INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 27 grudnia 2011 r. (data wpływu 30 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozliczania różnic kursowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 05 marca 2012 r. (data wpływu 07.03.2012 r.) – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozliczania różnic kursowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka realizuje sprzedaż do P. (...) (dalej: P. DE) w ramach WDT oraz sprzedaży krajowej, gdy sprzedawane wyroby nie opuszczają terytorium RP. W związku z tym, P. DE zarejestrowała się jako podatnik VAT w Polsce oraz otworzyła rachunek bankowy prowadzony w PLN, na który wpływają kwoty uzyskiwane przez P. DE z tytułu zwrotu VAT w PLN.

Zgodnie z ustaleniami stron, Spółka wystawia faktury za sprzedaż wyrobów na rzecz P. DE w EUR, przeliczając na PLN według kursu średniego NBP z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury. P. DE z otrzymanych zwrotów VAT spłaca zobowiązania wobec Spółki wynikające z tych faktur w PLN, przy czym wartość należności Spółki wyrażona na fakturach w EUR przeliczana jest na PLN według kursu stosowanego przez bank, w którym P. DE posiada rachunek prowadzony w PLN.

W efekcie przyjętego przez strony rozwiązania, po stronie Spółki powstają różnice pomiędzy wartością przychodu należnego (tj. wartości wyrażonej na fakturze wystawionej w EUR, po przeliczeniu na PLN według kursu średniego NBP z dnia poprzedzającego jej wystawienie) a wartością faktycznie otrzymanej zapłaty w PLN.

Powstałe w wyniku powyższych operacji różnice, Spółka traktuje jako niepodatkowe różnice kursowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy księgowanie różnic powstałych w wyniku zastosowania przez strony różnych kursów, wynikających z opisanych wyżej wpłat otrzymanych przez Spółkę w PLN w niepodatkowe różnice kursowe jest właściwe...

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – art. 15a oraz interpretacji indywidualnych wydawanych w imieniu Ministra Finansów, do powstania różnic kursowych może dojść wyłącznie w sytuacji, gdy zarówno przychód, jak i zapłata zostanie wyrażona w walucie obcej.

Biorąc pod uwagę powyższe, Spółka przyjęła zasadę, że dla płatności realizowanych w PLN wynikających z faktur wystawionych w EUR różnice pomiędzy kwotą przychodu należnego przeliczonego z EUR na PLN a kwotą faktycznie otrzymaną w PLN są neutralne podatkowo (nie zwiększają przychodów i kosztów podatkowych). Spółka ujmuje zatem te różnice kursowe tylko w ujęciu bilansowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), Podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

1. art. 15a, albo
2. przepisów o rachunkowości, pod warunkiem że w okresie, o którym mowa w ust. 3, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania.
   
   

Jak wynika z powyższego, ustalanie różnic kursowych na podstawie przepisów podatkowych‚ należy uznać za podstawowy sposób wykazywania przychodów i kosztów podatkowych z tytułu różnic kursowych, nie wymagający zawiadomienia urzędu skarbowego.

W myśl art. 12 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 15a ust. 1 ww. ustawy, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Stosownie do art. 15a ust. 2 pkt 1 tej ustawy, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia.

W myśl art. 15a ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia.

Natomiast na mocy art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w stanie obowiązującym do 31 grudnia 2011 r., jeżeli przy obliczaniu wartości różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, przyjmuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

W świetle ww. przepisów, aby powstały różnice kursowe w związku z uzyskiwanymi przychodami podatkowymi muszą wystąpić łącznie dwa elementy:

• określenie w fakturze należności w walucie obcej,
• otrzymanie faktycznej zapłaty w walucie obcej.
  
  

W przedmiotowej sprawie, Spółka realizuje sprzedaż do P. DE w ramach WDT oraz sprzedaży krajowej. Zgodnie z ustaleniami stron, Spółka wystawia faktury za sprzedaż wyrobów w EUR, przeliczając na PLN według kursu średniego NBP z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury. P. DE spłaca zobowiązania wobec Spółki wynikające z tych faktur w PLN, przy czym wartość należności Spółki wyrażona na fakturach w EUR przeliczana jest na PLN według kursu stosowanego przez bank, w którym P. DE posiada rachunek prowadzony w PLN.

W związku z powyższym, w opisanym przez Spółkę stanie faktycznym nie powstaną podatkowe różnice kursowe. Operacja otrzymania w PLN należności wyrażonych na fakturze w walucie obcej jest neutralna podatkowo, tj. nie wywołuje skutków ani po stronie kosztów uzyskania przychodu, ani po stronie przychodów. Powstałe różnice kursowe mają wyłącznie charakter rachunkowy.

Reasumując, przy otrzymywaniu w złotych należności wyrażonych na fakturach w walucie obcej nie dochodzi do powstania „dodatnich” różnic kursowych zwiększających przychody podatkowe, ani „ujemnych” różnic kursowych powiększających koszty uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.