Wniosek Strony dotyczy ulgi rehabilitacyjnej z tytułu używania samochodu osobowego do przewozu na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne. Z opisu stanu faktycznego wynika, że córka Pani jest osobą niepełnosprawną ze względu na wzrok i leczy się w poradni okulistycznej. Koryguje także defekty uzębienia w poradni ortodontycznej. Nosi aparat ortodontyczny i okulary oraz bierze leki wzmacniające wzrok. Na wizyty do tych poradni wożona jest samochodem osobowym podatniczki. Wnioskodawczyni uważa, że przysługuje Jej możliwość odliczenia od dochodu wydatków z tyt. używania samochodu dla potrzeb związanych z przewozem córki na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne.

Stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe, tut. Organ podatkowy oparł się na następującym stanie prawnym.

Zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt 14 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.) - za wydatki poniesione na cele rehabilitacyjne, uważa się wydatki na używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne w wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280,00 zł.

Wysokość wydatków na cele rehabilitacyjne zgodnie z art. 26 ust. 7c cyt. ustawy ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem m. in. wydatku na używanie własnego samochodu osobowego na dojazd na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne. Wprawdzie omawiany przepis zwalnia podatnika z obowiązku posiadania dowodu poniesienia wydatku - np. zakupu paliwa, lecz nie zwalnia z obowiązku uprawdopodobnienia, że wydatek taki został faktycznie poniesiony na cel przewidziany w cyt. wyżej przepisie. Uprawdopodobnienia faktu poniesienia wydatku na dojazd na niezbędne zabiegi leczniczo- rehabilitacyjne podatnik może dokonać wszelkimi dowodami np. przedkładając zaświadczenie z placówki, w której były pobierane zabiegi.

Zdaniem tut. organu wizyta u lekarza specjalisty nie jest zabiegiem leczniczo-rehabilitacyjnym i nie daje podstawy do skorzystania z ww. odliczenia.

Jeżeli jednak w trakcie wizyt lekarskich były wykonywane zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne, na które posiada Pani stosowne udokumentowanie, to wówczas przysługiwałaby Pani możliwość odliczenia wydatków związanych z używaniem samochodu osobowego w związku z przewozem córki na powyższe zabiegi.

Biorąc pod uwagę cyt. wyżej przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny, Naczelnik tut. Urzędu stwierdza, że zaprezentowane przez Panią w przedmiotowej sprawie stanowisko w kwestii używania samochodu osobowego jest nieprawidłowe.