Postanowienie

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź-Bałuty działając na podstawie:

• art. 14a § 1 i § 4 oraz art. 217 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60),
• art. 2 pkt 7, art. 9 ust. 1, art. 11 ust.1, art. 20 ust. 5 i ust. 6, art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 4, art. 106 ust. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.),

uznaje za nieprawidłowe

stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25 kwietnia 2005r., uzupełnionym w dniu 22 czerwca 2005r. i 05 lipca 2005r. w kwestii rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia towarów przywiezionych z kraju trzeciego, których odprawa celna obejmująca towar procedurą dopuszczenia do obrotu odbyła się na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej niż terytorium kraju.

Uzasadnienie

W dniu 27 kwietnia 2005r. został złożony wniosek z dnia 25 kwietnia 2005r., uzupełniony w dniu 22 czerwca 2005r. i 5 lipca 2005r. w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług.

Stan faktyczny przedstawiony we wniosku:

Podatnik zakupił w marcu 2005r. towary od kontrahenta w Pakistanie, które z uwagi na niższe koszty odpraw celnych, opłat portowych i inne zostały ostatecznie odprawione w Hamburgu. Towary zostały odprawione i dopuszczone do obrotu na terenie Unii Europejskiej przez Urząd Celny w Hamburgu na podstawie dokumentu odprawy nr AT/C/42/000138/03/2005/... z dnia 02.03.2005 na którym wykazano: cło 8% naliczone od wartości celnej towaru oraz VAT 16% i kwotę podatku 0,00 EUR .

Podatnik jest podatnikiem podatku od towarów i usług zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce. Nie jest zarejestrowany jako podatnik podatku od wartości dodanej na terenie Niemiec, gdyż przepisy niemieckie nie wymagają rejestracji podatkowej w przypadku, gdy podatnik korzysta ze zwolnienia z podatku VAT z tytułu importu towarów na zasadach analogicznych do § 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 kwietnia 2004r.

Odprawy towarów w Hamburgu w imieniu Firmy "X" dokonała Agencja Celna, która jest przedstawicielem fiskalnym podatnika w rozliczaniu podatku VAT. Towar został odprawiony w procedurze "42". Po dokonanej odprawie celnej przedstawiciel ten przewozi towar do Polski. Przemieszczenie towarów z Niemiec do Polski - za pośrednictwem transportu drogowego - należy zakwalifikowć jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Podatnik - jak informuje we wniosku - w deklaracji VAT -7 za miesiąc marzec 2005 wykazał ww. transakcję w pozycji transakcje pozostałe (dostawa towarów dla której podatnikiem jest nabywca). Transakcja ta została udokumentowana wystawieniem faktury wewnętrznej, co wiąże się z koniecznością naliczenia podatku VAT, który będzie stanowić podatek naliczony i należny.

Do wniosku załączono ww. dokument celny z dnia 02.03.2005, międzynarodowy list przewozowy CMR Nr ... oraz fakturę (invoice) wystawioną przez kontrahenta z Pakistanu.

Stanowisko tutejszego Organu:

Z przedstawionego stanu faktycznego oraz załączonych dokumentów wynika, że przywóz towarów z państwa trzeciego nastąpił na terytorium Niemiec. Odprawa celna i dopuszczenie towaru nastąpiło na terytorium Wspólnoty w porcie w Hamburgu. Zgłoszenia towarów do odprawy celnej przez objęcie towarów procedurą o kodzie "42" dokonała Agencja Celna ustanowiony przedstawiciel fiskalny w imieniu Firmy "X" na podstawie zgłoszenia celnego o nr AT/C/42/000138/03/2005/4851 z dnia 02.03.2005r. Na podstawie tej procedury towar został zwolniony od podatku VAT z tytułu dokonanego importu, a następnie nastąpiło jego przemieszczenie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru.

Zgodnie z art. 2 pkt 7 ww. ustawy o podatku od towarów i usług przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju. Zatem przywóz towarów z państwa trzeciego na terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju - co ma miejsce w niniejszym przypadku - w rozumieniu przepisów ww. ustawy o podatku od towarów i usług nie stanowi importu towarów na terytorium Polski.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokananej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem - zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy - rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju.

Przedmiotowe przemieszczenie towarów z Niemiec do Polski należy traktować - w świetle ww. przepisów - jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów a zatem podlega ono opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy według stawek właściwych dla nabytych towarów.

Zgodnie z art. 106 ust. 7 ww. ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku m.in. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie.

Jednocześnie tutejszy Organ informuje, że skoro ww. transakcja stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów to odnoszą się do niej również zasady dotyczące powstania obowiązku podatkowego przy wewnątrzwspólnotowych transakcjach, o których mowa w art. 20 ustawy.

W myśl ww. art. 20 ust. 5 ustawy w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 6 - 9.

Zgodnie z ust. 6 ww. art. 20 ustawy w przypadku gdy przed terminem, o którym mowa w ust. 5, podatnik podatku od wartości dodanej wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.

W rozpatrywanej sprawie faktura za towar została wystawiona w dniu 27 stycznia 2005r. na Firmę "X" przez kontrahenta z Pakistanu, nie będącego podatnikiem podatku od wartości dodanej. Z załączonej do wniosku faktury wynika, że została wystawiona w związku z importem towarów, który ma miejsce na terenie Niemiec.

W związku z powyższym należy przyjąć, iż w tym przypadku nie ma zastosowania ww. art. 20 ust. 6 ustawy. Obowiązek podatkowy powstaje zatem zgodnie z ust. 5 ww. art. 20 ustawy, tj. 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy. Ponieważ dostawa towarów dokonana została w marcu 2005r. to obowiązek podatkowy powstaje 15 kwietnia 2005r.

W związku z powyższym przedmiotowa transakcja stanowiąca wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, potwierdzona wystawieniem przez Stronę faktury wewnętrznej winna być wykazana w zakresie obrotu i podatku należnego w deklaracji dla podatku od towarów i usług za miesiąc kwiecień 2005 w części C.2. Transakcje pozostałe - Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów - pozycje 30 i 31, a nie jak wykazano w deklaracji podatkowej za miesiąc marzec 2005r. - Dostawa towarów, dla której podatnikiem jest nabywca - pozycje 34 i 35 .

Stosownie natomiast do art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 4 ustawy w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, przy czym kwotę podatku naliczonego stanowi m.in. kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Tutejszy Organ informuje, że niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ww. ustawy Ordynacja podatkowa przedstawiona interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika. Jeżeli jednak podatnik zastosował się do tej interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej jego zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia, o którym mowa w art. 14a § 4, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu.

Interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1, jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może być zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.