dotyczącą nabywania surowców od plantatorów przez producentów cukru. Z kolei w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 952/2006 z dnia 29 czerwca 2006 r. ustanawiającym szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr 318/2006 w odniesieniu do zarządzania rynkiem wewnętrznym cukru oraz systemem kwot (Dz. Urz. UE L 2006, Nr 178, str. 39 ze zm., dalej Rozporządzenie 952/2006), uregulowano szczegółowe warunki umów zawieranych pomiędzy producentem cukru a plantatorem. Przepis art. 16a tego Rozporządzenia stanowi, iż porozumienia branżowe i umowy dostawy określone w art. 50 ust. 1 Rozporządzenia 1234/2007 są zgodne z warunkami zakupu ustanowionymi w Załączniku II do Rozporządzenia 952/2006 (takie umowy Spółka zawiera z Plantatorami). Punkt III ust. 1 tego Załącznika wskazuje, iż umowy dostawy określają ceny zakupu buraków cukrowych (określone w Rozporządzeniu 1234/2007). Dodatkowo, zgodnie z Punktem XII ust. 3 lit. j) Załącznika II, opisane w nim porozumienia określają zasady podziału między producentów a sprzedawców wszelkiej różnicy między ceną referencyjną a rzeczywistą ceną sprzedaży cukru.

Takie wypłaty reguluje rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 10 marca 2011 r. w sprawie warunków zakupu i dostawy buraków cukrowych przeznaczonych do produkcji cukru w ramach kwoty produkcyjnej cukru (Dz. U. Nr 57, poz. 292, dalej Rozporządzenie MR).

Z przepisu § 7 ust. 1 Rozporządzenia MR wynika, iż w umowie kontraktacji producent cukru zobowiązuje się wypłacić plantatorowi buraków cukrowych dodatkowe świadczenie finansowe pod warunkiem, że średnia ważona cena białego cukru kwotowego sprzedanego w danym roku przez tego producenta ustalona na podstawie średnich ważonych cen przekazywanych Agencji Rynku Rolnego przez tego producenta na potrzeby sprawozdawczości cenowej na rynku cukru, zwana dalej „średnią cen”, jest wyższa co najmniej o 40 Euro za tonę takiego cukru od ceny referencyjnej, o której mowa w art. 8 ust. 1 lit. c pkt i tiret drugie Rozporządzenia 1234/2007.

Istota problemu w przedmiotowym wniosku sprowadza się do prawno-podatkowej kwalifikacji „dodatkowego świadczenia finansowego” w świetle ww. przepisu. Dodatkowe świadczenie finansowe dotyczy jedynie buraków kwotowych oraz cukru kwotowego. W przepisie § 7 ust. 2 Rozporządzenia MR określa, iż dodatkowe świadczenie finansowe wynosi 50% kwoty obliczonej według podanego w tym przepisie wzoru. Przepis § 7 ust. 3 tego Rozporządzenia stanowi, iż wypłata dodatkowego świadczenia finansowego dokonywana jest w terminie 45 dni od dnia zakończenia danego roku gospodarczego, w którym cukier został sprzedany.

Mając na uwadze powyższe obowiązki, Spółka zawarła porozumienie branżowe, w którym przyjęto następujące postanowienia:

„Plantator może w miejsce świadczenia finansowego przewidzianego w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 10.03.2011 r. w sprawie warunków zakupu i dostawy buraków cukrowych przeznaczonych do produkcji cukru w ramach kwoty produkcyjnej cukru (Dz. U. Nr 57, poz. 292) wybrać zapłatę stałego świadczenia pieniężnego w wysokości 34,00 PLN za tonę dostarczonych kwotowych buraków cukrowych ustaloną według wagi netto II, niezależnie od zawartości cukru w tych burakach, płatną w terminach płatności należności za buraki kwotowe i w takich samych proporcjach jak te należności, z tym że w przypadku Plantatorów, u których dostawy buraków zakończyły się przed dniem 30.11.2011 r., wypłata pierwszej części należności w wysokości 90% należnej kwoty nastąpi do dnia 31.12.2011 r.

Zapłata przez Producenta kwoty, o której wyżej mowa, oznaczać będzie zaspokojenie roszczenia Plantatora z tytułu wypłaty świadczenia finansowego. Strony wyłączają możliwość dochodzenia dopłat w przypadku gdyby ostateczna wysokość świadczenia finansowego wyliczonego na podstawie rozporządzenia była wyższa jak również wyłączają możliwość żądania zwrotów całości lub części wypłaconej kwoty gdyby wyliczona wysokość świadczenia finansowego była od niej niższa. Plantator może złożyć oświadczenie o wyborze stałego świadczenia pieniężnego w miejsce dodatkowego świadczenia finansowego w terminie do dnia 15.11.2011 r. Złożenie powyższego oświadczenia po tym terminie możliwe jest tylko za pisemną zgodą Producenta Cukru.

Niezłożenie oświadczenia o wyborze stałego świadczenia pieniężnego oznaczać będzie, że Producent dokona zapłaty świadczenia finansowego na warunkach określonych w rozporządzeniu”.

Spółka zamierza dokonywać wypłat dodatkowego świadczenia finansowego po z góry ustalonej cenie za tonę bez względu na zawartość cukru i późniejsze wyliczenie kwoty faktycznego świadczenia, tym Plantatorom, którzy złożą stosowne oświadczenie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega opisane powyżej dodatkowe świadczenie finansowe w sytuacji gdy świadczenie to ma charakter premii...
2. W jaki sposób należy udokumentować dodatkowe świadczenie finansowe (faktura VAT czy nota księgowa)...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, niezależnie od okoliczności tj. czy wypłacone zostanie świadczenie pieniężne w ustalonej kwocie po dostawie buraków, czy też wypłacone zostanie dodatkowe świadczenie finansowe po zakończeniu roku gospodarczego, to dokonana wypłata nie będzie stanowić ani dostawy towarów, ani też świadczenia usług i wobec tego nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a zatem takie świadczenie winno być udokumentowane notą księgową.

Powyższy pogląd znajduje oparcie w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (por. art. 7 ust. 1 ustawy o VAT). Natomiast przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT.

Wypłata dodatkowego świadczenia czy to w terminie dostawy buraków, czy też po zakończeniu roku gospodarczego nie jest dostawą towarów, bowiem w tym przypadku nie następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. W szczególności należy zwrócić uwagę, że dodatkowe świadczenie finansowe nie jest elementem kalkulacyjnym ceny za dostawę towarów. Sposób kalkulacji dodatkowego świadczenia wynika z § 7 Rozporządzenia MR i zależy od wysokości średnich ważonych cen w danym roku. A zatem dodatkowe świadczenie finansowe nie ma związku z konkretną dostawą i w żaden sposób na nią nie wpływa.

Nie można uznać też, aby Plantator wykonał jakąkolwiek usługę za którą miałby otrzymać wynagrodzenie w postaci dodatkowego świadczenia finansowego. Dodatkowe świadczenie finansowe wynika z nakazu prawa, który obliguje Producenta do „podzielenia się” z Plantatorem swoim zyskiem w sytuacji, gdy ten przekroczy określony w przepisach prawa poziom ceny referencyjnej. Zatem można uznać, iż to dodatkowe świadczenie finansowe ma charakter premii zależnej od przekroczenia ceny referencyjnej określonej w Rozporządzeniu nr 1234/2007.

Wobec powyższego, dodatkowe świadczenie finansowe nie może wchodzić w skład kwoty należnej z tytułu dostawy buraków cukrowych. Przepisy Unii Europejskiej nie zezwalają aby w kalkulacji ceny za dostawę buraków cukrowych uwzględnić kwotę dodatkowego świadczenia finansowego (mogą się tam znaleźć jedynie cena minimalna oraz modyfikacje z tytułu polaryzacji czy postanowienia o charakterze cywilnoprawnym).

Z przepisu art. 29 ustawy o VAT wynika, że podstawą opodatkowania jest obrót. Obrotem zaś jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczonych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. Dodać też należy, że dodatkowe świadczenie finansowe nie jest też ani subwencją, ani też dotacją, czy inną dopłatą o podobnym charakterze, która miałaby bezpośredni wpływ cenę dostarczonych towarów czy świadczonych usług. Natomiast taką dopłatą, która będzie miała wpływ na cenę, jest premia określona w § 6 Rozporządzenia MR, która zależy m. in. od terminu dostawy buraków i jest wypłacana wraz z zapłatą ceny za dostarczone buraki cukrowe.

Reasumując Zainteresowany stwierdził, że dodatkowe świadczenie finansowe, skalkulowane przez Spółkę i wypłacane w trakcie roku gospodarczego, czy też wyliczone w oparciu o wzór podany w Rozporządzeniu MR, nie jest wynagrodzeniem za dostawę towarów czy świadczeniem usługi, bowiem zależne jest od średniej ceny ważonej buraków cukrowych. W przypadku gdy cena ta jest wyższa od ceny referencyjnej, to Producent jest zobowiązany „podzielić się” z Plantatorem wypracowanym zyskiem.

W związku z powyższym, dodatkowe świadczenie finansowe znajduje się poza systemem opodatkowania podatkiem od towarów i usług i dlatego też świadczenie to winno zostać udokumentowane notą księgową, niezależnie czy zostało wypłacone w ciągu roku gospodarczego czy też po jego zakończeniu (w terminie 45 dni).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do treści art. 613 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę kontraktacji producent rolny zobowiązuje się wytworzyć i dostarczyć kontraktującemu oznaczoną ilość produktów rolnych określonego rodzaju, a kontraktujący zobowiązuje się te produkty odebrać w terminie umówionym, zapłacić umówioną cenę oraz spełnić określone świadczenie dodatkowe, jeżeli umowa lub przepisy szczególne przewidują obowiązek spełnienia takiego świadczenia.

Na mocy art. 615 powołanej ustawy, świadczeniami dodatkowymi ze strony kontraktującego mogą być w szczególności:

1. zapewnienie producentowi możności nabycia określonych środków produkcji i uzyskania pomocy finansowej;
2. pomoc agrotechniczna i zootechniczna;
3. premie pieniężne;
4. premie rzeczowe.
   
   

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – według art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług – w świetle art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

W świetle art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Na podstawie art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 6.

Stosownie do treści art. 116 ust. 1 ustawy, podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT czynny nabywający produkty rolne od rolnika ryczałtowego wystawia w dwóch egzemplarzach fakturę dokumentującą nabycie tych produktów. Oryginał faktury jest przekazywany dostawcy.

Jak wynika z art. 116 ust. 2 ustawy, faktura dokumentująca nabycie produktów rolnych powinna być oznaczona jako „Faktura VAT RR” i zawierać co najmniej:

1. imię i nazwisko lub nazwę albo nazwę skróconą dostawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numer identyfikacji podatkowej lub numer PESEL dostawcy i nabywcy;
3. numer dowodu osobistego dostawcy lub innego dokumentu stwierdzającego jego tożsamość, datę wydania tego dokumentu i nazwę organu, który wydał dokument, jeżeli rolnik ryczałtowy dokonujący dostawy produktów rolnych jest osobą fizyczną;
4. datę dokonania nabycia oraz datę wystawienia i numer kolejny faktury;
5. nazwy nabytych produktów rolnych;
6. jednostkę miary i ilość nabytych produktów rolnych oraz oznaczenie (opis) klasy lub jakości tych produktów;
7. cenę jednostkową nabytego produktu rolnego bez kwoty zryczałtowanego zwrotu podatku;
8. wartość nabytych produktów rolnych bez kwoty zryczałtowanego zwrotu podatku;
9. stawkę zryczałtowanego zwrotu podatku;
10. kwotę zryczałtowanego zwrotu podatku od wartości nabytych produktów rolnych;
11. wartość nabytych produktów rolnych wraz z kwotą zryczałtowanego zwrotu podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z kwotą zryczałtowanego zwrotu podatku, wyrażoną cyfrowo i słownie;
13. czytelne podpisy osób uprawnionych do wystawienia i otrzymania faktury lub podpisy oraz imiona i nazwiska tych osób.
    
    

Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zwane dalej rozporządzeniem, w przepisach § 4 – § 26 określa zasady wystawiania i przechowywania faktur, faktur zaliczkowych i korygujących oraz not korygujących.

W myśl § 13 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

Zgodnie z brzmieniem § 13 ust. 2 rozporządzenia, w przypadku gdy podatnik udziela rabatu w odniesieniu do jednej lub więcej dostaw towarów lub usług, faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
   1. określone w § 5 ust. 1 pkt 1-4,
   2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych rabatem;
3. kwotę i rodzaj udzielonego rabatu;
4. kwotę zmniejszenia podatku należnego.
   
   

Stosownie do § 13 ust. 8 rozporządzenia, faktury korygujące powinny zawierać wyraz „KOREKTA” albo wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA”.

Fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury (§ 14 ust. 1 rozporządzenia).

Na mocy § 14 ust. 2 rozporządzenia, faktura korygująca dotycząca podwyższenia ceny powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
   1. określone w § 5 ust. 1 pkt 1-4,
   2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych podwyżką ceny;
3. kwotę podwyższenia ceny bez podatku;
4. kwotę podwyższenia podatku należnego.
   
   

W świetle § 14 ust. 3 rozporządzenia, faktura korygująca wystawiana w przypadku pomyłek, o których mowa w ust. 1, zawiera dane określone w ust. 2 pkt 1 i pkt 2 lit. a, kwoty podane w omyłkowej wysokości oraz kwoty w wysokości prawidłowej.

Ponadto, zgodnie z § 14 ust. 4 rozporządzenia, przepisy § 5 ust. 5-7, § 7 i § 13 ust. 8 stosuje się odpowiednio do faktur korygujących.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą głównie w zakresie produkcji cukru, do produkcji którego wykorzystywane są buraki cukrowe. Zainteresowany uzyskuje buraki cukrowe poprzez ich nabycie w ramach umowy kontraktacji. Zawierane umowy dostawy określają ceny zakupu buraków cukrowych. Ponadto przepisy szczegółowe określają zasady podziału między producentów a sprzedawców wszelkiej różnicy między ceną referencyjną a rzeczywistą ceną sprzedaży cukru. Takie wypłaty reguluje Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 10 marca 2011 r. w sprawie warunków zakupu i dostawy buraków cukrowych przeznaczonych do produkcji cukru w ramach kwoty produkcyjnej cukru (Dz. U. Nr 57, poz. 292). Z przepisu § 7 ust. 1 cyt. rozporządzenia wynika, iż w umowie kontraktacji producent cukru zobowiązuje się wypłacić plantatorowi buraków cukrowych dodatkowe świadczenie finansowe pod warunkiem, że średnia ważona cena białego cukru kwotowego sprzedanego w danym roku przez tego producenta ustalona na podstawie średnich ważonych cen przekazywanych Agencji Rynku Rolnego przez tego producenta na potrzeby sprawozdawczości cenowej na rynku cukru, zwana dalej „średnią cen”, jest wyższa co najmniej o 40 Euro za tonę takiego cukru od ceny referencyjnej, o której mowa w art. 8 ust. 1 lit. c pkt i tiret drugie Rozporządzenia 1234/2007. Ponadto, Spółka zawarła porozumienie branżowe, w którym przyjęto, że Plantator może w miejsce świadczenia finansowego przewidzianego w ww. rozporządzeniu wybrać zapłatę stałego świadczenia pieniężnego w wysokości 34,00 PLN za tonę dostarczonych kwotowych buraków cukrowych ustaloną według wagi netto II, niezależnie od zawartości cukru w tych burakach, płatną w terminach płatności należności za buraki kwotowe i w takich samych proporcjach jak te należności. Zapłata przez Wnioskodawcę kwoty, o której wyżej mowa, oznaczać będzie zaspokojenie roszczenia Plantatora z tytułu wypłaty świadczenia finansowego. Strony wyłączają możliwość dochodzenia dopłat w przypadku gdyby ostateczna wysokość świadczenia finansowego wyliczonego na podstawie rozporządzenia była wyższa jak również wyłączają możliwość żądania zwrotów całości lub części wypłaconej kwoty gdyby wyliczona wysokość świadczenia finansowego była od niej niższa. Plantator może złożyć oświadczenie o wyborze stałego świadczenia pieniężnego w miejsce dodatkowego świadczenia finansowego w terminie do dnia 15 listopada 2011 r. Złożenie powyższego oświadczenia po tym terminie możliwe jest tylko za pisemną zgodą Producenta Cukru. Niezłożenie oświadczenia o wyborze stałego świadczenia pieniężnego oznaczać będzie, że Zainteresowany dokona zapłaty świadczenia finansowego na warunkach określonych w rozporządzeniu. Spółka zamierza dokonywać wypłat dodatkowego świadczenia finansowego po z góry ustalonej cenie za tonę bez względu na zawartość cukru i późniejsze wyliczenie kwoty faktycznego świadczenia, tym Plantatorom, którzy złożą stosowne oświadczenie.

W świetle powyższego Wnioskodawca powziął wątpliwości odnośnie opodatkowania wypłaty dodatkowego świadczenia finansowego oraz sposobu jego dokumentowania.

Spółka wyraziła zdanie, iż wypłacane dodatkowe świadczenie finansowe nie będzie stanowić ani dostawy towarów, ani też świadczenia usług i wobec tego nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a zatem takie świadczenie winno być udokumentowane notą księgową.

Należy wskazać, iż wypłata dodatkowego świadczenia finansowego jest uzależniona od zaistnienia różnicy pomiędzy ceną referencyjną a rzeczywistą ceną sprzedaży, a jego wysokość wypłacana konkretnemu Plantatorowi jest uzależniona od ilości dostarczonych producentowi cukru buraków. Mając na uwadze powyższe, nie sposób zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, iż wypłata przedmiotowego świadczenia ma charakter oderwany od należności za dostawę buraków cukrowych i nie stanowi bezpośredniego elementu kwoty należnej z tytułu dostawy buraków cukrowych. Zauważyć należy, iż kwota wynikająca z różnicy pomiędzy ceną referencyjną a rzeczywistą ceną sprzedaży nie przysługuje w tej samej wysokości każdemu z dostawców, wysokość jej wypłaty jest wprost uzależniona od ilości dostarczonych buraków. Zatem wskazać należy, iż jego wypłata zwiększa wysokość wynagrodzenia Plantatorów z tytułu dostawy buraków cukrowych, a co za tym idzie stanowi jego element. Mając na uwadze powyższe, w ocenie tut. Organu, wypłacana Plantatorowi kwota dodatkowego świadczenia finansowego winna podlegać opodatkowaniu analogicznie do dostawy buraków cukrowych. Jednakże, wypłacona kwota nie będzie powiększać obrotu Spółki, bowiem Wnioskodawca zakupuje towary, a nie dokonuje ich zbycia, tym samym, wypłacone Plantatorom wynagrodzenie nie stanowi obrotu Spółki.

Odnosząc się natomiast do sposobu dokumentowania wypłaty przedmiotowego świadczenia dodatkowego należy stwierdzić, iż z uwagi na fakt, że jest ono czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, zatem udokumentowane winno zostać poprzez wystawienie faktury korygującej odpowiadającej warunkom określonym w § 14 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia. Zaznaczyć należy ponadto, iż przepisy rozporządzenia w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług mają także zastosowanie do faktur VAT RR.

Wskazać ponadto należy, iż nota księgowa nie jest dokumentem przewidzianym w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług i jako taka nie jest objęta regulacją tej ustawy. Z uwagi na fakt, iż wypłata przedmiotowego wynagrodzenia podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, taki sposób dokumentacji należy uznać za nieprawidłowy. Obowiązek wystawienia przez Plantatora faktury korygującej wynika z faktu, iż wypłacane świadczenie powiększa wynagrodzenie należne Plantatorowi z tytułu dostawy buraków na rzecz producenta cukru, a co za tym idzie podwyższeniu ulega cena należna dostawcy za tonę dostarczonych buraków cukrowych.

Reasumując, wypłacane przez Wnioskodawcę dodatkowe świadczenie finansowe ma charakter dodatkowej (uzupełniającej) zapłaty za nabyty przez Zainteresowanego towar, podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, którą jego kontrahenci winni udokumentować wystawiając faktury korygujące, dotyczące podwyższenia ceny sprzedanych buraków cukrowych.

Należy również zauważyć, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisanym zdarzeniu przyszłym oraz we własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej tego zdarzenia, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności opodatkowania oraz sposobu dokumentowania stałego świadczenia pieniężnego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.