Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że podatnik prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna w zakresie usług kierowcy transportu ciężarowego. Firma, na rzecz której podatnik świadczy usługi, znajduje się w odległości 120 km od jego miejsca zamieszkania, co wiąże się "z kosztami dojazdu różnymi dostępnymi środkami transportu, z kosztami utrzymania, wyżywienia".Ponadto ponosi Pan koszty podróży służbowych.

Z § 4 przedstawionej Umowy o Współpracy Nr 12/2004 zawartej w dniu 18.08.2004 r. wynika, iż wykonanie usługi kierowania pojazdem polegać będzie na kierowaniu pojazdem w celu przewiezienia ładunku z miejsca jego pobrania do miejsca jego przeznaczenia.

Podatnik jednocześnie wyraża pogląd, iżfaktyczne koszty podróży służbowej zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. (tj. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) o podatku dochodowym od osób fizycznych powinien Pan zaliczyć w koszty uzyskania przychodów.

Naczelnik tut. Urzędu analizując przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz wyrażoną opinię nie podziela stanowiska podatnika w powyższej sprawie.

Stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem wymienionych w art. 23 ustawy.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 52 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujacych- - w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, tj. w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należnści przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990).

Powołane rozporządzenie nie zawiera definicji podróży służbowej. Została ona natomiast zawarta w art. 775 § 1 ustawy z dnia 26.06.1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.). W Kodeksie pracy pojęcie podróży służbowej zostało określone jako wykonywanie zadań służbowych poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy.

W przypadku osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych brak jest uzasadnienia dla przyjęcia, iż wykonywaniu przez te osoby zadań poza miejscowością podaną w zgłoszeniu o dokonanie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, wiąże się z odbyciem podróży służbowej. Należy bowiem przyjąć, że świadczenie usług transportowych w ramach wykonywanej przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej stanowi istotę tej działalności.

Specyfiką prowadzonej przez podatnika działalności, jest ciągłe przemieszczanie się z miejsca na miejsce i trudno w tej sytuacji mówić o odbywaniu podróży służbowych.

A zatem, diety które przysługują z tytułu podróży służbowej osobom prowadzącym działalność gospodarczą, nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów podatników świadczących usługi transportowe.

W konsekwencji przedsiębiorcy świadczącemu tego rodzaju usługi nie przysługuje prawo zaliczania w koszty uzyskania przychodów diet z tytułu podróży służbowej.

Z uwagi na specyficzny charakter wykonywanej działalności kosztem uzyskania przychodów w pełnej wysokości będą inne poniesione przez podatnika w podróży i prawidłowo udokumentowane wydatki (np. rachunki za pobyt w hotelu).

Ponadto zdaniem tut. Organu podatkowego w koszty uzyskania przychodów podatnik może również zaliczyć wydatki ponoszone na dojazd do miejsca prowadzenia działalności udokumentowane imiennymi biletami okresowymi.

Jak wynika z § 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. nr 152, poz. 1475 ze zm.), podstawą zapisów w w/w księdze są m. in. dowody wymienione w § 13 i 14 stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:
a) wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron ( nazwę i adresy ) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
b) datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,
c) przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymieniony w jednostkach naturalnych,
d) podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczej.

Zdaniem tut. Organu okresowe bilety imienne spełniają wskazane powyżej warunki, a w związku z tym mogą stanowić podstawę do dokonania zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów poniesionych wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt.36, z tytułu używania niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, w tym także stanowiącego własność osoby prowadzącej działalność gospodarczą, dla potrzeb działalności gospodarczej - w części przekraczającej kwotę wynikajacą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km przepiegu, określonej w odrębnych przepisach przez właściwego ministra; w celu ustalenia faktycznego przebiegu samochodu podatnik jest obowiaząny do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Tak więc jeżeli podatnik używa własnego lub nie będącego jego własnością jak też nie wprowadzonego do ewidencji środków trwałych prowadzonej przez podatnika firmy samochodu osobowego, podatnik może w ciężar kosztów uzyskania przychodów, w wysokości nie wyższej niż wynikająca z iloczynu faktycznie przejechanych kilometrów i obowiązującej stawki za 1 km. przebiegu pojazdu, wliczyć wydatki związane z utrzymaniem i eksploatacją tego pojazdu.

Jedankże, aby podatnik mógł do kosztów uzyskania przychodów zaliczyć poniesione z tego tytułu wydatki (np. zakup benzyny), koniecznym jest prowadzenie zgodnie z zasadami określonymi w art. 23 ust. 5 i 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ewidencji przebiegu pojazdu.

Jeśli więc, suma odpowiednio udokumentowanych wykazana w miesięcznym zestawieniu wydatków przekroczy kwotę wynikającą z ewidencji przebiegu pojazdu, wówczas w koszty uzyskania przychodów uwzględnia się tylko tę kwotę jaka została wykazana w tej ewidencji

Biorąc powyższe pod uwagę oraz przedstawiony stan faktyczny, Naczelnik tut. Urzędu postanowił jak sentencji.